«Στο δύσκολο καιρό με φωτεινά τραγούδια…»
Βγαίνουμε στο δύσκολο καιρό με φωτεινά τραγούδια.
Καημούς, παράπονα «και ρούχα καθημερινά
που ζήσαν απ’ τη μάχη».
Επενδύσαμε όλοι με τα πιο ακριβά μας αισθήματα,
ρισκάροντας την πιθανότητα ότι το αύριο ποιος ξέρει,
Εμάς, μπορεί να μη μας χρειαστεί..
Τα περισσότερα από τα τραγούδια ίσως σας φανούν γνωστά,
γιατί παίχτηκαν στη διάρκεια της καραντίνας,
πιάνο-φωνή απ’ το σπίτι, στο διαδίκτυο.
Τώρα είναι στα χέρια σας.
Κάντε ό,τι σας πει η καρδιά σας.
Διαδώστε τα όπου κρίνετε ότι θα είναι χρήσιμα.
Σας στέλνουμε μια πρώτη γεύση.
Υ.Γ.
Πρωτοτυπούμε κάπως στον τρόπο που δίνουμε το υλικό,
που άλλοτε θα το είχε ένα booklet.
Όλοι είμαστε χρήστες διαδικτύου.
Στίχοι, σημειώσεις, φωτογραφίες, βίντεο, συνεργάτες και άλλα όμορφα, τυπώνετε κατευθείαν στο site.
Με αυτά τα λόγια ο Σταμάτης Κραουνάκης συστήνει και προτείνει την τελευταία του δισκογραφική δουλειά, που κυκλοφόρησε πριν από ένα ενάμιση μήνα με τίτλο «Γιορτή στα σπίτια». Τραγουδούν δυο ερμηνευτές της «παλαιάς φρουράς» (Μανώλης Μητσιάς, Ελένη Βιτάλη), ένας «ενδιάμεσος» (Φοίβος Δεληβοριάς), τρεις νεότεροι από τη «Σπείρα» (Κώστας Μπουγιώτης, Σάκης Καραθανάσης, Χρήστος Γεροντίδης), ενώ ο ίδιος ο συνθέτης σηκώνει το μεγαλύτερο ερμηνευτικό «βάρος», τραγουδώντας σε επτά τραγούδια. Οι στίχοι στα έντεκα από τα δεκατέσσερα τραγούδια είναι του Σταμάτη Κραουνάκη και το έργο αφιερώνεται από τον συνθέτη «στη λατρευτή του Σύλβα Ακρίτα».
Τα τραγούδια του cd
1) Γράφουμε ησυχία - Σταμάτης Κραουνάκης2) Γιατί έτσι - Σταμάτης Κραουνάκης
3) Η κιβωτός του κόσμου - Ελένη Βιτάλη
4) Πανδημία – Σταμάτης Κραουνάκης, Κώστας Μπουγιώτης, Σάκης Καραθανάσης, Χρήστος Γεροντίδης
5) Φύγε, φύγε -Σάκης Καραθανάσης
6) Να ’χει χρόνο το φιλί - Μανώλης Μητσιάς
7) Καραμέλα - Σταμάτης Κραουνάκης
8) Τα καράβια - Χρήστος Γεροντίδης
9) Με τρολάρουν τα πουλιά - Σταμάτης Κραουνάκης
10) Παναγιά Παντάνασσα - Κώστας Μπουγιώτης
11) Τα χαμπέρια - Ελένη Βιτάλη
12) Ξέρω πού πάω (στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς) Σταμάτης Κραουνάκης, Φοίβος Δεληβοριάς
13) Καλύτερα μιας ώρας (Στίχοι από τον «Θούριο του Ρήγα Φεραίου Βελεστινλή) Ελένη Βιτάλη
14) ΥΓ. Ουρανέ κλειστό ταβάνι (Λόγια του Ιάκωβου Καμπανέλλη) Σταμάτης Κραουνάκης
Τα «ευχαριστώ» του Σταμάτη
Άφησα μέσα στη συνθήκη του ιδιαίτερου κλίματος δημιουργίας των τραγουδιών κάθε τραγούδι να ζητήσει τον Κατάλληλο Ερμηνευτή του.Το ντουέτο μας με τον Φοίβο Δεληβοριά ήταν λίστα αναμονής για ηχογράφηση από εκείνη την Ταράτσα που γεννήθηκε απάνω στη σκηνή ενώπιον κοινού. Είναι η πρώτη μας συνεργασία. Εκείνος στίχους εγώ τη μουσική. Στην ηχογράφηση συμμετέχει με την καρδιά του και την κιθάρα του ο συνάδελφος μας Παναγιώτης Καλαντζόπουλος.
