Κυρίως την πρώτη αέρινη περίοδο του στην Ελλάδα με το νέο κύμα του οποίου υπήρξε ο βασικός εκφραστής, όσο και την παρουσία του στη γαλλική μουσική σκηνή, που ξεκινάει στις αρχές του 1960 και ολοκληρώνεται στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1970, διάστημα όπου έζησε, κυρίως, στο Παρίσι.
Αν και ουσιαστικά, το νέο κύμα ήταν φυσική προέκταση και μεταφορά στην ελληνική μουσική κατάσταση της γαλλικής περιόδου και δανείστηκε την ονομασία του από τη nouvelle vague (το γαλλικό νέο κύμα στο σινεμά, που δημιούργησαν ο Τριφό, ο Γκοντάρ κ.λ.π), αφού είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά και τις ευαισθησίες του νεανικού μουσικού χαρακτήρα του Γιάννη Σπανού, όπως αυτός σχηματοποιήθηκε στο Παρίσι στις αρχές του ’60. Δεν παραγνωρίζω την ωριμότητα και τη σπουδαιότητα του μεταγενέστερου και ύστερου έργου του, πιστεύω, όμως, πως αυτή η βασική αιχμή της πορείας του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τον κάνει να ξεχωρίζει, έτσι κι αλλιώς. Εξαιρετικός μελωδός, με λεπτές αποχρώσεις και ενδιαφέρουσες ενορχηστρωτικές ιδέες.
Στο Παρίσι βρέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και εργάστηκε ως πιανίστας στις μπουάτ της rive gauche, της αριστερής όχθης του Σηκουάνα, συνοδεύοντας τις μεγάλες φωνές του γαλλικού τραγουδιού (Brassens, Barbara κ.λ.π), πολλές από τις οποίες ερμήνευσαν και τραγούδια του. Το 1962 η Brigitte Bardot ερμήνευσε το τραγούδι του Sidonie που ακούστηκε στο γαλλοϊταλικό δράμα του Louis Malle Vie privee. (Στη συνέχεια η B.B. ηχογράφησε άλλα πέντε τραγούδια του με τελευταίο το La Chasse – επανεκτέλεση παλιότερου τραγουδιού – που, σημειωτέων, ήταν και η τελευταία ηχογράφηση της σε δίσκο το 1982).
Οι πρώτες του συνθέσεις ήταν κυρίως πάνω σε ποιήματα Γάλλων ποιητών: Maurice Maeterlinck, Pierre Seghers, Marie Noel, Robert Desnos, Paul Éluard, Louis Aragon, Charles Cros, Paul Verlaine κ.α. Αργότερα έκανε και ένα ολόκληρο δίσκο βασισμένο στη γαλλική ποίηση το Complainte Αmoureuse με τη Juliette Greco. Ηχογράφησε και αρκετούς ορχηστρικούς δίσκους με το ψευδώνυμο Kyriakos and His Orchestra. Τις συνθέσεις του μπορεί να ερμήνευσαν μεγάλα ονόματα του γαλλικού τραγουδιού, αλλά, όπως λέει ο ίδιος, γνωστό τον έκαναν οι άσημοι τραγουδιστές. Τραγούδια του στα γαλλικά ερμήνευσαν: (πρώτα οι κυρίες) Beatrice Arnac, Michele Arnaud, Brigitte Bardot, Francesca Solleville, Catherine Sauvage, Brigitte Fontaine, Pia Colombo, Juliette Greco, Esther Ofarim, Rosalie Dubois, Marie Laforet, Lenny Kuhr, Angela, Marc Ogeret, Jehan Jonas, Jean - Claude Pascal, Albert Santoni, Marcel Rothel, Maurice Fanon, Jacques Douai, Richard Anthony, Serge Lama, Jean Guidoni, Hugues Aufray κ.ά.
Επιμένω, ότι αυτή η πλευρά του Γιάννη Σπανού έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και στο μέλλον θα επανέλθουμε.
