Σαν σήμερα…
Ο Βαγγέλης Κορακάκης γεννήθηκε στην Καισαριανή στις 25 Αυγούστου 1961…«Θαλασσινά παλάτια» σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πειραιά
Στις 19 Σεπτεμβρίου 2008 είχα τη μεγάλη χαρά και τιμή να γνωρίσω τον Βαγγέλη Κορακάκη, στο πλαίσιο μιας μεγάλης, βιογραφικής συνέντευξης που μου παραχώρησε στο «καμαράκι» του, τον χώρο περισυλλογής και δημιουργίας του στην Καισαριανή.Ανάμεσα στα ερωτήματα που του έθεσα ήταν και το εξής:
-Οφείλω να σε πληροφορήσω, πως σε μια δημοσκόπηση που έγινε στην ανεπίσημη σελίδα του Γιώργου Νταλάρα (www.dalaras.com/forum), στο ερώτημα «Με ποιον συνθέτη θα θέλατε να συνεργαστεί ο Γιώργος Νταλάρας;», κατείχες μια από τις 2-3 πρώτες θέσεις…
-Τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση, τον θεωρώ πολύ μεγάλο τραγουδιστή και θα ήταν μεγάλη μου τιμή να πει δικά μου τραγούδια… Αυτός ο άνθρωπος είναι ο τελευταίος μ’ αυτή την ακτινοβολία και μ’ αυτό το «εκτόπισμα». Εγώ σε διάφορες συζητήσεις που γίνονται, εδώ και πολλά χρόνια, είμαι υπέρ του. Στο λαϊκό του κομμάτι νιώθω ότι είμαστε πολύ κοντά. Μακάρι να γίνει κάποια στιγμή αυτή η συνεργασία.
Από τότε, όποτε συναντούσα τον Βαγγέλη Κορακάκη τον ρωτούσα: «Τι γίνεται, έκανες τίποτα με τον Νταλάρα;» Αντίστοιχα, όποτε έβλεπα τον Γιώργο Νταλάρα δεν έχανα την ευκαιρία να του «υπενθυμίσω» πως πρέπει, επιτέλους, να κάνει ένα δίσκο με τραγούδια του Βαγγέλη.
Οπότε ήρθε η στιγμή, στις 26 Μαρτίου 2016, που ο Γιώργος Νταλάρας και ο Βαγγέλης Κορακάκης παρουσίασαν ζωντανά δυο καινούργια τραγούδια στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου «Στην υγειά μας». Δυο τραγούδια που στη δισκογραφημένη εκδοχή τους ακούστηκαν για πρώτη φορά, λίγες μέρες μετά, στις 13 Απριλίου 2016, στην εκπομπή μου «Εγώ, δεν έχω βγάλει το…ωδείο», όπου καλεσμένος ήταν ο Βαγγέλης Κορακάκης. Πηγαίνοντας μάλιστα με το αυτοκίνητό μου από το ξενοδοχείο που διέμενε, στο studio του Εθελοντικού Ραδιοφώνου του Δήμου Θεσσαλονίκης και ακούγοντας ολόκληρο το δίσκο, μιξαρισμένο και τελειωμένο, είχα την ευλογία να «εισπράξω» τις πρώτες αντιδράσεις του Βαγγέλη, αφού κι εκείνος άκουγε το δίσκο ολοκληρωμένο για πρώτη φορά. «Τα μπάσα είναι έτσι», «άκου το ταξίμι στο μπουζούκι» και άλλα πολλά και όμορφα…
Ένα μήνα μετά κυκλοφόρησε από το Ogdoo Music Group ο δίσκος της συνεργασίας τους, με τίτλο «Θαλασσινά παλάτια», με τη συμμετοχή του Βασίλη Κορακάκη που, μετά από προτροπή και πρόταση του Γιώργου Νταλάρα, τραγούδησε τέσσερα από τα δεκατρία τραγούδια και της Ασπασίας Στρατηγού που έκανε δεύτερες φωνές σε έξι από αυτά.
