κομπανία «Τζιβαέρι», στην εκπομπή του «Πρέπει να ξέρεις μηχανή» στο Β’ πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας το 2008. Η εκπομπή αυτή ήταν η αφορμή για την κυκλοφορία ενός δίσκου, από την εταιρεία « Protasis », στον οποίο το «Τζιβαέρι» συγκέντρωσε και ηχογράφησε κάποια από τα πιο γνωστά συρτά και καλαματιανά του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Οι «Τζιβαέρι» (που θα πει «θησαυρός») ιδρύθηκαν το 2003 και αποτελούνται από τους Βασίλη Σκούτα (κιθάρα, φωνή, κρουστά), Μάκη Σταμούλη (μπουζούκι, φωνή), Ελένη Λαζάρου (φωνή, μπαγλαμά, ζήλια, κουτάλια), Σταύρο Μαραγκό (μπουζούκι, φωνή), Δημήτρη Μηταράκη (ακορντεόν, φωνή). Στο δίσκο παίζουν επίσης οι Στέλλα Βαλάση (σαντούρι) και ο Στέφανος Φίλος (βιολί). Η ηχογράφηση έγινε στο studio Sigma από το Θανάση Μπρόφα.
Σ’ αυτό το δεύτερο δίσκο τους λοιπόν, στον οποίο συμμετέχει και ο Παναγιώτης Λάλεζας (ο πρώτος είχε τον τίτλο «Με γλέντια με γραμμόφωνα, με χίλια δυο μεράκια» το 2007) , τα μέλη της κομπανίας «Τζιβαέρι» διάλεξαν να ηχογραφήσουν τα:
1) Καραβοκύρη μου χρυσέ (Π.Τούντας) Βασίλης Σκούτας
2) Η μάνα μου με δέρνει (Ν.Ρούτσος) Ελένη Λαζάρου- β’ φωνή Δημήτρης Μηταράκης
3) Αγιοθοδωρίτισσα (Β.Παπάζογλου) Δημήτρης Μηταράκης
4) Ο Ζέππος (Γ.Παπαϊωάννου) Δημήτρης Μηταράκης-β’ φωνή Βασίλης Σκούτας
5) Σιγά την άμαξα (Δ.Περδικόπουλος) Παναγιώτης Λάλεζας
6) Θάλασσα μπαμπέσα (Π.Τούντας) Ελένη Λαζάρου
7) Μονάχος μες στη μοναξιά (Μ.Βαμβακάρης) Σταύρος Μαραγκός
8) Εγώ είμαι ενός ψαρά ο γιος (Παραδοσιακό) Μάκης Σταμούλης
9) Η Φρόσω (Γ. Μητσάκης-Δ.Σέμσης) Ελένη Λαζάρου – β’ φωνή Βασίλης Σκούτας
10) Πάμε στο Φάληρο (Α.Χατζηχρήστος-Γ.Φωτίδας) Βασίλης Σκούτας- β’ φωνή Δημήτρης Μηταράκης, Μάκης Σταμούλης
11) Μαράθηκε το γιασεμί (Παραδοσιακό) Βασίλης Σκούτας
12) Έκαψα την καλύβα μου (Μπ.Μπακάλης-Κ.Γόντικας) Ελένη Λαζάρου-χορωδία
13) Μια τράτα κουλουριώτικη (Δ.Γκόγκος) Δημήτρης Μηταράκης-χορωδία
14) Καΐκι μου Άη Νικόλα (Β.Τσιτσάνης) Βασίλης Σκούτας-χορωδία
15) Η σούστα (Τα πεταλάκια) (Μ.Χιώτης-Δ.Ρούτσος) Δημήτρης Μηταράκης-χορωδία
16) Βαγγελίτσα (Γ.Παπαϊωάννου) Μάκης Σταμούλης- β’ φωνή Δημήτρης Μηταράκης
Μου άρεσε πολύ αυτός ο δίσκος, τόσο σαν ιδέα όσο και σαν εκτέλεση. Μοναδικό μειονέκτημα της έκδοσης θα έλεγα πως είναι το μικρό και χωρίς στοιχεία για τα τραγούδια, στίχους κλπ, ένθετο φυλλάδιο. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί τη συνολική καλλιτεχνική αξία του εγχειρήματος. Πέρα από τις καθαρές, ακουστικές εκτελέσεις των τραγουδιών, είναι μια δουλειά «έξω καρδιά». Και δεν ξέρω αν υπάρχει προηγούμενο συγκροτήματος ή τραγουδιστή που να έχει ασχοληθεί αποκλειστικά με κάτι αντίστοιχο. (Δεν συμπεριλαμβάνω φυσικά τις διάφορες συλλογές, τουριστικές και μη, με ποτ-πουρί από χορευτικά κομμάτια ατάκτως ειρημένα). Αν και ποτέ δεν υπήρξα στο «κλαμπ» των φανατικών του χορού (μάλλον σε «σύλλογο καθήμενων» θα ταίριαζα), οφείλω να ομολογήσω πως ακούγοντας διαδοχικά αυτά τα τραγούδια, σου δημιουργείται μια ανάταση και μια ευφορία, ώστε να θες να σηκωθείς να χορέψεις. Γιατί πιστεύω, πως απαραίτητη προϋπόθεση για να χορέψεις δεν είναι μόνο ο ρυθμός, αλλά και ο τρόπος που εκτελούνται τα τραγούδια. Απορώ πραγματικά όταν βλέπω να χορεύουν σε πανηγύρια ή σε κοινωνικές εκδηλώσεις, γάμους κλπ, ο ένας πάνω στον άλλον, με τα ντεσιμπέλ στο φουλ, ακούγοντας μόνο ένα «ντάμπα-ντούμπα», χωρίς να καταλαβαίνουν καν με ποιο κομμάτι χορεύουν…
Κι ένα τελευταίο που οφείλω να σημειώσω, γιατί θεωρώ πως είναι από τα θετικότερα στοιχεία τόσο αυτού, όσο και άλλων δίσκων με επανεκτελέσεις, είναι πως πέρα από τα πολύ γνωστά, υπάρχουν κάποια εντελώς ξεχασμένα τραγούδια, που ενδεχομένως να μην έχουν ξαναηχογραφηθεί μετά την πρώτη τους εκτέλεση… Μ’ αυτό τον τρόπο λοιπόν τα ξαναθυμούνται οι παλαιότεροι και τα μαθαίνουν και οι πιο νέοι, που ίσως να μην έμπαιναν στη διαδικασία να ψάξουν τις πρώτες και συχνά δυσεύρετες ακόμα εκτελέσεις…
