Για τους δίσκους «φασόν» και «καρμπόν» που κυκλοφορούν, αλλά και για τον ορυμαγδό διασκευών που έχει κατακλύσει το έρμο το τραγούδι μας. Αναζητούμε -λέμε- έναν ούριο άνεμο ανανέωσης και κάτι που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της (όποιας) δισκογραφίας. Παλιό και καινούργιο, από επίθετα, γίνονται αξιακές αποτιμήσεις, θαρρείς και η μουσική έχει ηλικία και συνταγές. Το κοινό, από την άλλη, έχει τους δικούς του κώδικες και κανόνες και μοιάζει να έχει «βολευτεί» στο αναμάσημα και την επανάληψη. Οπότε; Προς τι όλη αυτή η φασαρία;
Σε αυτό το κλίμα, σχεδόν από το πουθενά, «σκάει» ένας παράξενος δίσκος. Greece is mine, λέγεται και ο καλλιτέχνης που τον υπογράφει Christian Ronig. Διασκευές πάλι; Ναι, διασκευές, αλλά ουσιαστικές διασκευές. Και μόνο από το γεγονός ότι ο δίσκος περιέχει ελληνικά τραγούδια με ξένο στίχο (αγγλικό και γερμανικό) αποκτά ενδιαφέρον. Αν σε αυτό προσθέσουμε, ή μάλλον αφαιρέσουμε, τη φολκλορική διάθεση, το όλον εγχείρημα αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με μια τουριστική έκδοση που φιλοδοξεί να γεμίσει τα ράφια των καταστημάτων σουβενίρ της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διαφορετική ματιά στο παρελθόν της ελληνικής μουσικής με βασικό συστατικό και αφετηρία την αισθητική προσέγγιση ενός «ξένου». Έχουμε να κάνουμε με τη θέαση του παρελθόντος με τρόπο δημιουργικό. Το υλικό εντάσσεται σε ένα νέο πλαίσιο, φρεσκάρεται και σερβίρεται ξανά με άπαντες (εντός και εκτός της χώρας) πιθανούς αποδέκτες.
Το Greece is mine δεν έχει όρια ρεπερτοριακά, χρονικά ή άλλα. Διέρχεται διαφορετικές εποχές του ελληνικού τραγουδιού και τις φέρνει στα μέτρα του καλλιτέχνη που τις διασκευάζει. Το άλμπουμ έχει μια ενιαία ατμόσφαιρα καλλιτεχνική και κατασκευάζει ένα ολοκληρωμένο ηχοτοπίο καθώς τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο στο cd player. Ακούγεται από την αρχή ως το τέλος και πάλι από την αρχή ως το τέλος, χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις ένα από τα τραγούδια σαν hit. Επιπροσθέτως, μαγνητίζει τον ακροατή και του βάζει «ασκήσεις»: ποιο είναι αυτό τώρα; Οι ξένοι στίχοι «θολώνουν τα νερά» της αναγνώρισης και ακονίζουν το μυαλό και το αυτί του ακροατή τους. Με άλλα λόγια, το Greece is mine, ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις εκείνου που το ακούει. Παράλληλα, είναι μια καλαίσθητη έκδοση, μια προσεγμένη μερακλίδικη δουλειά που έχει λόγο ύπαρξης και αποτελεί πρόταση για τα μουσικά μας δεδομένα.
Καιρό είχα να βάλω ένα δίσκο να παίζει και να τον αφήσω να κάνει 3-4 κύκλους από την πρώτη ακρόαση. Και να το επαναλάβω και την επόμενη μέρα. Και την μεθεπόμενη. Μια δοκιμή θα σας πείσει, θαρρώ. Έχω, παράλληλα, μεγάλη περιέργεια να παρακολουθήσω ένα live του Ronig σε πρώτη ευκαιρία για να δω πως λειτουργούν τα τραγούδια αυτά παιγμένα ζωντανά, αλλά και για να παρατηρήσω τι κόσμος θα μαζευτεί να τον ακούσει. Από ποιες δεξαμενές ακροατηρίου, δηλαδή, αντλεί κόσμο το συγκεκριμένο υλικό; Προσεχώς περισσότερα, φαντάζομαι.