Η πρώτη παρουσίαση του δίσκου πραγματοποιήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2016 στο κατάμεστο «Bell’Amie» στον Πειραιά, ενώ τον Μάρτη του 2017 τα «Θαλασσινά παλάτια» μαζί με παλαιότερα τραγούδια του Βαγγέλη Κορακάκη και παλιά λαϊκά άλλων δημιουργών, παρουσιάστηκαν σε τέσσερις συναυλίες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Χαράζει στη στράτα μου – Γιώργος Νταλάρας (β’ φωνή: Βασίλης Κορακάκης)2) Από τα χέρια σου τρελή – Γιώργος Νταλάρας (β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού)
3) Καρδιά θλιμμένη – Γιώργος Νταλάρας (β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού, Βασίλης Κορακάκης)
4) Δεν προσκύνησα τη γη μου – Γιώργος Νταλάρας (β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού, Βασίλης Κορακάκης, Βαγγέλης Κορακάκης)
5) Ίσως να φταίω – Βασίλης Κορακάκης (β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού)
6) Ήλιε που δεν ξημέρωσες – Γιώργος Νταλάρας
7) Τα παιδιά της ερημιάς – Γιώργος Νταλάρας
8) Σιγά, σιγά στα χέρια σου – Γιώργος Νταλάρας (β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού)
9) Χλωμό αστέρι της αυγής – Βασίλης Κορακάκης (β’ φωνή: Γιώργος Νταλάρας)
10) Θαλασσινά παλάτια – Γιώργος Νταλάρας (β’ φωνή: Βασίλης Κορακάκης)
11) Οι μαχαιριές – Γιώργος Νταλάρας
12) Τώρα που γύρισες – Βασίλης Κορακάκης (β’ φωνή: Γιώργος Νταλάρας)
13) Δώσ’ μου φαρμάκι – Βασίλης Κορακάκης (β’ φωνές: Γιώργος Νταλάρας, Ασπασία Στρατηγού)
Ο Βαγγέλης Κορακάκης έπαιξε μπουζούκι σε όλα τα τραγούδια και μπαγλαμά στο «Από τα χέρια σου τρελή», ο Βασίλης Κορακάκης έπαιξε επίσης μπουζούκι σε όλα τα τραγούδια και κιθάρα και μπαγλαμά στο «Χαράζει στη στράτα μου», ο Αντώνης Ξηντάρης έπαιξε κιθάρα και μπαγλαμά, ο Θανάσης Σοφράς κοντραμπάσο, ο Τάσος Αθανασιάς ακορντεόν και πιάνο στο «Ίσως να φταίω», ο Κώστας Μερετάκης έπαιξε κρουστά στα «Χαράζει στη στράτα μου», «Από τα χέρια σου τρελή», «Τα παιδιά της ερημιάς», «Σιγά σιγά στα χέρια σου», «Δεν προσκύνησα τη γη μου», «Χλωμό αστέρι της αυγής» και «Οι μαχαιριές» και ο Γιώργος Νταλάρας έπαιξε κρουστά σε όλα τα τραγούδια και κιθάρα στο «Χλωμό αστέρι της αυγής» και στο «Ίσως να φταίω».
Η ηχοληψία και οι μίξεις έγιναν από τον Γιώργο Κορρέ στο studio «Συν Ένα 2015» και το mastering από τον Ηλία Λάκκα στο «Odeon». Οι φωτογραφίες ήταν του Γιάννη Μαργετουσάκη.