Κεντρική φωτό: Γιάννης Σπανός, Juliette Greco
Φωτό 2: Brigitte Bardot
Φωτό 3: Δισκάκι 45 στροφών, με συνθέσεις του Σπανού αποδοσμένες από τον Marcel Rothel
Αν και ουσιαστικά, το νέο κύμα ήταν φυσική προέκταση και μεταφορά στην ελληνική μουσική κατάσταση της γαλλικής περιόδου και δανείστηκε την ονομασία του από τη nouvelle vague (το γαλλικό νέο κύμα στο σινεμά, που δημιούργησαν ο Τριφό, ο Γκοντάρ κ.λ.π), αφού είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά και τις ευαισθησίες του νεανικού μουσικού χαρακτήρα του Γιάννη Σπανού, όπως αυτός σχηματοποιήθηκε στο Παρίσι στις αρχές του ’60. Δεν παραγνωρίζω την ωριμότητα και τη σπουδαιότητα του μεταγενέστερου και ύστερου έργου του, πιστεύω, όμως, πως αυτή η βασική αιχμή της πορείας του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τον κάνει να ξεχωρίζει, έτσι κι αλλιώς. Εξαιρετικός μελωδός, με λεπτές αποχρώσεις και ενδιαφέρουσες ενορχηστρωτικές ιδέες.
Στο Παρίσι βρέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και εργάστηκε ως πιανίστας στις μπουάτ της rive gauche, της αριστερής όχθης του Σηκουάνα, συνοδεύοντας τις μεγάλες φωνές του γαλλικού τραγουδιού (Brassens, Barbara κ.λ.π), πολλές από τις οποίες ερμήνευσαν και τραγούδια του. Το 1962 η Brigitte Bardot ερμήνευσε το τραγούδι του Sidonie που ακούστηκε στο γαλλοϊταλικό δράμα του Louis Malle Vie privee. (Στη συνέχεια η B.B. ηχογράφησε άλλα πέντε τραγούδια του με τελευταίο το La Chasse – επανεκτέλεση παλιότερου τραγουδιού – που, σημειωτέων, ήταν και η τελευταία ηχογράφηση της σε δίσκο το 1982).
Οι πρώτες του συνθέσεις ήταν κυρίως πάνω σε ποιήματα Γάλλων ποιητών: Maurice Maeterlinck, Pierre Seghers, Marie Noel, Robert Desnos, Paul Éluard, Louis Aragon, Charles Cros, Paul Verlaine κ.α. Αργότερα έκανε και ένα ολόκληρο δίσκο βασισμένο στη γαλλική ποίηση το Complainte Αmoureuse με τη Juliette Greco. Ηχογράφησε και αρκετούς ορχηστρικούς δίσκους με το ψευδώνυμο Kyriakos and His Orchestra. Τις συνθέσεις του μπορεί να ερμήνευσαν μεγάλα ονόματα του γαλλικού τραγουδιού, αλλά, όπως λέει ο ίδιος, γνωστό τον έκαναν οι άσημοι τραγουδιστές. Τραγούδια του στα γαλλικά ερμήνευσαν: (πρώτα οι κυρίες) Beatrice Arnac, Michele Arnaud, Brigitte Bardot, Francesca Solleville, Catherine Sauvage, Brigitte Fontaine, Pia Colombo, Juliette Greco, Esther Ofarim, Rosalie Dubois, Marie Laforet, Lenny Kuhr, Angela, Marc Ogeret, Jehan Jonas, Jean - Claude Pascal, Albert Santoni, Marcel Rothel, Maurice Fanon, Jacques Douai, Richard Anthony, Serge Lama, Jean Guidoni, Hugues Aufray κ.ά.
Επιμένω, ότι αυτή η πλευρά του Γιάννη Σπανού έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και στο μέλλον θα επανέλθουμε.
Κεντρική φωτό: Γιάννης Σπανός, Juliette Greco
Φωτό 2: Brigitte Bardot
Φωτό 3: Δισκάκι 45 στροφών, με συνθέσεις του Σπανού αποδοσμένες από τον Marcel Rothel
