Ο νέος δίσκος του Δημήτρη Μυστακίδη
Στη συναυλία αυτή ακούσαμε, μεταξύ άλλων, δυο πολύ ενδιαφέρουσες διασκευές του Μυστακίδη στην «Αχάριστη» του Βασίλη Τσιτσάνη και στο «Παλιόπαιδο» του Γαβριήλ Μαρινάκη και της Σωτηρίας Μπέλλου. Διασκευές, που δυο μήνες μετά βρήκαν θέση στον τελευταίο δίσκο του Δημήτρη Μυστακίδη, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες με τίτλο «Εδώ κι εκεί» και περιλαμβάνει δώδεκα «πειραγμένα» ρεμπέτικα και παλιά λαϊκά της περιόδου 1936 - 1969, καθώς και δυο παραδοσιακά.
Η διασκευή, η ενορχήστρωση, η κιθάρα, η ερμηνεία και τα φωνητικά σε όλα τα τραγούδια είναι του Δημήτρη Μυστακίδη.
Τα τραγούδια του cd
1) Αχάριστη (Βασίλης Τσιτσάνης)
2) Ζαλίζομαι (Παραδοσιακό)
3) Στη μαγεμένη Αραπιά (Γιώργος Μητσάκης)
4) Ρίξε τσιγγάνα τα χαρτιά (Μάρκος Βαμβακάρης & Γιώργος Φωτίδας)
5) Ο ήλιος βασιλεύει (Παραδοσιακό)
6) Ψέματα ήτανε (Το παλιόπαιδο) (Γαβριήλ Μαρίνος ή Μαρινάκης & Σωτηρία Μπέλλου)
7) Βεργούλες (Τα δυο σου χέρια πήρανε) (Μάρκος Βαμβακάρης)
8) Μάγκικο μελαχρινό (Νόστιμο τρελό μικρό μου) (Μάρκος Βαμβακάρης)
9) Από γυναίκες δάκρυα (Βασίλης Τσιτσάνης)
10) Μην ορκίζεσαι βρε ψεύτρα (Δημήτρης Σέμσης - Γιάννης Πετροπουλέας)
11) Εσύ θα μετανιώσεις (Γιάννης Παπαϊωάννου - Κώστας Μάνεσης)
12) Βουνό με βουνό (Μανώλης Χιώτης - Δημήτρης Σέμσης)
Έπαιξαν οι φίλοι μουσικοί:
Πιάνο: Στάθης Άννινος
Ηλεκτρικό μπάσο: Γιώτης Κιουρτσόγλου
Duduk: Βαχάν Γκαλστιάν
Βιολί: Φώτης Σιώτας
Τύμπανα: Αλέξης Αποστολάκης, Σωτήρης Ντούβας, Βασίλης Μπαχαρίδης, Καλλίστρατος Δρακόπουλος, Πρόδρομος Μυστακίδης
Νέυ: Χάρης Λαμπράκης
Κρουστά: Βασίλης Μπαχαρίδης
Τάμπλα: Κώστας Αναστασιάδης
Τσέλο: Τάσος Μισυρλής
Ακουστικό Μπάσο: Χρυσόστομος Μπουκάλης, Dine Doneff [a.k.a. Κώστας Θεοδώρου], Γιάννης Παπατριανταφύλλου
Πλήκτρα: Γιώργος Πεντζίκης
Ηλεκτρική κιθάρα: Δημήτρης Λάππας
Slide κιθάρα - φυσαρμόνικα: Γιώργος Bandoek Αποστολάκης
MC'ing: Κωστής Τάλεας [a.k.a. Bboy Apro] (στο 10)
Στο τραγούδι «Από γυναίκες δάκρυα» συμμετέχει ο Christian Ronig και στο «Ο ήλιος βασιλεύει» χορωδία, αποτελούμενη από τους Χρήστο Μαστέλο, Νίκο Ταλέα, Μαρία Φραγκούλη, Λίνα Αλατζίδου και Δημήτρης Γκόγκος.
