«Μαύρη μπογιά στο μάρμαρο» με ξεχωριστούς ερμηνευτές
Στις 3 του περασμένου Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της καινούργιας δισκογραφικής δουλειάς του Νίκου Πλατύραχου, με δεκατρία τραγούδια σε στίχους του Δημήτρη Λέντζου, τίτλο «Μαύρη μπογιά στο μάρμαρο» και ερμηνευτές τους Γιώργο Νταλάρα, Αφροδίτη Μάνου, Δημήτρη Ζερβουδάκη και τις νεότερες Νεφέλη Φασούλη και Βίκυ Καρατζόγλου. Σε πέντε τραγούδια συμμετέχει τραγουδώντας ο Νίκος Πλατύραχος και σε ένα ο μπουζουξής Τάσος Γιαννούσης.
Τα τραγούδια του cd
1) Χαράματα γεννήθηκα (Το Μέγα Σάββατο) – Νεφέλη Φασούλη & Νίκος Πλατύραχος (αφιερωμένο στον Γιάννη Πλατύραχο)
2) Στα χίλια χρόνια μια φορά – Νίκος Πλατύραχος & Αφροδίτη Μάνου
3) Ένα τραγούδι – Νεφέλη Φασούλη
4) Το αίμα στο πουκάμισο – Δημήτρης Ζερβουδάκης
5) Η καρδιά δε βάζει γνώση – Νεφέλη Φασούλη
6) Ποιος ειν’ αυτός – Νεφέλη Φασούλη, Νίκος Πλατύραχος & Τάσος Γιαννούσης
7) Μικρές επιθυμίες – Βίκυ Καρατζόγλου
8) Αυτοψία – Νεφέλη Φασούλη
9) Οι προφήτες κι οι γκουρού – Δημήτρης Ζερβουδάκης
10) Το σωστό – Νεφέλη Φασούλη, Νίκος Πλατύραχος & Βίκυ Καρατζόγλου
11) Κόκκινη χαρά – Βίκυ Καρατζόγλου
12) Νεράιδα που με πότισες – Γιώργος Νταλάρας
13) Μαύρη μπογιά στο μάρμαρο – Δημήτρης Ζερβουδάκης, Νίκος Πλατύραχος & Νεφέλη Φασούλη
Έπαιξαν οι μουσικοί: Δημήτρης Παπαγγελίδης (κλασική κιθάρα), Γιώργος Χατζόπουλος (ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα), Κώστας Παπαγεωργίου (ηλεκτρική και κλασική κιθάρα), Βαγγέλης Ζωγράφος (κοντραμπάσο), Τάσος Γιαννούσης (μπουζούκι, μπαγλαμάς), Βαγγέλης Μαχαίρας (μπουζούκι, τζουράς), Βιβή Γκέκα (μαντολίνο), Αλέξανδρος Μποτίνης (τσέλο), Χριστίνα Κολοβού (τσέλο), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Δημήτρης Χουντής (σοπράνο σαξόφωνο), Ηρακλής Βαβάτσικας (ακορντεόν), Μάνος Αβαράκης (φυσαρμόνικα), Claudio Puntin (κλαρινέτο), Νίκος Κασσαβέτης (ντραμς). Ο Νίκος Πλατύραχος έπαιξε πιάνο.
Η ηχοληψία έγινε από τον Ηλία Λάκκα και τον Νίκο Πλατύραχο στο studio MELISMA, η φωτογραφία είναι της Ελένης Αγγελίδου, το artwork της Αργυρώς Σύριγγα, η διεύθυνση παραγωγής έγινε από τους Δημήτρη Λέντζο και Νίκο Πλατύραχο, ενώ ο δίσκος κυκλοφορεί από την MLK.
