Ο Λουκιανός είναι από τους ανθρώπους που σε κερδίζουν προτού καν τους γνωρίσεις, ενώ από το πρώτο κιόλας τηλεφώνημα, νομίζεις ότι μιλάς μ’ ένα φίλο σου… Είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα σ’ αυτή την πρώτη μας συνάντηση….
Θ.Γ : …Φαντάζομαι όμως πως θα άκουγες και Θεοδωράκη-Χατζιδάκι, που εμφανίζονται μετά τα μέσα της δεκαετίας του ‘50…
Λ.Κ : Είχαμε ακούσει το Γαρύφαλλο στ’ αυτί αλλά δεν είχαμε εντοπίσει το φαινόμενο Χατζιδάκις. Είχαμε ακούσει κάποια σκόρπια τραγούδια. Το 1960 με τον Επιτάφιο εντοπίζουμε το Θεοδωράκη , «κολλάμε» στο Θεοδωράκη και μέσω Θεοδωράκη, αρχίζουμε να έχουμε μια εικόνα και μαθαίνουμε και το άλλο «αντίπαλο δέος» , το Χατζιδάκι. Πολύ γρήγορα μπαίνει μέσα σ’ αυτή την τριάδα και ο Ξαρχάκος, με πολύ δυνατά στοιχεία. Η δεκαετία του ’60 είναι γεμάτη από τέτοια μουσική. Οι άνθρωποι της γενιάς μου , οι λίγο πολιτικοποιημένοι κλπ δεν ακούγαμε ξένη μουσική. Μπορεί να χαλούσε ο κόσμος από τους Beatles , αλλά τους ακούσαμε το ’70, όταν πια είχαν διαλυθεί. Εκείνη την εποχή είμαστε «κολλημένοι» στο ελληνικό πολιτικό τραγούδι. Μες στη χούντα που απαγορεύτηκε o Θεοδωράκης, αρχίσαμε σιγά σιγά να ανακαλύπτουμε τους Beatles και τους Rolling Stones .
Ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατούσε την εποχή της χούντας:
Λ.Κ: Τότε συνυπήρχαν ο Κουγιουμτζής, ο Λοίζος, ο Μούτσης , ο Μαρκόπουλος, υπήρχε και καλό τραγούδι, απλά το κενό που άφησε ο Θεοδωράκης ήταν μεγάλο… Παρόλο που εμείς ακούγαμε εκείνα τα χρόνια. Και φίλοι έφερναν απ’ έξω, παράνομα, τραγούδια του Μίκη… Εγώ είχα φίλες τη Μαρία Δημητριάδη και την αδερφή της, την Αφροδίτη Μάνου, που μπαινοβγαίνανε και φέρνανε… Ή τραγούδια του Μίκη από τη Ζάτουνα κλπ.
Θ.Γ: Αργότερα, το 1974, ενορχήστρωσες Τα Λαϊκά του Θεοδωράκη και του Μάνου Ελευθερίου με το Μανώλη Μητσιά και την Τάνια Τσανακλίδου.
Λ. K :Έκανα εκεί την ενορχήστρωση και επίσης έκανα και τρία τραγούδια από τα Έξι Θαλασσινά Φεγγάρια του Θεοδωράκη και του Νίκου Γκάτσου, τα οποία είχε ηχογραφήσει ο Μίκης λίγο πριν τη δικτατορία , τρία ο Μπιθικώτσης, τρία η Μοσχολιού. Τα τρία με τον Μπιθικώτση ήταν τελειωμένα και υπήρχαν και πρόχειρες ηχογραφήσεις για τη Μοσχολιού. Έκανα τις ορχήστρες και τραγούδησε η Βίκυ… Δεν ακουστήκανε πολύ…. Κρίμα, γιατί είναι πολύ ωραία τραγούδια, έχει μερικά εξαιρετικά… Αλλά τότε, στη μεταπολίτευση, βγήκε όλος ο Θεοδωράκης μαζί , τι να πρωτακούσεις; Εκατό , διακόσια Lp και τα καινούργια και τα παλιά μαζί και χάθηκαν και τα Έξι Θαλασσινά φεγγάρια.
