Και το χειρότερο, ακόμα και από ανθρώπους που εκτιμώ, διάβασα τα χιλιοειπωμένα έως και ασυναρτησίες. Αμπελοφιλοσοφίες του καφενέ, μεταξύ τσίπουρου και σαρδέλας – που λέει κι ένας φίλος αλλά και βαθύς γνώστης των μυστικών της τέχνης του τραγουδιού -, με σεβασμό στο «ακριβό» αυτό πιοτό και τους μεζέδες που το συνοδεύουν αλλά και τον χώρο που συνειδητά λειτουργούν.
Δεν είναι εύκολο να τοποθετήσεις τα πρόσωπα, αν δεν γνωρίζεις πλατιά και συνοπτικά το πεδίο δράσης τους, το αντικείμενο τους και τις παραμέτρους που το καθορίζουν, το διαμορφώνουν, το εξελίσσουν. Και μάλιστα στην περίπτωση του Παπάζογλου οι πληροφορίες για δίσκους, συνεργασίες κ.λπ. είναι άφθονες και πολυποίκιλες. Αλλά είναι άλλο θέμα η ρητορεία και άλλο το βάθος. Σε όσα διάβασα περίσσευε η πρώτη και απουσίασε το δεύτερο. Μείναμε με τις ταμπέλες και χάσαμε την ουσία.
Έχω την εντύπωση, πως, αν αποφασίσουμε δέκα άνθρωποι να αλλάξουμε την ιστορία του τραγουδιού και δουλέψουμε μεθοδικά πάνω σ’ αυτό, δεν θα μας πάρει πολύ, με τα copy - paste που βασιλεύουν να το πετύχουμε. Μακάρι να κάνω λάθος…
Στο Όγδοο, ξεκινήσαμε μια προσπάθεια που εστιάζει στην συσπείρωση των ικανών και γνωστικών – που σέβονται, αγαπούν και βλέπουν το τραγούδι αλλιώς - και την προβολή των μεστών απόψεων τους, που αν μη τι άλλο φιλοδοξούμε να «κουνήσουν» τα βαλτωμένα νερά. Παλεύουμε, επιζητούμε να περισώσουμε τις αλήθειες, τα κειμήλια που γεννούν μελλούμενα. Για το αύριο αλλά και την ιστορία, και όχι για μερικές δεκάδες like !
Κατά μία μοιραία συγκυρία, ο Παπάζογλου ακολουθεί τον Μανώλη Ρασούλη στο «ταξίδι του χαμού». Θαρρείς και «φεύγει» βιαστικά για να συναντήσει τον «συνοδοιπόρο», που «μας άφησε», πρώτος. Και οι δύο «χάνονται», σε γόνιμη ακόμα ηλικία, αφήνοντας «ορφανό» το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, απ’ τη μαστοριά και τη σοφία τους, απ’ τα ζύγια και τα μέτρα τους, με μετρημένους «συνεχιστές» της «πάστας» τους να αχνοφέγγουν στον ορίζοντα.
(1) Αφορμή για τον τίτλο του κειμένου στάθηκε άρθρο του Επίκουρου, (Το όνομα της μπιστέκας, Asador) στο Έψιλον της Ελευθεροτυπίας. (τ.1043, Κυριακή 17 Απριλίου)
(2) Εξαιρέσεις όπως τα εύστοχα σχόλια που διάβασα στα Μουσικά Προάστια, μαλακώνουν προσωρινά την θλίψη, επιβεβαιώνουν όμως στην «μοναξιά» τους, τους νέους «κανόνες».
Kεντρική Φωτό: O Νίκος Παπάζογλου με τη Γλυκερία στο Σίδνεϋ το 1986
Οι φωτογραφίες είναι απο το περιοδικό "Ντέφι"