Τα «Χαμπέρια» και η «Κιβωτός του Κόσμου» γραμμένη για την εκπομπή του Μεγάλου Σαββάτου του Πάνου Χαρίτου για τα παιδιά της Κιβωτού. Ζήτησαν από την πρώτη στιγμή την Ελένη Βιτάλη. Αυτή η κορυφαία μας Ερμηνεύτρια είπε Ναι. Μας χάρισε δύο υπέροχες ερμηνείες και την βραδιά της ηχοληψίας της ζήτησα να αποτυπώσει με τον ήχο της και τα λόγια του Ρήγα Φεραίου στο «Καλύτερα μιας ώρας». Ευτυχισμένη ώρα.
Καμαρώνω που για τους τρεις συνοδοιπόρους τραγουδιστές μας στη Σπείρα πετύχαμε να φτιάξω από ένα τραγούδι ταυτότητας στον καθένα. Καλωσορίστε τους Χρήστο Γεροντίδη, Σάκη Καραθανάση, Κώστα Μπουγιώτη. Την παντοτινή μου αγάπη.
Διαβάζοντας μια πολύ αληθινή συνέντευξη του Μανώλη Μητσιά στον Αντώνη Μποσκοΐτη μου ’ρθε η όρεξη να τον καλέσω για ένα ερωτικό Ζεϊμπέκικο που είναι και το μόνο τραγούδι που γράφτηκε επί σκοπώ για κείνον. Μας ενώνουν χρόνια και επιτυχίες. Εδώ ξαναείναι νεότατος. Τον ευχαριστώ πολύ.
Σ’ όλη την πορεία της προετοιμασίας η ολόψυχη παρουσία και ενέργεια αληθινών φίλων μουσικών. Του Μάνου Αχαλινωτόπουλου στο κλαρίνο και του Νίκου Κατσίκη στο μπουζούκι, αλλά και όλης της στενής ομάδας Βάιος Πράπας κιθάρες - μπουζούκι, Γιώργος Ταμιωλάκης τσέλο – ευφώνιο, Δημήτριος Ανδρεάδης πιάνο - προγραμματισμός, ήταν καθοριστική μαζί με τους εξαιρετικούς υπόλοιπους συνεργάτες στην οριστική διαμόρφωση του ήχου μας. Λάμπρος Παπανικολάου κόντρα μπάσο, Αλέξανδρος Καμπουράκης ακορντεόν, Γιώργος Μπερερής πιάνο, Ηλίας Παπαντωνίου τύμπανα και Σπύρος Παναγιωτόπουλος κρουστά σε δυο κομμάτια. Ένα ευχαριστώ ακόμα Στον Κωνσταντίνο Παντζή για την πλήρη παραγωγή στο τραγούδι «Με τρολάρουν τα πουλιά».
Ο Τάκης Αργυρίου αγκάλιασε όλους μας ηχοληψία - μίξη και ο Γιάννης Ιωαννίδης που έχει κάνει mastering και χάραξη όλη μου τη δισκογραφία, έβαλε την υπογραφή του κι εδώ.
