Η είσοδός του στη δισκογραφία έγινε το 1962 με το τραγούδι του κιθαρίστα Πάνου Πετσά «Δωσ’ μου την καρδιά μου πίσω», το οποίο δεν είχε καμιά τύχη… Ίσως ήταν και το μοναδικό τραγούδι αυτού του είδους, που τραγούδησε μέχρι σήμερα ο ερμηνευτής…
Ουσιαστικά, ο Γιάννης Πουλόπουλος μπήκε στη δισκογραφία, τραγουδώντας το 1963 τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Ιάκωβου Καμπανέλλη από το θεατρικό έργο «Η γειτονιά των αγγέλων».
Το 1967 ήρθε σε πρώτη επαφή με το ρεμπέτικο τραγούδι, ηχογραφώντας το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» του Απόστολου Καλδάρα με τα μπουζούκια του Γιώργου Ζαμπέτα και την «Φραγκοσυριανή» του Μάρκου Βαμβακάρη, αυτή τη φορά με τα μπουζούκια των Λάκη - Κωστάκη (Λάκης Καρνέζης & Κώστας Παπαδόπουλος). Τα τραγούδια κυκλοφόρησαν σε δίσκο 45 στροφών LYRA.
Η επόμενη καταγραφή της φωνής του Γιάννη Πουλόπουλου σε ρεμπέτικα και παλιά λαϊκά τραγούδια, αποτέλεσε και την τελευταία του δισκογραφική κατάθεση στην εταιρεία LYRA, τουλάχιστον για εκείνη την εποχή (μετά από πολλά χρόνια ο Γιάννης Πουλόπουλος επέστρεψε και πάλι στην LYRA). Τον Αύγουστο του 1975 κυκλοφόρησαν τα «12 Ρεμπέτικα» σε ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας του Γιώργου Κατσαρού. Ο Κατσαρός ήταν ο συνθέτης που το 1976 έγραψε και τον πρώτο δίσκο του Πουλόπουλου στη Minos, που ήταν «Τα τραγούδια της ξενιτιάς» σε στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου…
(Οι τίτλοι αναγράφονται όπως ακριβώς είναι στο εσώφυλλο του δίσκου)
1) Τράβα αμαξά μες στη βροχή (Απόστολος Χατζηχρήστος – Χαράλαμπος Βασιλειάδης)
2) Με το βουνό θα γίνω φίλος (Λουκάς Νταράλας – Βαγγέλης Πρέκας)
3) Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη (Δημήτρης Γκόγκος / Μπαγιαντέρας)
4) Τα ματόκλαδά σου λάμπουν (Μάρκος Βαμβακάρης)
5) Όποια και να ’σαι (Απόστολος Καλδάρας – Γιώργος Σαμολαδάς)
6) Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι (Απόστολος Καλδάρας)
7) Η αχάριστη (Βασίλης Τσιτσάνης)
8) Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο (Πάνος Γαβαλάς – Νίκος Μουρκάκος)
9) Ο ναύτης (Γιώργος Μητσάκης)
10) Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις (Στέλιος Χρυσίνης – Χρήστος Κολοκοτρώνης)
11) Δώδεκα η ώρα θα’ ρθω βρε Μαριώ (Βασίλης Τσιτσάνης)
12) Σα μαγεμένο το μυαλό μου (Δημήτρης Γκόγκος / Μπαγιαντέρας)
Δυστυχώς πουθενά στο εσώφυλλο δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία για τους συντελεστές της ηχογράφησης, μουσικούς κλπ. Μια πληροφορία που διάβασα στο διαδίκτυο, αναφέρει πως η «φυγή» του Πουλόπουλου από την LYRA έγινε μετά από δική του επιθυμία και μετά από πολλές διαβουλεύσεις με τον Αλέκο Πατσιφά, που κατέληξαν στο να ηχογραφήσει αυτό το δίσκο με τα ρεμπέτικα τραγούδια. Ήταν άλλωστε η εποχή που η περίφημη αναβίωση του ρεμπέτικου ήταν στα «φόρτε» της. Λίγα χρόνια πριν είχαν κυκλοφορήσει τα «Δώδεκα φύλλα της καρδιάς» και τα «Παλιά μεράκια» με επανεκτελέσεις ρεμπέτικων από τον Σταμάτη Κόκοτα σε ενορχήστρωση του Αντώνη Κατινάρη, καθώς και τα «Αθάνατα ρεμπέτικα» της Μαρινέλλας σε ενορχήστρωση του Μίμη Πλέσσα. Λίγο μετά το δίσκο του Πουλόπουλου εκδόθηκαν τα «12 λαϊκά τραγούδια» με την Χάρις Αλεξίου και τον Οκτώβρη του ’75 το «50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι» με τον Γιώργο Νταλάρα, ένας δίσκος «σταθμός», όσον αφορά τις επανεκτελέσεις παλιών λαϊκών τραγουδιών. Για να ακολουθήσει, τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς, η «Λαϊκή παράδοση» με τραγούδια της περιόδου 1825 - 1940, ενορχηστρωμένα από τον Απόστολο Καλδάρα με τις φωνές της Βίκυς Μοσχολιού και του Μανώλη Μητσιά. Υπάρχει βεβαίως και η σειρά με τους δίσκους της Σωτηρίας Μπέλλου εκείνης της εποχής…
