Τόσο μέσα από τη λεγόμενη προσωπική της δισκογραφία, όσο και μέσα από τις συμμετοχές της σε δίσκους δημιουργών. Άλλωστε ανήκει στην «κλειστή» κατηγορία των χαρισματικών τραγουδιστών που λειτουργούν ως συνδημιουργοί, διευρύνοντας και χαρακτηρίζοντας καίρια τα όρια και την ουσία των τραγουδιών που ευλογούν.
Γιατί η Ελένη Βιτάλη είναι μια από τις λίγες, τις μονάκριβες ερμηνεύτριες που υπάρχουν στον πλανήτη. Αν η ίδια το επιθυμούσε θα μπορούσε με άνεση και ευκολία να έχει την πρωτοκαθεδρία στις σύγχρονες έθνικ κυρίες που περιοδεύουν ανά την υφήλιο κερδίζοντας συχνά -τηρουμένων κάποιων εξαιρέσεων- γαλόνια που δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητες και τον ρόλο τους. Τα ίδια ισχύουν και για τα πάτρια εδάφη…
Η Βιτάλη όμως λόγω συγκυριών, επιλογών, στάσης ζωής και ιδιοσυγκρασίας κινήθηκε πάντα στη διαδρομή της με ιδιαίτερο τρόπο. Πρέπει, λοιπόν, εμείς οι Έλληνες αλλά και οι απανταχού μερακλήδες ακροατές να αισθανόμαστε τυχεροί που τόσα χρόνια μάς πρόσφερε και μας κερνά απλόχερα νάματα του θείου ταλέντου της.
Το 1973 στο δίσκο των Αργύρη Κουνάδη και Βαγγέλη Γκούφα «Δεν περισσεύει υπομονή» η Ελένη Βιτάλη -μετρώντας μόλις τρία χρόνια στη δισκογραφία και θεωρητικά κινούμενη σε διαφορετικές στράτες- ερμήνευσε το Άι γαρούφαλλο μου…
Το 1982 στο άλμπουμ του Σταμάτη Σπανουδάκη «Κύριε των Δυνάμεων» η Ελένη Βιτάλη τραγουδά Μην κλαις…
Την ίδια χρονιά η Ελένη Βιτάλη συναντά το Χρήστο Νικολόπουλο και το Μανώλη Ρασούλη στο δίσκο «Παίξε Χρήστο επειγόντως»… Μαζί τους Ο Μάρκος και ο Ομάρ Καγιάμ.
Πάντα το 1982 στο «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας» σε μουσική του Δημήτρη Λάγιου και ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, η Ελένη Βιτάλη αναφωνεί: Γειά σου κύριε μενεξέ…
Το 1984 σειρά έχει ο «Ξαφνικός Έρωτας», η μουσική που έγραψε ο Σταμάτης Σπανουδάκης για την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου με πρωταγωνίστρια την Μπέτυ Λιβανού και την Ελένη Βιτάλη στο τραγούδι των τίτλων…
Ταυτόχρονα, την ίδια χρονιά, η Βιτάλη, με την πλατιά γκάμα της, καθιερώνει τον νέο τότε τραγουδιστή Θανάση Κομνηνό -με το καλημέρα του στην δισκογραφία στα μεγάλα σαλόνια- και το δίσκο «Και μαζί και μόνος». Το ομότιτλο τραγούδι είναι των Φαίδωνα Λιουνουδάκη και Γιώργου Μίτσιγκα.
Την επόμενη χρονιά στο δικογραφικό ντεμπούτο του Γιάννη Μηλιώκα «Εδώ Θεσσαλονίκη» η Βιτάλη τραγουδά μαζί του μαζί του… Ευτυχώς ή Δυστυχώς.
«Κάπου ανατολικοδυτικά» το 1989 με μουσική και τραγούδια του Νότη Μαυρουδή, από το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ο ζεϊμπέκικος αμανές είναι σε στίχους του Γιάννη Κακουλίδη.
