Στις 6 Δεκεμβρίου 1990 έφυγε από τη ζωή ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Κι ήταν δέκα χρόνια μετά, το 2000, όταν κυκλοφόρησε μια ενδιαφέρουσα έκδοση, με δέκα τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου παιγμένα από ισάριθμα rock συγκροτήματα ή τραγουδιστές. Τίτλος του cd «Στον Π. Αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο».
Συμμετέχουν οι: Γιώργος Δημητριάδης και οι Μικροί ήρωες, ΟΝΑΡ, Υπόγεια Ρεύματα, Μάσκες, Διάφανα Κρίνα, Μανώλης Φάμελλος, Τα φώτα που σβήνουν, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Σπυριδούλα και οι Πυξ Λαξ. Η διεύθυνση παραγωγής και η επιμέλεια έκδοσης έγιναν από τον Μάκη Μηλάτο και τον Άγγελο Σφακιανάκη. Το digital mastering από τον Χρήστο Χατζηστάμου.
Εκτός από τις φρεσκαρισμένες καινούργιες εκτελέσεις, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κείμενα των μουσικών που βρίσκονται στο ένθετο, σχετικά με κάθε τραγούδι.
1) Ξέσπασμα (Παύλος Δεληγιαννίδης – Παύλος Σιδηρόπουλος) Γιώργος Δημητριάδης και οι Μικροί Ήρωες
«11/9/2000 “Ξέσπασμα” 1972 – Θεσσαλονίκη… Η Χούντα έξω στους δρόμους και μέσα στα σπίτια μας… Η τηλεόραση παιανίζει τα στρατιωτικά της εμβατήρια καθ’ άπασαν την επικράτειαν. Στο σχολείο ο κύριος καθηγητής της Ωδικής συνθέτει τον ύμνον της 21ης Απριλίου και εμείς με το λεμόνι στα μαλλιά για να μην μας στείλουν στον κουρέα τραγουδάμε νυσταλέα με τη τσίμπλα στο μάτι το γελοίο του τροπάριο. Στην Αθήνα στο «ΚΥΤΤΑΡΟ» ο Σαββόπουλος και κάποια φρικιά κάνουν κατάσταση με τις όμορφα παράξενες μουσικές τους και βάζουν φωτιά στα όργανα και στις παρέες. Ξέσπασμα! Δύο φίλοι ο Παύλος κι ο Παντελής, ο ένας Αθηναίος ο άλλος Θεσσαλονικιός ανεβαίνουν στη σκηνή και παίζουν τα πρώτα τους τραγούδια….
Εγώ έχω σκύψει πάνω από το 45άρι έξτρα της έκδοσης ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ και ως δια μαγείας διακτινίζομαι εκεί στην Ηπείρου κι Αχαρνών. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του δωματίου μου τα παγωμένα λασπόνερα στην παραλία, τον Θερμαϊκό να κρυώνει και το λιμάνι απέναντι να αποκρυσταλλώνει την αιωνιότητα. «Θεσσαλονίκη μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ να σε χαζεύω» σκέφτομαι, αλλά θέλω να φύγω, να πάω στον Χορτιάτη, γιατί κι ο Παύλος το λέει ότι φιλάει τη γριά του κι απλώνει τα φτερά του… Γιατί κι εγώ να μην το κάνω αυτό;
2000. Τα φτερά μου τα έχω απλώσει κι έχω πετάξει πολλές φορές κι άλλες τόσες έχω πέσει. Όμως όποτε ακούω αυτό το τραγούδι κάνω ταξίδια που δεν κλείνει κανένα πρακτορείο παρά μόνο αυτό της καρδιάς μας. Ευχαριστώ τον Μάκη Μηλάτο και τον Άγγελο Σφακιανάκη για την τιμή που μου έκαναν ζητώντας μου να συμβάλλω κι εγώ στην δημιουργία αυτού του δίσκου.
Με εκτίμηση ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ»
2) Στην Κ (Παύλος Σιδηρόπουλος) ΟΝΑΡ
«Απ’ την αρχή θα είμαι γιος σου μα θα μ’ αλλάξεις μ’ όποιον βρεις θα με πουλήσεις στον εχθρό σου κι αν το πετύχεις θα χαρείς και θα λυπάσαι όταν βλέπεις να λιώνω μέσα σου αργά μα μια πατρίδα μόνο έχω που με κρατά για σιγουριά.
Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο ΟΝΑΡ»
3) Εν κατακλείδι (Παύλος Σιδηρόπουλος) Υπόγεια Ρεύματα
«Το φως σου πήρε τη ματιά ο χώρος τα όνειρά σου και τα νερά του ποταμού σε τράβηξαν μακριά ότι κι αν ονειρεύτηκες έφυγε από κοντά σου άπλωσες με τα χέρια σου, έπεσαν βαρειά.
Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο, 25 – 9 – 2000 ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ»
4) Πες μου αν θέλεις κάτι (Παύλος Σιδηρόπουλος – Απροσάρμοστοι) Μάσκες
«Η συμμετοχή αυτή ήταν για μας μια ευχάριστη αναβίωση της ατμόσφαιρας εκείνης της εποχής, μέσα στην οποία αναπτύχθηκαν οι πρώτες εφηβικές μουσικές μας επιρροές. ΜΑΣΚΕΣ»
5) Θάνατος (Παύλος Σιδηρόπουλος) Διάφανα Κρίνα
«Έσκυψε απ’ την βάρκα την σελήνη για να πιει μες το νερό – έτσι τον πήρε το μακρύ ποτάμι του θανάτου τον Λι Πο. Είπαν πως ήταν μεθυσμένος, αλλά και ξεμέθυστος να ήταν, πάλι θα έσκυψε απ’ την βάρκα την σελήνη για να πιει μες το νερό γιατί αφάνταστα βαθύς γι ’αυτήν ο έρωτας του και κυρίως γιατί: ως ποιητής πίστευε, είμαι σίγουρος ότι μπορούσε την σελήνη πράγματι να πιει, μες το νερό – και το κατόρθωσε.
Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ»
6) Voodoo child (Παύλος Σιδηρόπουλος) Μανώλης Φάμελλος
«Πέρα από τα στερεότυπα του νεκρού ήρωα, την θανατολαγνεία του κοινού (και όχι μόνο) και την καλώς ή κακώς εννοουμένη μυθοποίηση, ελπίζω ότι πάντα θα ζει ο Π.Σ. που απέδειξε πρώτα απ’ όλα με τα τραγούδια του, ότι μπορεί και πρέπει να υπάρχει ελληνικό (με όλη τη σημασία της λέξης) Rock n’ Roll.
Στον Πάνο που το διάλεξε Μ.Φ.»
7) Πού να γυρίζεις (Παύλος Σιδηρόπουλος) Τα Φώτα Που Σβήνουν
«Τον Π.Σ. δεν τον γνωρίσαμε ποτέ παρά μόνο μέσα από τη μουσική του. Το “Φλου” ήταν ένας από τους δίσκους που μας ώθησε να γράψουμε δικά μας τραγούδια.
ΤΑ ΦΩΤΑ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ»
8)Το μπλουζ του αποχαιρετισμού (Παύλος Σιδηρόπουλος) Αλκίνοος Ιωαννίδης
«Δοκιμαστική ηχογράφηση 2
Α.Ι.»
9) Η ώρα του Stuff (Παύλος Σιδηρόπουλος) Σπυριδούλα
«Έτσι όπως αρχίζουν συνήθως οι ιστορίες. Με μια συνάντηση. Πριν από χρόνια. Ένας νεαρός, ανώριμος ακόμα, παρορμητικός, ενθουσιώδης και βιαστικός που γράφει τραγούδια και στίχους. Ψάχνει μουσικούς, όχι απλά συντελεστές αλλά ικανούς να τροποποιήσουν την μουσική του, προσθέτοντας φωνές, επεμβαίνοντας στον ήχο… Συντονισμένους με την ευαισθησία του και με κοινά βιώματα.
Δυο κιθαρίστες, αδέλφια, μ’ ένα ροκ συγκρότημα που πέρα από την μουσική κουβαλάει ένα όραμα, μια στάση ζωής. Εποχές κοινοβίων με όνειρα ανατροπών, οργή για οτιδήποτε σημαίνει ακινησία, καταπίεση, ψεύτικη ελευθερία, συμβιβασμό και μικροαστικά ιδεώδη. Εποχές όπου τα όργανα παίζουν απ’ το πρωί ως το βράδυ δίχως ωράρια προβών, με συζητήσεις να διακόπτουν την μουσική και τις μουσικές τους συζητήσεις. Μια παρέα που περιδιαβαίνει την πόλη τις νύχτες, από μπαρ σε μπαρ, από στέκι σε στέκι, όλοι γνωρίζονται. Σιδηρόπουλος και Σπυριδούλα. «Φλου».
