με δυο τραγούδια του Αντώνη Κατινάρη και του Θάνου Σοφού με τον Στράτο Διονυσίου από το 1973… «Μπαγλαμάδες και μπουζούκια» το πρώτο, «Πιο καλά να ’μαστε νέοι» το δεύτερο… Η τιμή του δίσκου; Ιδιαίτερα χαμηλή… Αν και ήξερα τα τραγούδια από το μεγάλο δίσκο «Μπαγλαμάδες και μπουζούκια», δεν χρειάστηκε να το «ψηλαφίσω» και πολύ… «Και δεν το παίρνεις; Πού ξέρεις; Μπορεί και να ’ναι τίποτα διαφορετικό…» σκέφτηκα….
Και όντως ήταν! Και τα δυο τραγούδια ήταν σε διαφορετικές εκτελέσεις. Τόσο η ορχήστρα όσο και η φωνή του Στράτου… Κάτι, σαν δοκιμαστικό, σαν demo εποχής…
Δεν ξέρω ποια από τις δυο εκτελέσεις μπορεί να θεωρηθεί «καλύτερη» ή λιγότερο καλή… Αυτό άλλωστε είναι καθαρά υποκειμενικό. Είμαι σίγουρος όμως, πως πρόκειται για ένα σημαντικό ντοκουμέντο… Και χαίρομαι που το «βίτσιο» μου και το ένστικτό μου, με έχουν οδηγήσει πολλές φορές σε τέτοιου είδους ανακαλύψεις… Όσο κι αν αυτό θεωρηθεί, ενδεχομένως, έως και εμμονή…
Ο μεγάλος δίσκος «Μπαγλαμάδες και μπουζούκια» κυκλοφόρησε το 1973 και, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί έναν από τους πιο ολοκληρωμένους δίσκους του Στράτου Διονυσίου. Περιέχει 12 ατόφια λαϊκά τραγούδια ενορχηστρωμένα από τον δημιουργό τους και παιγμένα με τον χαρακτηριστικό ήχο του μπουζουκιού του. Τόσο στα τραγούδια του με τον Διονυσίου, όσο και με τον Σταμάτη Κόκοτα - αλλά και γενικότερα- ο Κατινάρης, κατάφερε να φτιάξει έναν προσωπικό και αναγνωρίσιμο ήχο.
Και όντως ήταν! Και τα δυο τραγούδια ήταν σε διαφορετικές εκτελέσεις. Τόσο η ορχήστρα όσο και η φωνή του Στράτου… Κάτι, σαν δοκιμαστικό, σαν demo εποχής…
Δεν ξέρω ποια από τις δυο εκτελέσεις μπορεί να θεωρηθεί «καλύτερη» ή λιγότερο καλή… Αυτό άλλωστε είναι καθαρά υποκειμενικό. Είμαι σίγουρος όμως, πως πρόκειται για ένα σημαντικό ντοκουμέντο… Και χαίρομαι που το «βίτσιο» μου και το ένστικτό μου, με έχουν οδηγήσει πολλές φορές σε τέτοιου είδους ανακαλύψεις… Όσο κι αν αυτό θεωρηθεί, ενδεχομένως, έως και εμμονή…
Ο μεγάλος δίσκος «Μπαγλαμάδες και μπουζούκια» κυκλοφόρησε το 1973 και, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί έναν από τους πιο ολοκληρωμένους δίσκους του Στράτου Διονυσίου. Περιέχει 12 ατόφια λαϊκά τραγούδια ενορχηστρωμένα από τον δημιουργό τους και παιγμένα με τον χαρακτηριστικό ήχο του μπουζουκιού του. Τόσο στα τραγούδια του με τον Διονυσίου, όσο και με τον Σταμάτη Κόκοτα - αλλά και γενικότερα- ο Κατινάρης, κατάφερε να φτιάξει έναν προσωπικό και αναγνωρίσιμο ήχο.