Σεπτέμβριος 2020
Σταμάτης Κραουνάκης
«Στον καιρό της καραντίνας…»
Είχαμε πολλά χρόνια να ακούσουμε έναν ολοκληρωμένο δίσκο με καινούργια τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, από αυτά που μπορούν να γίνουν αποδεκτά και να τραγουδηθούν από το πλατύ κοινό. Αν εξαιρέσουμε κάποια «σκόρπια» τραγούδια του σε δίσκους ερμηνευτών ή τραγούδια άλλων δημιουργών που τραγούδησε ο ίδιος (όπως το περίφημο «Φίλα με» από τον «Ξεριζωμό» του Χρήστου Παπαδόπουλου και του Κώστα Μπαλαχούτη, που έτσι κι αλλιώς, θυμίζει πολύ τα δικά του), καθώς και το album με τη μελοποίησή του στον Federico Garcia Lorca, που είχε «ειδικό» περιεχόμενο και το «Stamdoc14 – H λειτουργία των πόλεων», που περιλάμβανε μια μίξη νέου με παλαιότερο, ανέκδοτο υλικό, τα πιο πρόσφατα καινούργια τραγούδια του Κραουνάκη ήταν αυτά που τραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος στον τελευταίο ολοκληρωμένο δίσκο της διαδρομής του, που κυκλοφόρησε το 2011 με τίτλο «Εδώ είμαστε».Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μου δίνει την αίσθηση, πως η «Γιορτή στα σπίτια» έχει ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις. Και δικαίως. Μέσα στις δύσκολες ημέρες της καραντίνας, λίγο πριν και λίγο μετά, ο Σταμάτης Κραουνάκης δημιούργησε έναν ανθρώπινο δίσκο με λαϊκά, «τραγουδίσιμα» τραγούδια. Ένα δίσκο αναφοράς, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από δουλειές του παρελθόντος, που κέρδισαν το «στοίχημα» της διαχρονικότητας, όπως το «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ», το μισό «Εξ αδιαιρέτου», το «Μαμά γερνάω», το «Δεν έχω ιδέα», το «Μόνο μια φορά», το «Ανθρώπων έργα» ή το «Όταν έρχονται οι φίλοι μου». Τα περισσότερα με στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου ή δικούς του. (Νομίζω πως τα «Ισόβια» με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, το «Έπεσε έρωτας» με τον Κώστα Μακεδόνα και το πολυσυλλεκτικό «Σπεράντζα» έχουν αδικηθεί, όσον αφορά την αποδοχή τους από το κοινό. Πρόκειται για τρεις δουλειές, που ακόμα «χρωστάνε»). Με τη «Γιορτή στα σπίτια» θυμήθηκα τις εποχές, που όταν κυκλοφορούσε ένας σημαντικός καινούργιος δίσκος, μαζευόμασταν οι φίλοι στο σπίτι για να τον ακούσουμε παρέα, να σχολιάσουμε, να κρίνουμε και να κατακρίνουμε και να διαλέξουμε, ο καθένας τα αγαπημένα του.
Τουλάχιστον πέντε από τα τραγούδια αποτελούν χρονογραφήματα της εποχής τους (όπως άλλωστε συνέβαινε πάντα με το υλικό του Κραουνάκη). Δεν μπορώ να μην κάνω ιδιαίτερη αναφορά στην «Κιβωτό» και στα «Χαμπέρια» της Ελένης Βιτάλη, το πρώτο εμπνευσμένο από την «Κιβωτό του κόσμου», το δεύτερο από τη θλιβερή ιστορία της Α.Ε.Π.Ι. και των πνευματικών δικαιωμάτων, στο πολιτικό «Γιατί έτσι», στο πολύ προσωπικό χασάπικο «Με τρολάρουν τα πουλιά», στο «Φιλί» του Μανώλη Μητσιά, στο ντουέτο με τον Φοίβο Δεληβοριά και βεβαίως στο «Κακούργα πανδημία», που, ειδικά στο refrain, μου θύμισε πολύ κανταδόρικα τραγούδια του Κραουνάκη, όπως το «Όσο καίνε ακόμα τα καντήλια μας» και που, φοβάμαι πως, θα είναι επίκαιρο για πολύ καιρό ακόμα.
Με λίγα λόγια, νομίζω πως έχουμε να κάνουμε με μια από τις σημαντικότερες παραγωγές μιας δύσκολης χρονιάς. Θα έλεγα πως, στιχουργικά, είναι ο δίσκος που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο το 2020.
