Και αναφέρομαι στο διεθνή ορίζοντα -πέρα από εξαιρέσεις και στιγμές- κι όχι στη ντόπια τραγουδοποιία, που σε όλες τις εκφάνσεις της, διαλεγμένα της, έχουν σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά του, και μοιραία και στα καλοκαίρια μου.
Πάντως, τα βράδια του καλοκαιριού, αλλά και τις ημέρες και τα μεσημέρια, ανατρέχω συχνά σε «γλυκιές» αιχμηρές ροκιές, που ανεξάρτητα απ’ το ειδικό τους βάρος, έχουν διαδραματίσει soundtrack ειδικών στιγμών μου.
Κάποιες βέβαια από αυτές είναι εθνικοί ύμνοι… αλλά αυτό είναι το ωραίο με τη μουσική, τους καλλιτέχνες και τις δημιουργίες τους, που ο καθένας, ανάλογα με τη διάθεση και τις επιδιώξεις του, τη στάση ζωής και την ψυχοσύνθεσή του, τα μεταφράζει σύμφωνα με το δικό του rooter, όπως επιθυμεί.
David Bowie - Lady Grinning Soul
Το πρωτάκουσα δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του και από τότε «καρφώθηκα» μαζί του. Τη βραδιά τη θυμάμαι ακόμα…
Robert Plant - Big log
Την ίδια χρονιά η μεγάλη φωνή της ροκ, κυκλοφορούσε τον δεύτερο προσωπικό της δίσκο…
Rod Stewart – If Loving You Is Wrong I Don't Want To Be Right
Πάντα είχα ένα κόλλημα με τους ερμηνευτές που με το χάρισμά τους γινόντουσαν συνδημιουργοί, φωτίζοντας μοναδικά πτυχές των κομματιών, που συνοδοιπόροι τους, σε πρώτη εκτέλεση δεν κατάφερναν να το πετύχουν σε τέτοιο βαθμό…
Scorpions - Holiday
Ένα απ’ τα γερά τσιμπήματα των Σκορπιών
Pavlov's Dog - Julia
Μυστήριο συγκρότημα, παράξενη φωνή…
Rolling Stones - Wild Horses
Τα λόγια είναι περιττά…
Paul McCartney & Wings- Let Me Roll It
Ο «μάστορας» έγραψε και μετά τα «Σκαθάρια»
Foreigner - Waiting For A Girl Like You
Αλλάζοντας δεκαετία και «χαμηλώνοντας» τους τόνους
REO Speedwagon - Take It On The Run
Led Zeppelin – Stairway to Heaven
Επιστροφή στους…κλασικούς
Πάντως, τα βράδια του καλοκαιριού, αλλά και τις ημέρες και τα μεσημέρια, ανατρέχω συχνά σε «γλυκιές» αιχμηρές ροκιές, που ανεξάρτητα απ’ το ειδικό τους βάρος, έχουν διαδραματίσει soundtrack ειδικών στιγμών μου.
Κάποιες βέβαια από αυτές είναι εθνικοί ύμνοι… αλλά αυτό είναι το ωραίο με τη μουσική, τους καλλιτέχνες και τις δημιουργίες τους, που ο καθένας, ανάλογα με τη διάθεση και τις επιδιώξεις του, τη στάση ζωής και την ψυχοσύνθεσή του, τα μεταφράζει σύμφωνα με το δικό του rooter, όπως επιθυμεί.
David Bowie - Lady Grinning Soul
Το πρωτάκουσα δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του και από τότε «καρφώθηκα» μαζί του. Τη βραδιά τη θυμάμαι ακόμα…
Robert Plant - Big log
Την ίδια χρονιά η μεγάλη φωνή της ροκ, κυκλοφορούσε τον δεύτερο προσωπικό της δίσκο…
Rod Stewart – If Loving You Is Wrong I Don't Want To Be Right
Πάντα είχα ένα κόλλημα με τους ερμηνευτές που με το χάρισμά τους γινόντουσαν συνδημιουργοί, φωτίζοντας μοναδικά πτυχές των κομματιών, που συνοδοιπόροι τους, σε πρώτη εκτέλεση δεν κατάφερναν να το πετύχουν σε τέτοιο βαθμό…
Scorpions - Holiday
Ένα απ’ τα γερά τσιμπήματα των Σκορπιών
Pavlov's Dog - Julia
Μυστήριο συγκρότημα, παράξενη φωνή…
Rolling Stones - Wild Horses
Τα λόγια είναι περιττά…
Paul McCartney & Wings- Let Me Roll It
Ο «μάστορας» έγραψε και μετά τα «Σκαθάρια»
Foreigner - Waiting For A Girl Like You
Αλλάζοντας δεκαετία και «χαμηλώνοντας» τους τόνους
REO Speedwagon - Take It On The Run
Led Zeppelin – Stairway to Heaven
Επιστροφή στους…κλασικούς