Στα «12 Ρεμπέτικα» ακούγονται και τραγούδια («Όποια και να ’σαι», «Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο»), που ανήκουν σε μια χρονική περίοδο, όπου ουσιαστικά η πρωτογενής παραγωγή του ρεμπέτικου τραγουδιού είχε σβήσει…
Ίσως η «κατ’ ανάγκη» ηχογράφηση αυτού του δίσκου – αν ισχύει η παραπάνω πληροφορία για την έξοδο του Πουλόπουλου από την LYRA - οδήγησε και σε μια «συμβατική», κατά τη γνώμη μου, ενορχήστρωση, που με εξαίρεση τη φυσαρμόνικα που ακούγεται στην εισαγωγή του «Ναύτη», δεν προσθέτει κάτι καινούργιο στα τραγούδια. Από κάποια κομμάτια μάλιστα, όπως «Η άμαξα μες στη βροχή» και η «Αχάριστη» λείπουν οι «απαραίτητες» δεύτερες φωνές… Όλα αυτά βεβαίως είναι άσχετα με τις ερμηνείες του Πουλόπουλου, που αποδεικνύουν πως θα μπορούσε, ίσως με ένα πιο «belcanto» τρόπο ερμηνείας, να υπερασπιστεί άνετα και αυτό το είδος… (Μια απορία που δεν μπορώ να αποσαφηνίσω, ακούγοντας το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», είναι αν στην τρίτη στροφή λέει «που φωτίζει το κερί» ή «που φωτίζει το κελί» όπως είναι ο αρχικός στίχος του τραγουδιού).
Ο δίσκος κυκλοφόρησε και σε cd, ενώ στα νεώτερα χρόνια μια διαφορετική έκδοση με τίτλο «12 ρεμπέτικες επιτυχίες του Γιάννη Πουλόπουλου» διανεμήθηκε μαζί με περιοδικό. Εκεί αντί για το «Όποια και να ’σαι» συμπεριλήφθηκε η «Φραγκοσυριανή» στην εκτέλεση του 1967.
Ουσιαστικά, ο Γιάννης Πουλόπουλος μπήκε στη δισκογραφία, τραγουδώντας το 1963 τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Ιάκωβου Καμπανέλλη από το θεατρικό έργο «Η γειτονιά των αγγέλων».
Το 1967 ήρθε σε πρώτη επαφή με το ρεμπέτικο τραγούδι, ηχογραφώντας το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» του Απόστολου Καλδάρα με τα μπουζούκια του Γιώργου Ζαμπέτα και την «Φραγκοσυριανή» του Μάρκου Βαμβακάρη, αυτή τη φορά με τα μπουζούκια των Λάκη - Κωστάκη (Λάκης Καρνέζης & Κώστας Παπαδόπουλος). Τα τραγούδια κυκλοφόρησαν σε δίσκο 45 στροφών LYRA.
Τα «12 Ρεμπέτικα» του Γιάννη Πουλόπουλου
Η επόμενη καταγραφή της φωνής του Γιάννη Πουλόπουλου σε ρεμπέτικα και παλιά λαϊκά τραγούδια, αποτέλεσε και την τελευταία του δισκογραφική κατάθεση στην εταιρεία LYRA, τουλάχιστον για εκείνη την εποχή (μετά από πολλά χρόνια ο Γιάννης Πουλόπουλος επέστρεψε και πάλι στην LYRA). Τον Αύγουστο του 1975 κυκλοφόρησαν τα «12 Ρεμπέτικα» σε ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας του Γιώργου Κατσαρού. Ο Κατσαρός ήταν ο συνθέτης που το 1976 έγραψε και τον πρώτο δίσκο του Πουλόπουλου στη Minos, που ήταν «Τα τραγούδια της ξενιτιάς» σε στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου…
Τα τραγούδια του δίσκου
(Οι τίτλοι αναγράφονται όπως ακριβώς είναι στο εσώφυλλο του δίσκου)
1) Τράβα αμαξά μες στη βροχή (Απόστολος Χατζηχρήστος – Χαράλαμπος Βασιλειάδης)
2) Με το βουνό θα γίνω φίλος (Λουκάς Νταράλας – Βαγγέλης Πρέκας)
3) Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη (Δημήτρης Γκόγκος / Μπαγιαντέρας)