Ένας αδικημένος δίσκος…
Νομίζω πως οι περισσότεροι θα καταλάβετε γιατί χαρακτηρίζω το δίσκο «αδικημένο». Ίσως όμως κάποιοι να αναρωτηθείτε: «Γιατί αδικημένος;»Θα εξηγήσω το χαρακτηρισμό, κάνοντας καταρχήν μια αναφορά στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στα οποία παρουσιάστηκαν τα «Θαλασσινά παλάτια». Λίγο μετά την κυκλοφορία του ο δίσκος, με την παρουσία του δημιουργού και ενίοτε και του βασικού ερμηνευτή, παρουσιάστηκε στην εκπομπή του Γιάννη Τζουανόπουλου στο Δεύτερο Πρόγραμμα,στην εκπομπή του Νίκου Θρασυβούλου στο «Βήμα fm», στην εκπομπή του Γιάννη Τσολακίδη στο Πολιτιστικό Ραδιόφωνο της ΕΡΤ 3, στην εκπομπή της Ανδριάνας Πετράτου στην Ελληνική Ραδιοφωνία του Los Angeles, ενώ με αφορμή τις συναυλίες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ο Βαγγέλης Κορακάκης παραβρέθηκε στις εκπομπές του Σιδερή Πρίντεζη στο Δεύτερο Πρόγραμμα και του Αλέξη Βάκη «Στο Κόκκινο».
Εκπομπές που, προσωπικά, θεωρώ ελάχιστες, αν λάβουμε υπ’όψη τα μεγέθη δημιουργού και ερμηνευτή και, πολύ περισσότερο, την καλλιτεχνική αξία του ίδιου του υλικού. (Επειδή δεν θέλω να αδικήσω κάποιον, αν υπάρχει κάποια άλλη εκπομπή που μου διαφεύγει, παρακαλώ πολύ να μου την επισημάνετε και να την προσθέσω).
Ο Γιώργος Νταλάρας είχε πολλά χρόνια να τραγουδήσει τέτοιου είδους λαϊκά τραγούδια. Αν εξαιρέσουμε κάποιες μεμονωμένες συμμετοχές του σε δίσκους δημιουργών ή ερμηνευτών, οι τελευταίες φορές που τραγούδησε λαϊκά τραγούδια σε επίπεδο ολοκληρωμένου δίσκου ήταν το 1994 με το πολυσυλλεκτικό «Καλώς τους», με τραγούδια του Γιώργου Ζήκα, του Μίνωα Μάτσα (σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου και Λευτέρη Παπαδόπουλου), του Χρήστου Νικολόπουλου (σε στίχους Φίλιππου Γράψα) και του Πάνου Κατσιμίχα και το 1996 τα «Μεθυσμένα τραγούδια» του Χρήστου Νικολόπουλου (σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και Αντώνη Ανδρικάκη).
Ο δε Βαγγέλης Κορακάκης είχε να παρουσιάσει καινούργια τραγούδια από το 2012 και τον πολυσυλλεκτικό, ερμηνευτικά, «Χωματόδρομο», ενώ τα τραγούδια από τα «Θαλασσινά παλάτια» γράφτηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και με διαφορετικές, κάθε φορά, αφορμές. Είναι χαρακτηριστικό, πως τραγούδια όπως το «Καρδιά θλιμμένη», περίμεναν περισσότερα από εικοσιπέντε χρόνια, μέχρι να πάρουν το δρόμο της δισκογραφίας.
Όσον αφορά τους στίχους και τη μουσική, ο Βαγγέλης Κορακάκης έγραψε με τον τρόπο που ξέρουμε και αγαπάμε όλα αυτά τα χρόνια. Έχοντας σαν βάση το λαϊκό τραγούδι της πρώτης, κυρίως, μεταπολεμικής δεκαετίας και τοποθετώντας το στο σήμερα με τον δικό του τρόπο, δημιούργησε δεκατρία λαϊκά τραγούδια από τα οποία δεν πετάγεται τίποτα. Υπάρχουν όμως κάποια που αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς.