«Το αχ απ’ τα τραγούδια μου ποτέ δε θα το βγάλω…»
Τρία χρόνια μετά τα «Άστεγα», με βασικό ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα, ο Νίκος Πλατύραχος, σε συνεργασία αυτή τη φορά με τον Δημήτρη Λέντζο (που υπέγραφε τρία τραγούδια και στα «Άστεγα»), παρουσιάζουν μια δουλειά, που συμπεριλήφθηκε στις επιλογές μας με τους 18 δίσκους που ξεχώρισαν το 2018 τόσο για το μουσικό τους περιεχόμενο, όσο και για το εξώφυλλό τους.
«Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις» λέει ο λαός. Κι έτσι μετά τις θετικότατες εντυπώσεις, τα σχόλια και τις κριτικές που απέσπασαν τα «Άστεγα», ο Νίκος Πλατύραχος συνεχίζει σε ανάλογο δρόμο και κλίμα. (Το «Νεράιδα που με πότισες» με τον Γιώργο Νταλάρα είναι ένα από τα «άστεγα» των «Άστεγων», αφού γράφτηκε τότε, αλλά έμεινε τελικά εκτός δίσκου).
Όσον αφορά το μουσικό μέρος, θα λέγαμε πως ο δίσκος «Μαύρη μπογιά στο μάρμαρο» έρχεται, περίπου, σαν συνέχεια των «Άστεγων», όπου ο συνθέτης πάντρεψε με ιδιαίτερη επιτυχία το ragtime με το ρεμπέτικο, με τη διαφορά ότι στα καινούργια τραγούδια είναι πιο έντονο το λαϊκό στοιχείο. Τραγούδια με αναφορές στο λαϊκό και ρεμπέτικο, εμπλουτισμένα με στοιχεία από τη δύση και την country μουσική, με τα μπουζούκια να «συνδιαλέγονται» με τα πνευστά και τον ήχο του «πειραγμένου», του ξεκούρντιστου πιάνου, που στα «Άστεγα» έκανε ιδιαίτερη αίσθηση, να ακούγεται εδώ μόνο στο πρώτο κομμάτι.
Δεν ξέρω αν υπάρχει προηγούμενο άλλου ποιητή ή στιχουργού (τουλάχιστον για τα δισκογραφικά δεδομένα των τελευταίων ετών), που μέσα σε ένα χρόνο παρουσίασε τέσσερις ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών, διατηρώντας ψηλά τον πήχη της ποιότητας. Μετά από δυο δίσκους με το συνθέτη Γιώργο Καγιαλίκο κι ένα με τον Μανόλη Ανδρουλιδάκη, ο Δημήτρης Λέντζος είναι και πάλι εδώ και γράφει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, για τον έρωτα, το όνειρο και για έννοιες και πράγματα που δεν είναι σήμερα στην «ημερήσια διάταξη». Γράφει για «την Παναγιά στου Κέρβερου την πόρτα» και τις «αμαρτίες των αγίων», γράφει για «απόκρυφα βαγγέλια», ενώ παράλληλα αναφέρεται σε «νεράιδες και μάγισσες» και σε «συμμορίες Αχαρνών κι Αριστοτέλους». Νομίζω πως η γραφή του, τόσο εδώ, όσο και σε παλαιότερα πονήματά του, παραπέμπει έμμεσα στην εποχή του παλιού λαϊκού τραγουδιού, κλείνοντας όμως διακριτικά το «μάτι» στο σήμερα. Κι αν και δεν πιστεύω γενικά σε συνεχιστές, διαδόχους κλπ, θα έλεγα πως ο Δημήτρης Λέντζος συνεχίζει πάνω στο δρόμο που χάραξε ο σπουδαίος Μάνος Ελευθερίου…
Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω μια φράση από το τραγούδι «Το αίμα στο πουκάμισο» με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη, που νομίζω πως μέσα σε λίγες μόνο λέξεις περικλείει το νόημα το κλίμα των στίχων ολόκληρου του δίσκου:
«Το αχ απ’ τα τραγούδια μου ποτέ δε θα το βγάλω…»
Στη λίστα που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε τα 10 από τα 13 τραγούδια του δίσκου.