Το πρώτο και μοναδικό L.P αυτής της συνάντησης. Ο δίσκος αρέσει, τα λάιβ συγκεντρώνουν κόσμο. Το σχήμα λειτουργεί. Ύστερα έρχονται άλλες εποχές. Εποχές διάλυσης όπου ο καθένας τραβάει τον δρόμο του. Ο δρόμος του Σιδηρόπουλου, πολύ μοναχικός, οδηγεί στην αναχώρηση. Μετά από χρόνια, οι δυο κιθαρίστες με άλλους μουσικούς ξαναπαίζουν ένα απ’ τα κομμάτια του δίσκου, την «Ώρα του Σταφ», με τον σημερινό μουσικό τους λόγο, με τα βιώματα μιας εικοσαετίας και την συγκίνηση των αναμνήσεων να οδηγούν τις μελωδίες. Πισωγύρισμα δεν υπάρχει, ένας χαιρετισμός μόνο στο εφήμερο και στην ομορφιά της ζωής.
ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ»
10) Κάποτε θα ’ρθουν (Μίκης Θεοδωράκης – Λευτέρης Παπαδόπουλος) Πυξ Λαξ
«Ένα παραμύθι, μια εικόνα, ένα όνειρο παιδικό, μια πολιτεία που η σιωπή της δεν αντέχει την αγάπη, ένας τρομπετίστας που τον βρήκε ένα βέλος στο λαιμό την ώρα που σήμαινε συναγερμό.
Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο ΠΥΞ ΛΑΞ»
Και το σημείωμα του Παύλου…
Στο τελευταία σελίδα στο ένθετο του cd φιλοξενούνται τα λόγια του Παύλου Σιδηρόπουλου.
…Γιατί εγώ δεν είμαι ροκεντρολίστας από γεννησιμιού μου. Είχα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Αλλά το διάλεξα σαν τρόπο ζωής. Και ό,τι τράβηξα μετά το τράβηξα επειδή το ‘θελα, όχι επειδή οδηγήθηκα προς τα κει.
Π.Σ.
Συμμετέχουν οι: Γιώργος Δημητριάδης και οι Μικροί ήρωες, ΟΝΑΡ, Υπόγεια Ρεύματα, Μάσκες, Διάφανα Κρίνα, Μανώλης Φάμελλος, Τα φώτα που σβήνουν, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Σπυριδούλα και οι Πυξ Λαξ. Η διεύθυνση παραγωγής και η επιμέλεια έκδοσης έγιναν από τον Μάκη Μηλάτο και τον Άγγελο Σφακιανάκη. Το digital mastering από τον Χρήστο Χατζηστάμου.
Εκτός από τις φρεσκαρισμένες καινούργιες εκτελέσεις, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κείμενα των μουσικών που βρίσκονται στο ένθετο, σχετικά με κάθε τραγούδι.
Τα τραγούδια του cd και τα λόγια των μουσικών
1) Ξέσπασμα (Παύλος Δεληγιαννίδης – Παύλος Σιδηρόπουλος) Γιώργος Δημητριάδης και οι Μικροί Ήρωες
«11/9/2000 “Ξέσπασμα” 1972 – Θεσσαλονίκη… Η Χούντα έξω στους δρόμους και μέσα στα σπίτια μας… Η τηλεόραση παιανίζει τα στρατιωτικά της εμβατήρια καθ’ άπασαν την επικράτειαν. Στο σχολείο ο κύριος καθηγητής της Ωδικής συνθέτει τον ύμνον της 21ης Απριλίου και εμείς με το λεμόνι στα μαλλιά για να μην μας στείλουν στον κουρέα τραγουδάμε νυσταλέα με τη τσίμπλα στο μάτι το γελοίο του τροπάριο. Στην Αθήνα στο «ΚΥΤΤΑΡΟ» ο Σαββόπουλος και κάποια φρικιά κάνουν κατάσταση με τις όμορφα παράξενες μουσικές τους και βάζουν φωτιά στα όργανα και στις παρέες. Ξέσπασμα! Δύο φίλοι ο Παύλος κι ο Παντελής, ο ένας Αθηναίος ο άλλος Θεσσαλονικιός ανεβαίνουν στη σκηνή και παίζουν τα πρώτα τους τραγούδια….
