Πολυαναμενόμενος και… λατρεμένος από την πρώτη ακρόαση!
Η είδηση της συνεργασίας του Στέλιου Βαμβακάρη με το Σωκράτη Μάλαμα με γέμισε με μεγάλη χαρά για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Όπως έχω ξαναγράψει: «ειδικά στους σύγχρονους καιρούς, που τα κλισέ και τα στεγανά, έχουν γίνει δεδομένα, οι κινήσεις του Μάλαμα φέρνουν δροσιά, φρέσκο αγέρι, χαμόγελο καρδιάς, ικανοποίηση, ενώ και τα αποτελέσματά τους έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον και βαρύτητα.
Έτσι χαιρετίζουμε ολόψυχα, την είδηση που τον φέρνει σε ρόλο παραγωγού στο νέο δίσκο του Στέλιου Βαμβακάρη.
Ενός ευρηματικού και πρωτοπόρου καλλιτέχνη, με αυθεντική λαϊκή ρίζα, αλλά και ροκ ματιά. Άλλωστε ο Στέλιος Βαμβακάρης στην πολύχρονη διαδρομή του έχει παντρέψει με ανατρεπτικό αλλά και γοητευτικό τρόπο το κλασικό με το μοντέρνο».
Με μαεστρία, γνώση, μεράκι, αληθινή φλόγα επικοινωνίας. Δίχως φτηνούς εντυπωσιασμούς, περιττές υπερβολές και φανφάρες. Σε καλούνε, σε μερεύουν, άλλοτε σου φωνάζουν… αλλά δεν τσιρίζουν.
«Κεντράρουν» στην ψυχή, φορές σαν δρεπάνι, φορές σαν βάλσαμο. Απ’ τον «Επιβάτη» της αρχής… φάνηκε με το καλημέρα η «ομορφιά». Σωκράτη τι ωραία που τα λες…
Η είδηση της συνεργασίας του Στέλιου Βαμβακάρη με το Σωκράτη Μάλαμα με γέμισε με μεγάλη χαρά για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Όπως έχω ξαναγράψει: «ειδικά στους σύγχρονους καιρούς, που τα κλισέ και τα στεγανά, έχουν γίνει δεδομένα, οι κινήσεις του Μάλαμα φέρνουν δροσιά, φρέσκο αγέρι, χαμόγελο καρδιάς, ικανοποίηση, ενώ και τα αποτελέσματά τους έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον και βαρύτητα.
Έτσι χαιρετίζουμε ολόψυχα, την είδηση που τον φέρνει σε ρόλο παραγωγού στο νέο δίσκο του Στέλιου Βαμβακάρη.
Ενός ευρηματικού και πρωτοπόρου καλλιτέχνη, με αυθεντική λαϊκή ρίζα, αλλά και ροκ ματιά. Άλλωστε ο Στέλιος Βαμβακάρης στην πολύχρονη διαδρομή του έχει παντρέψει με ανατρεπτικό αλλά και γοητευτικό τρόπο το κλασικό με το μοντέρνο».
Ο δίσκος του Στέλιου Βαμβακάρη με το Σωκράτη Μάλαμα
Η ακρόαση του δίσκου με ξεδίψασε… Λαϊκά με «νόημα», της καρδιάς αλλά και της ζήσης. Σημερινά, κελαριστά, γάργαρα, δαντελένια, ψαγμένα. Πλεγμένα με αθάνατα υλικά, βγαλμένα απ’ την καρδιά του μπουζουκιού και των «μυστήριων», γοητευτικών, αιώνιων δρόμων του.Με μαεστρία, γνώση, μεράκι, αληθινή φλόγα επικοινωνίας. Δίχως φτηνούς εντυπωσιασμούς, περιττές υπερβολές και φανφάρες. Σε καλούνε, σε μερεύουν, άλλοτε σου φωνάζουν… αλλά δεν τσιρίζουν.
«Κεντράρουν» στην ψυχή, φορές σαν δρεπάνι, φορές σαν βάλσαμο. Απ’ τον «Επιβάτη» της αρχής… φάνηκε με το καλημέρα η «ομορφιά». Σωκράτη τι ωραία που τα λες…
Κι ο Μανώλης Πάππος, και παιχταράς και ουσιαστικός ερμηνευτής. Αλλά κι εσύ Σοφία Παπάζογλου, πως κεντάς ωραία το ζεϊμπέκικο, σαν «Γλυκιά καταστροφή». Σ’ ακούω και «Στάλα στάλα κάθε δάκρυ» γίνεται λυτρωτικό γιατρικό.
