Γεγονός αξιοπερίεργο παρ’ ότι και οι 4 εκδοχές κινούνται σε λαϊκούς δρόμους.
«Στη φυλακή με κλείσανε
οι δυνατοί του κόσμου
κι έσπασα πόρτες κλειδωνιές
να ’ρθω σε σένα φως μου»
Πρώτος στη σειρά ο Χρήστος Νικολόπουλος, που το 1983 γράφει στο ρυθμό του ζεϊμπέκικου και ο Γιώργος Σαρρής, που εκείνη την εποχή είναι ήδη ευρύτατα γνωστός, ύστερα από την τεράστια επιτυχία που κάνουν ένα χρόνο πριν «Οι νταλίκες», τραγουδά το κομμάτι στον πρώτο προσωπικό του δίσκο, που φέρει βεβαίως τον γενικό τίτλο «Οι νταλίκες».
Ο δίσκος, εκτός από τη «Φυλακή», περιέχει τραγούδια του Νικολόπουλου, με στίχους Μάνου Ελευθερίου, Λευτέρη Χαψιάδη, Δημήτρη Χατζηδιάκου, Γιώργου Κλεφτογιώργου και δύο του Μανώλη Ρασούλη.
«Στη φυλακή με κλείσανε
οι δυνατοί του κόσμου
κι έσπασα πόρτες κλειδωνιές
να ’ρθω σε σένα φως μου»
Πρώτος στη σειρά ο Χρήστος Νικολόπουλος, που το 1983 γράφει στο ρυθμό του ζεϊμπέκικου και ο Γιώργος Σαρρής, που εκείνη την εποχή είναι ήδη ευρύτατα γνωστός, ύστερα από την τεράστια επιτυχία που κάνουν ένα χρόνο πριν «Οι νταλίκες», τραγουδά το κομμάτι στον πρώτο προσωπικό του δίσκο, που φέρει βεβαίως τον γενικό τίτλο «Οι νταλίκες».
Ο δίσκος, εκτός από τη «Φυλακή», περιέχει τραγούδια του Νικολόπουλου, με στίχους Μάνου Ελευθερίου, Λευτέρη Χαψιάδη, Δημήτρη Χατζηδιάκου, Γιώργου Κλεφτογιώργου και δύο του Μανώλη Ρασούλη.
Αν και μετρά ήδη οκτώ χρόνια στη δισκογραφία, το 1990 είναι η χρονιά που ο Μανώλης Λιδάκης, τραγουδά, επιτέλους, κομμάτια αντάξια της φωνής του, με τα οποία έρχεται και η επιτυχία, στο δίσκο «Ούτε που ρώτησα», που κυκλοφορεί από τη Sony και γίνεται με την επιμέλεια του Κώστα Χατζηδουλή, περιλαμβάνοντας ανέκδοτα ή καινούργια τραγούδια των Βίρβου, Αρλέτας, Γαλάνη, Γεωργίου, Ζαμπέτα, Ιωαννίδη, Κραουνάκη, Λαπαθιώτη, Μαυροκέφαλου, Μπαγιαντέρα, Μπίνη, Νικολακοπούλου, Νικολόπουλου, Παπαγιαννοπούλου, Κ.Παπαδόπουλου, Σπανού και Μανώλη Χιώτη. Μέσα από αυτόν το δίσκο, από τον οποίο ξεχωρίζει αμέσως το «Τσα-τσα του Χιώτη» («Το τελευταίο ποτηράκι») των Χιώτη-Βίρβου, αλλά και τα «Μαϊστράλια» του Νικολόπουλου με στίχους Μπαγιαντέρα, υπάρχει κι ένα γρήγορο ζεϊμπέκικο σε μουσική του Τάκη Μπίνη, στίχους του Λαπαθιώτη, με δεύτερη φωνή τον Μιχάλη Δημητριάδη. Στις σημειώσεις του εσωφύλλου του δίσκου ο Χατζηδουλής σημειώνει:
Γρήγορο ζεϊμπέκικο. Στίχοι Ναπολέοντα Λαπαθιώτη (1889-1944). Μουσική (έγινε στις 20/4/1989) Τάκη Μπίνη. Το τραγούδι δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ (του Μ. Βαϊανού) τον Φεβρουάριο του 1944, με την ένδειξη «ανέκδοτο». Ο Α. Δικταίος, όμως, στο θαυμαστό βιβλίο του «Ν. ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ» (εκδ.ΦΕΞΗ-1964) μας πληροφορεί πως πρόκειται για αναδημοσίευση.
Η εκδοχή του ποιήματος με τον Μανώλη Λιδάκη, ίσως να είναι και αυτή που ακούστηκε περισσότερο από τις τέσσερις.