Όσον αφορά τη διανομή του ένθετου του cd, μέσω της ιστοσελίδας του Σταμάτη Κραουνάκη, για να πω την αλήθεια, σαν εμμονικός λάτρης του χειροπιαστού προϊόντος, αρχικά δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα. Κυριότερος λόγος βέβαια, που οδήγησε σε αυτό τον τρόπο, δεν είναι άλλος από την έλλειψη μεγάλου «budget» για τη δημιουργία του cd. Υπάρχει όμως και η θετική πλευρά αυτής της κίνησης, αφού έτσι το φυλλάδιο είναι προσβάσιμο δωρεάν στους ακροατές που θα επιλέξουν να μην αγοράσουν το cd, αλλά να ακούσουν τα κομμάτια διαδικτυακά (και που δυστυχώς αυξάνονται καθημερινά).
Όταν κάτι προσωπικό γίνεται οικουμενικό…
Άφησα για φινάλε μια μικρή ιστορία που δανείσθηκα από τον φίλο ραδιοφωνικό παραγωγό Σιδερή Πρίντεζη, αυτόπτη μάρτυρα της δημιουργίας του «Ξέρω πού πάω», του ντουέτου του Κραουνάκη με τον Φοίβο Δεληβοριά:Ήταν ένα από τα ομορφότερα βράδια στην «Ταράτσα του Φοίβου», στην Ιερά Οδό, εκείνο το βράδυ της Τετάρτης 18 Ιουλίου του 2018.
Κεντρικός καλεσμένος ο Σταμάτης Κραουνάκης. Ο Φοίβος Δεληβοριάς, για να του κάνει έκπληξη, του έχει γράψει στίχους για την κοινή αγαπημένη τους, την Καλλιθέα. Ο Σταμάτης τους διαβάζει, συγκινείται και τους κάνει επί τόπου τραγούδι.
Δεν ξέρω αν το «Ζητάτε να σας πω», στα χρόνια του Μεσοπολέμου, γράφτηκε ένα βράδυ από τον Αττίκ στη «Μάντρα» του, όπως λέγεται, μετά από «απαίτηση» του κοινού να τραγουδήσει ένα τραγούδι του που είχε αφιερώσει στη δεύτερη γυναίκα του που τώρα βρισκόταν εκεί με τον νέο της έρωτα (απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου να γνωρίζεις και να προτρέπεις έναν καλλιτέχνη να ερμηνεύσει κάτι που τον πονάει). Κάποιοι λένε πως ο Αττίκ αποσύρθηκε και σε 10 λεπτά επέστρεψε με το τραγούδι έτοιμο, η Δανάη Στρατηγοπούλου αρνιόταν πως έγινε έτσι ακριβώς.
Αυτό που βίωσα εγώ όμως μαζί με όλους τους θαμώνες της «Ταράτσας» εκείνο το καλοκαιριάτικο βράδυ του 2018 ήταν πραγματικά η γέννηση ενός τραγουδιού μπροστά στα μάτια μας. Πηγαία, αυθόρμητα και με περισσή ευαισθησία. Χαίρομαι που ηχογραφήθηκε - σε στούντιο που βρίσκεται στο χώρο που στεγαζόταν η Finos Film παρακαλώ - και παίρνει πλέον το δρόμο της έκδοσης.
Άσε που είναι η δεύτερη φορά (μετά το «Ερημιά στην Καλλιθέα» πάλι σε στίχους του Φοίβου Δεληβοριά, αλλά και μουσική δική του), που με αγγίζει τόσο ένα τραγούδι για μια περιοχή με την οποία η μόνη σχέση εντοπιότητας που είχα ποτέ ήταν οι συχνές επισκέψεις μου στα σινεμά και τις πιτσαρίες της, στα φοιτητικά μου χρόνια. Είναι μεγάλη υπόθεση στην Τέχνη να γίνεται οικουμενικό κάτι που αρχικά μοιάζει προσωπικό.
«Άμα δεν ξέρεις από μόνος σου πού πας, κανείς αέρας δε θα' ρθεί να σε φυσήξει
Άμα δε μάθεις να κοιτάς όπου αγαπάς και να' ναι δίπλα σου κανείς δε θα στο δείξει».
Στη λίστα που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε τα έντεκα από τα δεκατέσσερα τραγούδια του δίσκου.