Η μίξη, έγινε από τον Γιάννη Μαυρίδη στο studio «Cue Productions» και το mastering από τον Τίτο Καργιωτάκη και τον Χρήστο Χαρμπίλα στο «Royal Alzheimer Hall». Ο σχεδιασμός εξωφύλλου και η γραφιστική επιμέλεια ήταν του Δημήτρη Μητσόπουλου, ενώ ο δίσκος κυκλοφορεί από την Fishbowl Music Tank.Λίγα λόγια για το δίσκο
Μετά από τρεις δίσκους όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η λαϊκή κιθάρα («16 ρεμπέτικα τραγούδια με κιθάρα», «Εσπεράντο» και «Amerika»), αυτή είναι η πρώτη δουλειά του Μυστακίδη με διασκευές παλιών λαϊκών τραγουδιών για ορχήστρα. Κι όπως δηλώνει ο ίδιος, με αυτό το δίσκο κλείνει η ενότητα των διασκευών των ρεμπέτικων τραγουδιών.
Όσον αφορά τη θεματολογία, τα τραγούδια περιγράφουν μια ερωτική σχέση σε όλα της τα στάδια, από το φλερτ, μέχρι το χωρισμό. «Εδώ κι εκεί» δηλαδή, όπως είναι ο τίτλος του δίσκου, που περιγράφει και το μουσικό στίγμα του. Γιατί από το «Εδώ» της Ανατολής που είναι καταγεγραμμένο στο ύφος αλλά και στις ερμηνείες των τραγουδιών, έχουμε, στην αντίπερα όχθη, το «Εκεί» της Δύσης, που δεν είναι άλλο από τον τρόπο που διασκευάσθηκαν από τον Μυστακίδη, ο που συμπεριέλαβε όλα τα στοιχεία από τα μουσικά στυλ που έπαιξε κι αγάπησε μέχρι σήμερα, από το ρεμπέτικο και το παραδοσιακό, μέχρι τη jazz, την blues, τη rap και το rock. Με αυτό τον τρόπο, τοποθέτησε τα τραγούδια σε ένα άλλο επίπεδο, αποδεικνύοντας -για μια ακόμη φορά- πως η (καλή) μουσική είναι μία.
Μια μικρή ένσταση ίσως υπάρχει όσον αφορά την επιλογή της αποκλειστικής εκτέλεσης των τραγουδιών από τον Μυστακίδη (με τη μικρή συνδρομή του Christian Ronig και του Κωστή Ταλέα). Μια γυναικεία φωνή σε ένα ή δυο τραγούδια, νομίζω πως θα λειτουργούσε θετικά. (Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή, να μας έχει «καλομάθει» με το «Εσπεράντο» του, όπου συμμετείχαν δεκαέξι τραγουδιστές και όλα τα υπόλοιπα να μας φαίνονται λίγο «φτωχότερα»).
Όμως από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα του δίσκου, φαίνεται ξεκάθαρα πως για την επίτευξη του τελικού αποτελέσματος, χρειάστηκε πολλή δουλειά. Δουλειά που έγινε πάνω απ’ όλα με κέφι και ξεκίνησε από ένα διαχρονικό μεράκι και αγάπη για το λαϊκό τραγούδι και τις παγκόσμιες μουσικές. Αυτό εισπράττω σαν απλός ακροατής. Και μόνο τον αμανέ του Μυστακίδη στο «Εσύ θα μετανιώσεις» να ακούσετε, νομίζω πως θα συμφωνήσετε. Έναν αμανέ που δεν έρχεται από έναν τεχνίτη, λαϊκό τραγουδιστή, αλλά από ένα μουσικό που τραγουδά με μια σωστή, ψυχωμένη και «γήινη» φωνή…
Τι λέει όμως ο ίδιος ο Δημήτρης Μυστακίδης για τα «πώς» και τα «γιατί» αυτής της δουλειάς; Αξίζει να διαβάσουμε το μικρό σημείωμά του στο εσώφυλλο του cd:
Εδώ κι εκεί.
Δύο σημεία στον χώρο και τον χρόνο.
Απόσταση. Κίνηση. Ζωή.
Ό,τι κουβαλάμε κι όπου θέλουμε να φτάσουμε.
Όνειρο, απογοήτευση.
Απογοήτευση, όνειρο.
Οι αναγκαίες αντιθέσεις.
Οι απαραίτητες υπερβάσεις.
Η ζωογόνος κίνηση.