«Τα παιδιά της ερημιάς», που αναφέρεται στους 200 Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους που δολοφονήθηκαν στο Μπλόκο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944, η «Καρδιά θλιμμένη», «Οι μαχαιριές» και το «Δεν προσκύνησα τη γη μου», τα οποία κάλλιστα μπορούν να χαρακτηρισθούν ως «μεγάλα τραγούδια». Χωρίς βεβαίως να υστερούν το «Ήλιε που δεν ξημέρωσες», που περιέργως δεν ακούστηκε σε καμιά από τις παρουσιάσεις του δίσκου, το «Ίσως να φταίω», ένα από τα ελάχιστα βαλσάκια του Κορακάκη, το ομώνυμο χασάπικο, το «Χιωτέικο» «Χλωμό αστέρι της αυγής», αλλά και το μπολερό «Χαράζει στη στράτα μου», που ίσως να ακούστηκε λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα.
Για τις αδευτέρωτες ερμηνείες του Γιώργου Νταλάρα - στα εξήντα επτά του - δεν νομίζω πως χρειάζεται να γράψω κάτι. Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το δίσκο και να σχηματίσετε τη δική σας άποψη. Και ο Βασίλης Κορακάκης όμως, μέρα με τη μέρα και με σκληρή δουλειά ωριμάζει τόσο σαν μουσικός και ερμηνευτής, αλλά και σαν δημιουργός. Νομίζω πως είναι πλέον μια αυτόνομη προσωπικότητα και όχι απλά «ο γιος του Βαγγέλη».
Όσο για την ενορχήστρωση, αξίζει να σημειώσουμε πως στην ηχογράφηση διατηρήθηκε ο χαρακτηριστικός, ακουστικός «ήχος Κορακάκη», χωρίς προσθήκες ντραμς, ηλεκτρονικών ήχων κλπ (όπως για παράδειγμα στις περιπτώσεις του Δημήτρη Μητροπάνου και της Κατερίνας Κούκα).
Όλα αυτά τα στοιχεία συγκροτούν, κατά τη γνώμη μου, έναν πολύ σημαντικό, λαϊκό δίσκο αναφοράς. Που, όπως έγραψα παραπάνω, προβλήθηκε μόνο στα μέσα που ανέφερα και που αν κυκλοφορούσε στα χρόνια του ’90 ή στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 2000, έχω την πεποίθηση πως σήμερα θα θεωρούνταν κλασικός.
Εκτός όμως από τα ΜΜΕ, τα «Θαλασσινά παλάτια» αδικήθηκαν και στις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα, που πραγματοποιήθηκαν από τότε και δεν είχαν αφιερωματικό χαρακτήρα ή θεματική ενότητα. Αν εξαιρέσουμε την παρουσίαση του δίσκου και τις τέσσερις συναυλίες του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, η μοναδική φορά που ακούστηκε ένα τραγούδι από τα «Θαλασσινά παλάτια», ήταν όταν ο Νταλάρας τραγούδησε το «Χαράζει στη στράτα μου», συμμετέχοντας στη συναυλία του Γιάννη Κότσιρα στο «Άλσος», στις 8 Μαρτίου 2020. Βέβαια, την τελευταία πενταετία ο Γιώργος Νταλάρας έχει παρουσιάσει πέντε ολόκληρους δίσκους με καινούργια τραγούδια, έναν μισό, δυο με ζωντανές ηχογραφήσεις και δεκάδες συμμετοχές. Είναι λοιπόν αυτονόητο πως δεν μπορούν να χωρέσουν όλα αυτά στην περιορισμένη διάρκεια του προγράμματος μιας συναυλίας. Παρόλα αυτά, νομίζω πως ένα – δυο από τα «Θαλασσινά παλάτια» θα έπρεπε να έχουν σταθερή θέση στα προγράμματα αυτά.
Εν πάση περιπτώσει, ποτέ δεν είναι αργά. Τα τραγούδια είναι εδώ και περιμένουν. Μας «χρωστάνε» και τους «χρωστάμε»…
Στη λίστα που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το δίσκο.