Εγώ έχω σκύψει πάνω από το 45άρι έξτρα της έκδοσης ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ και ως δια μαγείας διακτινίζομαι εκεί στην Ηπείρου κι Αχαρνών. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του δωματίου μου τα παγωμένα λασπόνερα στην παραλία, τον Θερμαϊκό να κρυώνει και το λιμάνι απέναντι να αποκρυσταλλώνει την αιωνιότητα. «Θεσσαλονίκη μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ να σε χαζεύω» σκέφτομαι, αλλά θέλω να φύγω, να πάω στον Χορτιάτη, γιατί κι ο Παύλος το λέει ότι φιλάει τη γριά του κι απλώνει τα φτερά του… Γιατί κι εγώ να μην το κάνω αυτό;
2000. Τα φτερά μου τα έχω απλώσει κι έχω πετάξει πολλές φορές κι άλλες τόσες έχω πέσει. Όμως όποτε ακούω αυτό το τραγούδι κάνω ταξίδια που δεν κλείνει κανένα πρακτορείο παρά μόνο αυτό της καρδιάς μας. Ευχαριστώ τον Μάκη Μηλάτο και τον Άγγελο Σφακιανάκη για την τιμή που μου έκαναν ζητώντας μου να συμβάλλω κι εγώ στην δημιουργία αυτού του δίσκου.
Με εκτίμηση ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ»
2) Στην Κ (Παύλος Σιδηρόπουλος) ΟΝΑΡ
«Απ’ την αρχή θα είμαι γιος σου μα θα μ’ αλλάξεις μ’ όποιον βρεις θα με πουλήσεις στον εχθρό σου κι αν το πετύχεις θα χαρείς και θα λυπάσαι όταν βλέπεις να λιώνω μέσα σου αργά μα μια πατρίδα μόνο έχω που με κρατά για σιγουριά.
Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο ΟΝΑΡ»
3) Εν κατακλείδι (Παύλος Σιδηρόπουλος) Υπόγεια Ρεύματα
«Το φως σου πήρε τη ματιά ο χώρος τα όνειρά σου και τα νερά του ποταμού σε τράβηξαν μακριά ότι κι αν ονειρεύτηκες έφυγε από κοντά σου άπλωσες με τα χέρια σου, έπεσαν βαρειά.
Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο, 25 – 9 – 2000 ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ»
4) Πες μου αν θέλεις κάτι (Παύλος Σιδηρόπουλος – Απροσάρμοστοι) Μάσκες
«Η συμμετοχή αυτή ήταν για μας μια ευχάριστη αναβίωση της ατμόσφαιρας εκείνης της εποχής, μέσα στην οποία αναπτύχθηκαν οι πρώτες εφηβικές μουσικές μας επιρροές. ΜΑΣΚΕΣ»
5) Θάνατος (Παύλος Σιδηρόπουλος) Διάφανα Κρίνα
«Έσκυψε απ’ την βάρκα την σελήνη για να πιει μες το νερό – έτσι τον πήρε το μακρύ ποτάμι του θανάτου τον Λι Πο. Είπαν πως ήταν μεθυσμένος, αλλά και ξεμέθυστος να ήταν, πάλι θα έσκυψε απ’ την βάρκα την σελήνη για να πιει μες το νερό γιατί αφάνταστα βαθύς γι ’αυτήν ο έρωτας του και κυρίως γιατί: ως ποιητής πίστευε, είμαι σίγουρος ότι μπορούσε την σελήνη πράγματι να πιει, μες το νερό – και το κατόρθωσε.
Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ»
6) Voodoo child (Παύλος Σιδηρόπουλος) Μανώλης Φάμελλος
«Πέρα από τα στερεότυπα του νεκρού ήρωα, την θανατολαγνεία του κοινού (και όχι μόνο) και την καλώς ή κακώς εννοουμένη μυθοποίηση, ελπίζω ότι πάντα θα ζει ο Π.Σ. που απέδειξε πρώτα απ’ όλα με τα τραγούδια του, ότι μπορεί και πρέπει να υπάρχει ελληνικό (με όλη τη σημασία της λέξης) Rock n’ Roll.