Αλλά και ο Στέλιος πως μπλέκει με χάρη κι ακρίβεια «μύστη» τα ιερά των μπλουζ με τα καραντουζένια… Τις λαϊκές καντάδες, τα βαλσάκια… με τα πιο «νευρικά» απτάλικα και σέρτικα. Τα ερωτικά με τα κοινωνικά θέματα. Και πως τα ερμηνεύει ατμοσφαιρικά.
Και τι ζεϊμπεκάρες είναι αυτές: «Αυτή η αγάπη σου δεν είν’ χαρά» με τη «φωτιά» της Εβελίνας Αγγέλου. Όπως και το χιωτέικο «Σκαλοπάτι». Και τι ξόβεργα το ταξίμι στις «Μάγισσες καταραμένες». Και πάνω απ’ όλα «Σεβασμός» στα ταπεινά και παντοτινά όπως λέει και Κώστας Διαβάτης.
«Ζάχαρη στον πόνο» σαν «παιχνίδι με φιλιά» σαν «βροχή που κλαίει», «σαν φούντα στο γοβάκι» σαν «γαρυφαλλιά».
Γλυκόλαλες πενιές στους τζουράδες και τους μπουζουκομπαγλαμάδες από το Στέλιο, το Μιχάλη Δήμα και το Γιώργο Τσέρτο. Και τι μελωδικά «σπασίματα» (παύσεις) και «περάσματα»… Δίχως άγχος επίδειξης και περίσσιες κουβέντες. Όταν ξέρεις την τέχνη σου μέχρι και το μεδούλι της, με όλες τις λεπτομέρειες του «πριν» αλλά και του «μετά» της, έχεις το προνόμιο των εκλεκτών… Κι όταν την ίδια ώρα τα κίνητρά σου είναι να μιλήσει το ίδιο το έργο και όχι να βγεις πάνω από αυτό…
Τότε έχουμε έναν «μελένιο» δίσκο σαν κι αυτόν του Στέλιου με το Σωκράτη!
*Στέλιο σ’ ευχαριστώ από καρδιάς και σε περιμένω στο ogdoo.gr
**Ευχαριστίες, από καρδιάς, στο Μιχάλη, για το δώρο του.
Αλλά και ο Στέλιος πως μπλέκει με χάρη κι ακρίβεια «μύστη» τα ιερά των μπλουζ με τα καραντουζένια… Τις λαϊκές καντάδες, τα βαλσάκια… με τα πιο «νευρικά» απτάλικα και σέρτικα. Τα ερωτικά με τα κοινωνικά θέματα. Και πως τα ερμηνεύει ατμοσφαιρικά.
Και τι ζεϊμπεκάρες είναι αυτές: «Αυτή η αγάπη σου δεν είν’ χαρά» με τη «φωτιά» της Εβελίνας Αγγέλου. Όπως και το χιωτέικο «Σκαλοπάτι». Και τι ξόβεργα το ταξίμι στις «Μάγισσες καταραμένες». Και πάνω απ’ όλα «Σεβασμός» στα ταπεινά και παντοτινά όπως λέει και Κώστας Διαβάτης.
«Ζάχαρη στον πόνο» σαν «παιχνίδι με φιλιά» σαν «βροχή που κλαίει», «σαν φούντα στο γοβάκι» σαν «γαρυφαλλιά».
Γλυκόλαλες πενιές στους τζουράδες και τους μπουζουκομπαγλαμάδες από το Στέλιο, το Μιχάλη Δήμα και το Γιώργο Τσέρτο. Και τι μελωδικά «σπασίματα» (παύσεις) και «περάσματα»… Δίχως άγχος επίδειξης και περίσσιες κουβέντες. Όταν ξέρεις την τέχνη σου μέχρι και το μεδούλι της, με όλες τις λεπτομέρειες του «πριν» αλλά και του «μετά» της, έχεις το προνόμιο των εκλεκτών… Κι όταν την ίδια ώρα τα κίνητρά σου είναι να μιλήσει το ίδιο το έργο και όχι να βγεις πάνω από αυτό…
Τότε έχουμε έναν «μελένιο» δίσκο σαν κι αυτόν του Στέλιου με το Σωκράτη!
*Στέλιο σ’ ευχαριστώ από καρδιάς και σε περιμένω στο ogdoo.gr
**Ευχαριστίες, από καρδιάς, στο Μιχάλη, για το δώρο του.
