Σαν σήμερα…
Στις 12 Απριλίου του 1945 γεννήθηκε στην Αθήνα, από πατέρα Αθηναίο και μάνα μικρασιάτισσα ο Βασίλης Δημητρίου. Έφυγε από κοντά μας στις 28 Απριλίου 2015.
Μπήκε στη δισκογραφία το 1967 με δυο τραγούδια, με ερμηνευτή τον Γιώργο Μαρίνο.
«Η αγάπη άργησε μια μέρα»
Είναι γνωστή η ενασχόληση του Βασίλη Δημητρίου με την μουσική για την τηλεόραση. Το 1997 κυκλοφόρησε από τη Minos - Emi το soundtrack με τη μουσική που έγραψε για τη συγκλονιστική σειρά της ΕΡΤ «Η αγάπη άργησε μια μέρα». Η σειρά ήταν βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου, το σενάριο ήταν των Νίκου Απειρανθίτη, Κώστα Κουτσομύτη, Μάριου Ποντίκα και η σκηνοθεσία του Κώστα Κουτσομύτη που κι εκείνος πριν από ένα μήνα εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Πρωταγωνιστούσαν οι Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Τάνια Τρύπη, Νικόλας Φαράν, Πέγκυ Τρικαλιώτη, Αφροδίτη Γρηγοριάδου, Γιώργος Μοσχίδης, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Μηνάς Χατζησάββας, Φίλιππος Σοφιανός, Βαλέρια Χριστοδουλίδου, Ζωζώ Ζάρπα, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Μαρία Καβουκίδου, Μαρίνα Ψάλτη και άλλοι ηθοποιοί.
Τα 14 ορχηστρικά του cd
1) Η αγάπη άργησε μια μέρα
2) Της Νύχτας
3) Της Λυγερής
4) Της Μοναξιάς
5) Της Προσμονής
6) Της Ορφανής
7) Της Ερημιάς
8) Της Λησμονιάς
9) Της Γιορτής
10) Της Λυπημένης
11) Της Πονεμένης
12) Του Γάμου
13) Του Έρωτα
14) Της Νύφης
Έπαιξαν οι μουσικοί
Η ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας ήταν του Βασίλη Δημητρίου. Η ηχογράφηση έγινε από τον Γιώργο Καρυώτη στο studio Polysound.
Βιολιά: Παντελής Δεσποτίδης, Γιάννης Τζουμάνης, Μαρία Καλιόντζη, Νάσια Πρασίδη, Έφη Φάμπα
Βιόλες: Νατάσα Ανανά, Πάρις Αναστασιάδης, Ευτυχία Ζολοταρένκο, Πρόδρομος Τσοκούρογλου
Βιολοντσέλα: Δημήτρης Γούζιος, Νίκος Κοτζιάς
Κλαρινέτο - Σαξόφωνο: Στάθης Κιοσόγλου
Φλάουτο: Παναγιώτης Δράκος
Φαγκότο: Σπύρος Καζιάνης
Τρομπόνι: Τάσος Κλαβανίδης
Κιθάρα: Κωστής Γρηγορέας
Μαντολίνο: Βιβή Γκέκα
Κρουστά: Μιχάλης Διακογιώργης
Ακορντεόν: Τάκης Φαραζής, Δημήτρης Θεοχάρης
Οι συντελεστές για τον Βασίλη Δημητρίου
Αν και τα μουσικά θέματα γράφτηκαν για να «εξυπηρετήσουν» συγκεκριμένες τηλεοπτικές σκηνές, ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα σαν ένα ανεξάρτητο ορχηστρικό έργο. Νομίζω όμως, πως πέρα από οποιαδήποτε κρίση, αξίζει να διαβάσουμε τα σημειώματα των συντελεστών από το ένθετο του cd:
«Εκείνο που μας συνδέει με τον Δημητρίου είναι ότι πιστεύει κι αυτός πως η μουσική στον κινηματογράφο δεν είναι μια συνοδεία της εικόνας. Βλέπουμε και οι δύο τον κινηματογράφο σαν ένα παράθυρο στον κόσμο. Έτσι η μουσική του είναι ένα άνοιγμα, μια έξοδος στη φαντασία, ένα παράθυρο, διάπλατα ανοιχτό στο φως, στους ήχους του κόσμου και της ψυχής».
Κώστας Κουτσομύτης
Σκηνοθέτης
«Είναι γνωστό πως ο Βασίλης Δημητρίου κινείται με άνεση και γνώση στο χώρο της εικόνας. Ως φαίνεται, λειτουργεί διεισδυτικά ως μουσικός που κατέχει τον ...μηχανισμό μιας ιδιότυπης "χημείας" ενώνοντας μουσική και εικόνα έτσι ώστε να φτάσει στον θεατή ισορροπημένη και φωτεινή.