4) Τα ματόκλαδά σου λάμπουν (Μάρκος Βαμβακάρης)
5) Όποια και να ’σαι (Απόστολος Καλδάρας – Γιώργος Σαμολαδάς)
6) Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι (Απόστολος Καλδάρας)
7) Η αχάριστη (Βασίλης Τσιτσάνης)
8) Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο (Πάνος Γαβαλάς – Νίκος Μουρκάκος)
9) Ο ναύτης (Γιώργος Μητσάκης)
10) Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις (Στέλιος Χρυσίνης – Χρήστος Κολοκοτρώνης)
11) Δώδεκα η ώρα θα’ ρθω βρε Μαριώ (Βασίλης Τσιτσάνης)
12) Σα μαγεμένο το μυαλό μου (Δημήτρης Γκόγκος / Μπαγιαντέρας)
Λίγα λόγια για το δίσκο
Δυστυχώς πουθενά στο εσώφυλλο δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία για τους συντελεστές της ηχογράφησης, μουσικούς κλπ. Μια πληροφορία που διάβασα στο διαδίκτυο, αναφέρει πως η «φυγή» του Πουλόπουλου από την LYRA έγινε μετά από δική του επιθυμία και μετά από πολλές διαβουλεύσεις με τον Αλέκο Πατσιφά, που κατέληξαν στο να ηχογραφήσει αυτό το δίσκο με τα ρεμπέτικα τραγούδια. Ήταν άλλωστε η εποχή που η περίφημη αναβίωση του ρεμπέτικου ήταν στα «φόρτε» της. Λίγα χρόνια πριν είχαν κυκλοφορήσει τα «Δώδεκα φύλλα της καρδιάς» και τα «Παλιά μεράκια» με επανεκτελέσεις ρεμπέτικων από τον Σταμάτη Κόκοτα σε ενορχήστρωση του Αντώνη Κατινάρη, καθώς και τα «Αθάνατα ρεμπέτικα» της Μαρινέλλας σε ενορχήστρωση του Μίμη Πλέσσα. Λίγο μετά το δίσκο του Πουλόπουλου εκδόθηκαν τα «12 λαϊκά τραγούδια» με την Χάρις Αλεξίου και τον Οκτώβρη του ’75 το «50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι» με τον Γιώργο Νταλάρα, ένας δίσκος «σταθμός», όσον αφορά τις επανεκτελέσεις παλιών λαϊκών τραγουδιών. Για να ακολουθήσει, τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς, η «Λαϊκή παράδοση» με τραγούδια της περιόδου 1825 - 1940, ενορχηστρωμένα από τον Απόστολο Καλδάρα με τις φωνές της Βίκυς Μοσχολιού και του Μανώλη Μητσιά. Υπάρχει βεβαίως και η σειρά με τους δίσκους της Σωτηρίας Μπέλλου εκείνης της εποχής…
Στα «12 Ρεμπέτικα» ακούγονται και τραγούδια («Όποια και να ’σαι», «Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο»), που ανήκουν σε μια χρονική περίοδο, όπου ουσιαστικά η πρωτογενής παραγωγή του ρεμπέτικου τραγουδιού είχε σβήσει…
Ίσως η «κατ’ ανάγκη» ηχογράφηση αυτού του δίσκου – αν ισχύει η παραπάνω πληροφορία για την έξοδο του Πουλόπουλου από την LYRA - οδήγησε και σε μια «συμβατική», κατά τη γνώμη μου, ενορχήστρωση, που με εξαίρεση τη φυσαρμόνικα που ακούγεται στην εισαγωγή του «Ναύτη», δεν προσθέτει κάτι καινούργιο στα τραγούδια. Από κάποια κομμάτια μάλιστα, όπως «Η άμαξα μες στη βροχή» και η «Αχάριστη» λείπουν οι «απαραίτητες» δεύτερες φωνές… Όλα αυτά βεβαίως είναι άσχετα με τις ερμηνείες του Πουλόπουλου, που αποδεικνύουν πως θα μπορούσε, ίσως με ένα πιο «belcanto» τρόπο ερμηνείας, να υπερασπιστεί άνετα και αυτό το είδος… (Μια απορία που δεν μπορώ να αποσαφηνίσω, ακούγοντας το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», είναι αν στην τρίτη στροφή λέει «που φωτίζει το κερί» ή «που φωτίζει το κελί» όπως είναι ο αρχικός στίχος του τραγουδιού).
Ο δίσκος κυκλοφόρησε και σε cd, ενώ στα νεώτερα χρόνια μια διαφορετική έκδοση με τίτλο «12 ρεμπέτικες επιτυχίες του Γιάννη Πουλόπουλου» διανεμήθηκε μαζί με περιοδικό. Εκεί αντί για το «Όποια και να ’σαι» συμπεριλήφθηκε η «Φραγκοσυριανή» στην εκτέλεση του 1967.