Το Greece is mine είναι μια ολοκληρωμένη αισθητική πρόταση και προσέγγιση της ελληνικής μουσικής. Καλοτάξιδο.
Σε αυτό το κλίμα, σχεδόν από το πουθενά, «σκάει» ένας παράξενος δίσκος. Greece is mine, λέγεται και ο καλλιτέχνης που τον υπογράφει Christian Ronig. Διασκευές πάλι; Ναι, διασκευές, αλλά ουσιαστικές διασκευές. Και μόνο από το γεγονός ότι ο δίσκος περιέχει ελληνικά τραγούδια με ξένο στίχο (αγγλικό και γερμανικό) αποκτά ενδιαφέρον. Αν σε αυτό προσθέσουμε, ή μάλλον αφαιρέσουμε, τη φολκλορική διάθεση, το όλον εγχείρημα αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με μια τουριστική έκδοση που φιλοδοξεί να γεμίσει τα ράφια των καταστημάτων σουβενίρ της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διαφορετική ματιά στο παρελθόν της ελληνικής μουσικής με βασικό συστατικό και αφετηρία την αισθητική προσέγγιση ενός «ξένου». Έχουμε να κάνουμε με τη θέαση του παρελθόντος με τρόπο δημιουργικό. Το υλικό εντάσσεται σε ένα νέο πλαίσιο, φρεσκάρεται και σερβίρεται ξανά με άπαντες (εντός και εκτός της χώρας) πιθανούς αποδέκτες.
Το Greece is mine δεν έχει όρια ρεπερτοριακά, χρονικά ή άλλα. Διέρχεται διαφορετικές εποχές του ελληνικού τραγουδιού και τις φέρνει στα μέτρα του καλλιτέχνη που τις διασκευάζει. Το άλμπουμ έχει μια ενιαία ατμόσφαιρα καλλιτεχνική και κατασκευάζει ένα ολοκληρωμένο ηχοτοπίο καθώς τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο στο cd player. Ακούγεται από την αρχή ως το τέλος και πάλι από την αρχή ως το τέλος, χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις ένα από τα τραγούδια σαν hit. Επιπροσθέτως, μαγνητίζει τον ακροατή και του βάζει «ασκήσεις»: ποιο είναι αυτό τώρα; Οι ξένοι στίχοι «θολώνουν τα νερά» της αναγνώρισης και ακονίζουν το μυαλό και το αυτί του ακροατή τους. Με άλλα λόγια, το Greece is mine, ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις εκείνου που το ακούει. Παράλληλα, είναι μια καλαίσθητη έκδοση, μια προσεγμένη μερακλίδικη δουλειά που έχει λόγο ύπαρξης και αποτελεί πρόταση για τα μουσικά μας δεδομένα.
Καιρό είχα να βάλω ένα δίσκο να παίζει και να τον αφήσω να κάνει 3-4 κύκλους από την πρώτη ακρόαση. Και να το επαναλάβω και την επόμενη μέρα. Και την μεθεπόμενη. Μια δοκιμή θα σας πείσει, θαρρώ. Έχω, παράλληλα, μεγάλη περιέργεια να παρακολουθήσω ένα live του Ronig σε πρώτη ευκαιρία για να δω πως λειτουργούν τα τραγούδια αυτά παιγμένα ζωντανά, αλλά και για να παρατηρήσω τι κόσμος θα μαζευτεί να τον ακούσει. Από ποιες δεξαμενές ακροατηρίου, δηλαδή, αντλεί κόσμο το συγκεκριμένο υλικό; Προσεχώς περισσότερα, φαντάζομαι.
Το Greece is mine είναι μια ολοκληρωμένη αισθητική πρόταση και προσέγγιση της ελληνικής μουσικής. Καλοτάξιδο.