1)Μπαγλαμάδες και μπουζούκια
2)Βρε τι κάνουνε τα φράγκα
3)Κρίμα και να μην το ξέρω
4)Ακόμα την πληρώνω την αγάπη σου
5)Στο κάτω, κάτω σ’ αγαπώ
6)Αντώνη πιασ’το μπαγλαμά
7)Πιο καλά να ‘μαστε νέοι
8)Νυχτοφύλακας δεν είμαι
9)Καρδιά μου αριστοκράτισσα
10)Κομπολόγα, κομπολόγα
11)Κι ύστερα κάθεσαι και λες
12)Η σκουριά
Με θητεία τόσο στο ελαφρό όσο και στο λαϊκό τραγούδι, ο Θάνος Σοφός, έγραψε, μεταξύ άλλων, έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς στίχους για τον Στράτο Διονυσίου- αναφέρομαι βεβαίως στο ομώνυμο τραγούδι- που σε συνδυασμό με την εξαιρετική μουσική του Κατινάρη και την ερμηνεία βεβαίως του Στράτου, χάρισαν στο λαϊκό ερμηνευτή, μια από τις ωραιότερες, κατά τη γνώμη μου, στιγμές της καριέρας του. Στίχος που εκφράζει, πιστεύω, τους περισσότερους λάτρεις του λαϊκού τραγουδιού.
Όλος ο δίσκος χαρακτηρίζεται από μια μουσική ομοιογένεια, που συναντάται πολύ περισσότερο στους δίσκους των συνθετών και σε μικρότερο βαθμό στους πολυσυλλεκτικούς.
Η δουλειά αυτή κυκλοφόρησε και σε cd, ενώ το 2009 στο cd «Αφιέρωμα στον Αντώνη Κατινάρη», με επανεκτελέσεις επιτυχιών του λαϊκού συνθέτη, ο Γιάννης Ντουνιάς έδωσε τη δική του ξεχωριστή εκδοχή στο ομώνυμο τραγούδι…
2)Βρε τι κάνουνε τα φράγκα
3)Κρίμα και να μην το ξέρω
4)Ακόμα την πληρώνω την αγάπη σου
5)Στο κάτω, κάτω σ’ αγαπώ
6)Αντώνη πιασ’το μπαγλαμά
7)Πιο καλά να ‘μαστε νέοι
8)Νυχτοφύλακας δεν είμαι
9)Καρδιά μου αριστοκράτισσα
10)Κομπολόγα, κομπολόγα
11)Κι ύστερα κάθεσαι και λες
12)Η σκουριά
Με θητεία τόσο στο ελαφρό όσο και στο λαϊκό τραγούδι, ο Θάνος Σοφός, έγραψε, μεταξύ άλλων, έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς στίχους για τον Στράτο Διονυσίου- αναφέρομαι βεβαίως στο ομώνυμο τραγούδι- που σε συνδυασμό με την εξαιρετική μουσική του Κατινάρη και την ερμηνεία βεβαίως του Στράτου, χάρισαν στο λαϊκό ερμηνευτή, μια από τις ωραιότερες, κατά τη γνώμη μου, στιγμές της καριέρας του. Στίχος που εκφράζει, πιστεύω, τους περισσότερους λάτρεις του λαϊκού τραγουδιού.
Όλος ο δίσκος χαρακτηρίζεται από μια μουσική ομοιογένεια, που συναντάται πολύ περισσότερο στους δίσκους των συνθετών και σε μικρότερο βαθμό στους πολυσυλλεκτικούς.
Η δουλειά αυτή κυκλοφόρησε και σε cd, ενώ το 2009 στο cd «Αφιέρωμα στον Αντώνη Κατινάρη», με επανεκτελέσεις επιτυχιών του λαϊκού συνθέτη, ο Γιάννης Ντουνιάς έδωσε τη δική του ξεχωριστή εκδοχή στο ομώνυμο τραγούδι…