Το 1990 η Ελένη Βιτάλη συναντά και πάλι το Νότη Μαυρουδή στο «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια». Οι στίχοι του ομώνυμου τραγουδιού είναι του Τάσου Σαμαρτζή.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί από το Σείριο ο δίσκος «Άνεμος είναι» σε στίχους και μουσική του Γιώργου Σταυριανού… Η Βιτάλη στους Δρόμους που αγάπησα…
Σίγουρα θα χρειαστεί και ένα δεύτερο μέρος για να σκιαγραφηθούν έστω και συνοπτικά, κάπως, οι ξεχωριστές συμμετοχές της Ελένης Βιτάλη…
Εν αναμονή λοιπόν, συνδετικός κρίκος με το σήμερα ένα τραγούδι (10 + 1 τελικά) σε μουσική του Χρήστου Παπαδόπουλου και στίχους δικούς μου μέσα από το δίσκο μας «Χωρισμός». Η Ελένη Βιτάλη μας τίμησε και μας ράγισε με τον καθάριο Σεβντά της…
Γιατί η Ελένη Βιτάλη είναι μια από τις λίγες, τις μονάκριβες ερμηνεύτριες που υπάρχουν στον πλανήτη. Αν η ίδια το επιθυμούσε θα μπορούσε με άνεση και ευκολία να έχει την πρωτοκαθεδρία στις σύγχρονες έθνικ κυρίες που περιοδεύουν ανά την υφήλιο κερδίζοντας συχνά -τηρουμένων κάποιων εξαιρέσεων- γαλόνια που δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητες και τον ρόλο τους. Τα ίδια ισχύουν και για τα πάτρια εδάφη…
Η Βιτάλη όμως λόγω συγκυριών, επιλογών, στάσης ζωής και ιδιοσυγκρασίας κινήθηκε πάντα στη διαδρομή της με ιδιαίτερο τρόπο. Πρέπει, λοιπόν, εμείς οι Έλληνες αλλά και οι απανταχού μερακλήδες ακροατές να αισθανόμαστε τυχεροί που τόσα χρόνια μάς πρόσφερε και μας κερνά απλόχερα νάματα του θείου ταλέντου της.
Το 1973 στο δίσκο των Αργύρη Κουνάδη και Βαγγέλη Γκούφα «Δεν περισσεύει υπομονή» η Ελένη Βιτάλη -μετρώντας μόλις τρία χρόνια στη δισκογραφία και θεωρητικά κινούμενη σε διαφορετικές στράτες- ερμήνευσε το Άι γαρούφαλλο μου…
Το 1982 στο άλμπουμ του Σταμάτη Σπανουδάκη «Κύριε των Δυνάμεων» η Ελένη Βιτάλη τραγουδά Μην κλαις…
Την ίδια χρονιά η Ελένη Βιτάλη συναντά το Χρήστο Νικολόπουλο και το Μανώλη Ρασούλη στο δίσκο «Παίξε Χρήστο επειγόντως»… Μαζί τους Ο Μάρκος και ο Ομάρ Καγιάμ.
Πάντα το 1982 στο «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας» σε μουσική του Δημήτρη Λάγιου και ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, η Ελένη Βιτάλη αναφωνεί: Γειά σου κύριε μενεξέ…
Το 1984 σειρά έχει ο «Ξαφνικός Έρωτας», η μουσική που έγραψε ο Σταμάτης Σπανουδάκης για την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου με πρωταγωνίστρια την Μπέτυ Λιβανού και την Ελένη Βιτάλη στο τραγούδι των τίτλων…
Ταυτόχρονα, την ίδια χρονιά, η Βιτάλη, με την πλατιά γκάμα της, καθιερώνει τον νέο τότε τραγουδιστή Θανάση Κομνηνό -με το καλημέρα του στην δισκογραφία στα μεγάλα σαλόνια- και το δίσκο «Και μαζί και μόνος». Το ομότιτλο τραγούδι είναι των Φαίδωνα Λιουνουδάκη και Γιώργου Μίτσιγκα.
Την επόμενη χρονιά στο δικογραφικό ντεμπούτο του Γιάννη Μηλιώκα «Εδώ Θεσσαλονίκη» η Βιτάλη τραγουδά μαζί του μαζί του… Ευτυχώς ή Δυστυχώς.
«Κάπου ανατολικοδυτικά» το 1989 με μουσική και τραγούδια του Νότη Μαυρουδή, από το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ο ζεϊμπέκικος αμανές είναι σε στίχους του Γιάννη Κακουλίδη.
Το 1990 η Ελένη Βιτάλη συναντά και πάλι το Νότη Μαυρουδή στο «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια». Οι στίχοι του ομώνυμου τραγουδιού είναι του Τάσου Σαμαρτζή.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί από το Σείριο ο δίσκος «Άνεμος είναι» σε στίχους και μουσική του Γιώργου Σταυριανού… Η Βιτάλη στους Δρόμους που αγάπησα…
Σίγουρα θα χρειαστεί και ένα δεύτερο μέρος για να σκιαγραφηθούν έστω και συνοπτικά, κάπως, οι ξεχωριστές συμμετοχές της Ελένης Βιτάλη…
Εν αναμονή λοιπόν, συνδετικός κρίκος με το σήμερα ένα τραγούδι (10 + 1 τελικά) σε μουσική του Χρήστου Παπαδόπουλου και στίχους δικούς μου μέσα από το δίσκο μας «Χωρισμός». Η Ελένη Βιτάλη μας τίμησε και μας ράγισε με τον καθάριο Σεβντά της…