Θ.Γ: Θα πρέπει να έχεις ιδιαίτερη αδυναμία σ’ ένα απ’ αυτά , στο Πανηγύρι των άστρων το οποίο είχες τραγουδήσει στο αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη στην εκπομπή Στην Υγειά Μας το 2005 αλλά και σε άλλες εμφανίσεις σου…
Λ.Κ : «Βάλτο μαχαίρι σου στο θηκάρι…» Ναι, το αγαπώ ιδιαίτερα αυτό το τραγούδι. Το είχα πει και στο Σπύρο Παπαδόπουλο, παρουσία του Μίκη και σε μια άλλη εκπομπή αφιέρωμα στον Γκάτσο.
Σε κάποιο άλλο σημείο της κουβέντας μας, ο Λουκιανός αναφερόμενος στους τραγουδοποιούς που ερμηνεύουν οι ίδιοι τα τραγούδια τους θα πει:
Λ.Κ: ... Ο Μάρκος, ρε παιδί μου, είπε τα δικά του και τον φώναζε ο Τσιτσάνης και ο Παπαϊωάννου να πει και δικά τους… Ο Τσιτσάνης… Ο Θεοδωράκης… Παράξενος; Ότι θες πες… Εν πάση περιπτώσει, σε πείθει όταν λέει την Όμορφη πόλη… K αι μια που είπα «Θεοδωράκης»… Ο πατέρας μου ήτανε το ’45, ’46, κρατούμενος στη Μακρόνησο στην ίδια σκηνή με το Μίκη… Έτσι, όταν βγήκα εγώ με τα Μικροαστικά. Το όνομα Κηλαηδόνης ήτανε γνωστό στο Μίκη... Ήτανε στη Γαλλία και του πήγε ο Λαμπρόπουλος το δίσκο λέγοντάς του «Έχουμε έναν καινούργιο εδώ…» Μου ‘στειλε και μια κάρτα. Την έχω… Μου έγραφε: «Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα, φαντάζομαι ότι είσαι ο γιος του Τάκη, προχώρα και θα σε παρακολουθώ». Και έκτοτε έχουμε πολύ καλή σχέση με το Μίκη. Έχω τραγουδήσει για τα γενέθλιά του, σε εκπομπές, είναι δηλαδή σαν δικός μου άνθρωπος. Μικρασιάτης, η μάνα του είναι κι αυτή από τον Τσεσμέ…. E πίσης, είχα τέτοια αγάπη στο Θεοδωράκη και στη μουσική του, που η Columbia τότε είχε δυο ετικέτες , την « Coumbia » και τη « His master ’ s voice ». Ο Χατζιδάκις έβγαινε « Columbia », ο Μίκης έβγαινε « His master ’ s voice ». O πότε είπα στο Λαμπρόπουλο «Εγώ θα βγαίνω “ His master ’ s voice ”». Όλοι μου οι δίσκοι είναι « His master ’ s voice », επειδή ήταν η ετικέτα του Μίκη….
Η παραπάνω συνέντευξη πραγματοποιήθηκε πριν τρία περίπου χρόνια και δημοσιεύτηκε σε διαδικτυακό περιοδικό. Θέλω να σημειώσω και κάτι ακόμα που μου είπε ο Λουκιανός σε μια πρόσφατη συνάντησή μας. Μου επεσήμανε λοιπόν, πόσο μεγάλη εντύπωση του έκανε η μελοποίηση σε κάποια κομμάτια από τον «Επιτάφιο» του Θεοδωράκη και του Ρίτσου, όπως το «Στο παραθύρι στέκοσουν», το οποίο ενώ αναφέρεται σε ένα θλιβερό γεγονός (η μάνα θρηνεί το χαμένο παλικάρι), είναι γραμμένο σε κλίμακα ματζόρε (χαρούμενη δηλαδή) και σε χασαποσέρβικο ρυθμό…
Kάπως έτσι είναι γραμμένο και «Το πανηγύρι των άστρων». Ένα ματζόρε-χασάπικο που λέει:
Βαλ’ το μαχαίρι σου στο θηκάρι
δε σου χρειάζεται τώρα πια
πήρε η ρουφήχτρα το παλικάρι
κι έχει σταυρό του τα δυο κουπιά,
βαλ’ το μαχαίρι σου στο θηκάρι…