Η συνάντησή τους, τυχαία ή μη, δημιουργεί κάτι καινούργιο.
Καλό ή κακό λίγη σημασία έχει.
Καινούργιο.
Ό,τι και να σημαίνει αυτό για τον καθένα.
Φωτογραφία Δημήτρη Μυστακίδη: NDP Photo Agency (Από τη συναυλία στο Ηρώδειο στις 11 Ιουλίου 2019).
Όσον αφορά τη θεματολογία, τα τραγούδια περιγράφουν μια ερωτική σχέση σε όλα της τα στάδια, από το φλερτ, μέχρι το χωρισμό. «Εδώ κι εκεί» δηλαδή, όπως είναι ο τίτλος του δίσκου, που περιγράφει και το μουσικό στίγμα του. Γιατί από το «Εδώ» της Ανατολής που είναι καταγεγραμμένο στο ύφος αλλά και στις ερμηνείες των τραγουδιών, έχουμε, στην αντίπερα όχθη, το «Εκεί» της Δύσης, που δεν είναι άλλο από τον τρόπο που διασκευάσθηκαν από τον Μυστακίδη, ο που συμπεριέλαβε όλα τα στοιχεία από τα μουσικά στυλ που έπαιξε κι αγάπησε μέχρι σήμερα, από το ρεμπέτικο και το παραδοσιακό, μέχρι τη jazz, την blues, τη rap και το rock. Με αυτό τον τρόπο, τοποθέτησε τα τραγούδια σε ένα άλλο επίπεδο, αποδεικνύοντας -για μια ακόμη φορά- πως η (καλή) μουσική είναι μία.
Μια μικρή ένσταση ίσως υπάρχει όσον αφορά την επιλογή της αποκλειστικής εκτέλεσης των τραγουδιών από τον Μυστακίδη (με τη μικρή συνδρομή του Christian Ronig και του Κωστή Ταλέα). Μια γυναικεία φωνή σε ένα ή δυο τραγούδια, νομίζω πως θα λειτουργούσε θετικά. (Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή, να μας έχει «καλομάθει» με το «Εσπεράντο» του, όπου συμμετείχαν δεκαέξι τραγουδιστές και όλα τα υπόλοιπα να μας φαίνονται λίγο «φτωχότερα»).
Όμως από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα του δίσκου, φαίνεται ξεκάθαρα πως για την επίτευξη του τελικού αποτελέσματος, χρειάστηκε πολλή δουλειά. Δουλειά που έγινε πάνω απ’ όλα με κέφι και ξεκίνησε από ένα διαχρονικό μεράκι και αγάπη για το λαϊκό τραγούδι και τις παγκόσμιες μουσικές. Αυτό εισπράττω σαν απλός ακροατής. Και μόνο τον αμανέ του Μυστακίδη στο «Εσύ θα μετανιώσεις» να ακούσετε, νομίζω πως θα συμφωνήσετε. Έναν αμανέ που δεν έρχεται από έναν τεχνίτη, λαϊκό τραγουδιστή, αλλά από ένα μουσικό που τραγουδά με μια σωστή, ψυχωμένη και «γήινη» φωνή…
Τι λέει όμως ο ίδιος ο Δημήτρης Μυστακίδης για τα «πώς» και τα «γιατί» αυτής της δουλειάς; Αξίζει να διαβάσουμε το μικρό σημείωμά του στο εσώφυλλο του cd:
Εδώ κι εκεί.
Δύο σημεία στον χώρο και τον χρόνο.
Απόσταση. Κίνηση. Ζωή.
Ό,τι κουβαλάμε κι όπου θέλουμε να φτάσουμε.
Όνειρο, απογοήτευση.
Απογοήτευση, όνειρο.
Οι αναγκαίες αντιθέσεις.
Οι απαραίτητες υπερβάσεις.
Η ζωογόνος κίνηση.
Η συνάντησή τους, τυχαία ή μη, δημιουργεί κάτι καινούργιο.
Καλό ή κακό λίγη σημασία έχει.
Καινούργιο.
Ό,τι και να σημαίνει αυτό για τον καθένα.
Φωτογραφία Δημήτρη Μυστακίδη: NDP Photo Agency (Από τη συναυλία στο Ηρώδειο στις 11 Ιουλίου 2019).