Δεν είναι εύκολη μια τέτοια διείσδυση γιατί πρωτίστως είναι απαραίτητη η "ματιά" μιας μουσικής άποψης που να λειτουργεί αφαιρετικά, περιεκτικά, λιτά και πολύχρωμα. Ο συνθέτης που δεν διαθέτει όλα αυτά συγχρόνως και παράλληλα, είναι αδύνατον να συνθέσει μουσική για θέατρο και κινηματογράφο. Ο Βασίλης Δημητρίου έχει κατακτήσει πλέον σ' αυτή τη "ματιά" της εικόνας αφού επί πολλά χρόνια κινείται σ' αυτόν τον δύσκολο και δύστροπο χώρο του θεατρικού και κινηματογραφικού δρώμενου.
Εδώ, στο "Η αγάπη άργησε μια μέρα", ξαφνιάστηκα ακούγοντας τη μουσική του να "φλερτάρει" πανέξυπνα με φόρμες λόγιες που έχουν ρίζα τα γοητευτικά κουαρτέτα εγχόρδων της κλασσικής και ρομαντικής περιόδου. Άκουγα την μουσική του και εισέπνεα άρωμα μεθυστικό από μελωδίες- αρμονίες και ζηλευτές ερμηνείες των μουσικών που με καθήλωναν στην ακρόαση και μου έφτιαχναν χώρο για την φαντασία και το "ταξίδι" της εικόνας".
Χάρηκα γι' αυτές τις αισθήσεις γιατί γνωρίζω πως η Ελληνική μουσική δραματουργία δεν μπορεί να περιοριστεί μονάχα σε έξυπνα τραγουδάκια και αντίστοιχες μουσικές διεκπεραιώσεις ενός τυφλού, πολύχρωμου και ανούσιου θεάματος. Με την μουσική αυτή, ο Βασίλης Δημητρίου πολιτογραφείται ως ένας από τους πιο πολύτιμους συναδέλφους μου που βλέπουν το θέαμα με στοχασμό, γνώση και ουσιαστική ευαισθησία».
Νότης Μαυρουδής, 18-10-1997
«Με τον Βασίλη Δημητρίου γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Τότε που άρχισε και η πρώτη συνεργασία μας. Ο Βασίλης είναι ένας προικισμένος συνθέτης με πηγαίο ταλέντο και διαθέτει ένα προσωπικό στυλ με πολύ λεπτό γούστο. Συνεργαστήκαμε σε όλες τις μουσικές του δημιουργίες. Κάθε φορά που ανταμώνουμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε κάποια καινούργια μουσική του, εμείς οι μουσικοί πετάμε τα ρολόγια και ξεχνάμε το χρόνο. Γιατί ο Βασίλης έχει και αυτή την ικανότητα, ξέρει να παίρνει από τους μουσικούς το μέγιστο της μουσικής τους απόδοσης, όπως ξέρει και να ακούει και να δέχεται τις ιδέες τους, που πολλές φορές είναι πολύτιμα στοιχεία για την πιο πετυχημένη απόδοση της μουσικής του.
Ξέρει να ξεχωρίζει, ξέρει να διαλέγει και... να "ξεσκαρτάρει".
Έτσι στο τέλος, όλοι και ο ίδιος πρωταρχικά είμαστε ικανοποιημένοι γιατί πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα κάνουμε όλοι μαζί "πραγματική μουσική" που αυτό είναι και το ζητούμενο».
Παντελής Δεσποτίδης
Μουσικός - Εξάρχων της Κ.Ο.Α.
«Το 1973 ο Μάνος Ελευθερίου με πήγε στο Αιγάλεω να γνωρίσω έναν νεαρό - τότε - συνθέτη, τον Βασίλη Δημητρίου. Ύστερα από τις τυπικές συστάσεις και το γλυκό του κουταλιού που μας τράταρε η μητέρα του, άρχισε να παίζει στο πιάνο τη μουσική του, μια μουσική που σύντομα τον καταξίωσε. Αυτό όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το ήθος του. Ένα ήθος που βγαίνει στη μουσική του.
Ένα ήθος που τον ακολουθεί μέχρι σήμερα και που τον κάνει ξεχωριστό».
Γιώργος Μακράκης
Μουσικός παραγωγός
Στο Μέγαρο Μουσικής το 2008
Κάποια από τα θέματα της σειράς παρουσιάστηκαν από την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ στις 17 Μαρτίου του 2008 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στη μεγάλη συναυλία του Βασίλη Δημητρίου με τίτλο «40 χρόνια μουσική». Η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Ανδρέα Πυλαρινού. Ένα σχετικό απόσπασμα μπορείτε να παρακολουθήσετε στο video που ακολουθεί...
Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης στο ogdoo.gr: 12/04/2016