Στον Πάνο που το διάλεξε Μ.Φ.»
7) Πού να γυρίζεις (Παύλος Σιδηρόπουλος) Τα Φώτα Που Σβήνουν
«Τον Π.Σ. δεν τον γνωρίσαμε ποτέ παρά μόνο μέσα από τη μουσική του. Το “Φλου” ήταν ένας από τους δίσκους που μας ώθησε να γράψουμε δικά μας τραγούδια.
ΤΑ ΦΩΤΑ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ»
8)Το μπλουζ του αποχαιρετισμού (Παύλος Σιδηρόπουλος) Αλκίνοος Ιωαννίδης
«Δοκιμαστική ηχογράφηση 2
Α.Ι.»
9) Η ώρα του Stuff (Παύλος Σιδηρόπουλος) Σπυριδούλα
«Έτσι όπως αρχίζουν συνήθως οι ιστορίες. Με μια συνάντηση. Πριν από χρόνια. Ένας νεαρός, ανώριμος ακόμα, παρορμητικός, ενθουσιώδης και βιαστικός που γράφει τραγούδια και στίχους. Ψάχνει μουσικούς, όχι απλά συντελεστές αλλά ικανούς να τροποποιήσουν την μουσική του, προσθέτοντας φωνές, επεμβαίνοντας στον ήχο… Συντονισμένους με την ευαισθησία του και με κοινά βιώματα.
Δυο κιθαρίστες, αδέλφια, μ’ ένα ροκ συγκρότημα που πέρα από την μουσική κουβαλάει ένα όραμα, μια στάση ζωής. Εποχές κοινοβίων με όνειρα ανατροπών, οργή για οτιδήποτε σημαίνει ακινησία, καταπίεση, ψεύτικη ελευθερία, συμβιβασμό και μικροαστικά ιδεώδη. Εποχές όπου τα όργανα παίζουν απ’ το πρωί ως το βράδυ δίχως ωράρια προβών, με συζητήσεις να διακόπτουν την μουσική και τις μουσικές τους συζητήσεις. Μια παρέα που περιδιαβαίνει την πόλη τις νύχτες, από μπαρ σε μπαρ, από στέκι σε στέκι, όλοι γνωρίζονται. Σιδηρόπουλος και Σπυριδούλα. «Φλου».
Το πρώτο και μοναδικό L.P αυτής της συνάντησης. Ο δίσκος αρέσει, τα λάιβ συγκεντρώνουν κόσμο. Το σχήμα λειτουργεί. Ύστερα έρχονται άλλες εποχές. Εποχές διάλυσης όπου ο καθένας τραβάει τον δρόμο του. Ο δρόμος του Σιδηρόπουλου, πολύ μοναχικός, οδηγεί στην αναχώρηση. Μετά από χρόνια, οι δυο κιθαρίστες με άλλους μουσικούς ξαναπαίζουν ένα απ’ τα κομμάτια του δίσκου, την «Ώρα του Σταφ», με τον σημερινό μουσικό τους λόγο, με τα βιώματα μιας εικοσαετίας και την συγκίνηση των αναμνήσεων να οδηγούν τις μελωδίες. Πισωγύρισμα δεν υπάρχει, ένας χαιρετισμός μόνο στο εφήμερο και στην ομορφιά της ζωής.
ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ»
10) Κάποτε θα ’ρθουν (Μίκης Θεοδωράκης – Λευτέρης Παπαδόπουλος) Πυξ Λαξ
«Ένα παραμύθι, μια εικόνα, ένα όνειρο παιδικό, μια πολιτεία που η σιωπή της δεν αντέχει την αγάπη, ένας τρομπετίστας που τον βρήκε ένα βέλος στο λαιμό την ώρα που σήμαινε συναγερμό.
Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο ΠΥΞ ΛΑΞ»
Και το σημείωμα του Παύλου…
Στο τελευταία σελίδα στο ένθετο του cd φιλοξενούνται τα λόγια του Παύλου Σιδηρόπουλου.
…Γιατί εγώ δεν είμαι ροκεντρολίστας από γεννησιμιού μου. Είχα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Αλλά το διάλεξα σαν τρόπο ζωής. Και ό,τι τράβηξα μετά το τράβηξα επειδή το ‘θελα, όχι επειδή οδηγήθηκα προς τα κει.
Π.Σ.
