«Mε τα φώτα νυσταγμένα και βαριά....» τραγουδούσε το 1982 ο Γιώργος Σαρρής, με λόγια του Μανώλη Ρασούλη και μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου, που γιορτάζει σήμερα τα 68α γενέθλιά του... Και μαζί του τραγουδούσε όλη η Ελλάδα, αφού το τραγούδι ακουγόταν απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη τη χώρα…
Οι «Νταλίκες» μπήκαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή στο δίσκο «Παίξε Χρήστο επειγόντως» που κυκλοφόρησε το 1982. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που σημειώνει ο Μανώλης Ρασούλης στο βιβλίο του «Εδώ είναι του Ρασούλη»:
«Για φι-χι-ψι λόγους δεν ήθελα τελικά να το συμπεριλάβω στο δίσκο. Η γυναίκα του Χρήστου (σ.σ.Νικολόπουλου) με παρακάλεσε να το βάλω γιατί της άρεσε. Της έκανα το χατήρι. Το χόρεψε ως και ο Ανδρέας Παπανδρέου». (1)
Σε αυτό το δίσκο συμμετείχαν η Ελένη Βιτάλη με 4 τραγούδια, ο Δημήτρης Κοντογιάννης με 3, ο Πασχάλης Τερζής με 2 ενώ ο Γιώργος Σαρρής κατείχε τη «μερίδα του λέοντος» με 5 τραγούδια.
Ένα χρόνο μετά, τον Νοέμβρη του 1983, οι «Νταλίκες» έδωσαν το γενικό τίτλο στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Γιώργου Σαρρή, που κυκλοφόρησε από τη Minos. Οι στίχοι στα 13 τραγούδια είναι του Μανώλη Ρασούλη, του Μάνου Ελευθερίου, του Λευτέρη Χαψιάδη, του Γιώργου Κλεφτογιώργου, του Δημήτρη Χατζηδιάκου, ενώ ο δίσκος κλείνει με ένα μελοποιημένο ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Συμμετέχει η Χάρις Αλεξίου τραγουδώντας δυο τραγούδια και κάνοντας δεύτερες φωνές τόσο στις «Νταλίκες» όσο και σε κάποια ακόμα.
1) Οι νταλίκες (Με τα φώτα νυσταγμένα) (Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης)
2) Φέρε να πιούμε (Λευτέρης Χαψιάδης)
3) Είναι το τσιγάρο (Δημήτρης Χατζηδιάκος)
4) Μπήκες στη σάλα (Λευτέρης Χαψιάδης)
5) Καλύτερα παράφωνος (Λευτέρης Χαψιάδης) Χάρις Αλεξίου
6) Εκεί που είπα πάει κι αυτό (Λευτέρης Χαψιάδης)
7) Ούτε φωνή κι ακρόαση (Μάνος Ελευθερίου)
8) Όταν ξεκινώ για σένα (Γιώργος Κλεφτογιώργος)
9) Μ’ ένα τρανζίστορ συντροφιά (Λευτέρης Χαψιάδης)
10) Με ιπτάμενο δίσκο (Μανώλης Ρασούλης) Χάρις Αλεξίου
11) Στην αγκαλιά σου άλλαξα (Λευτέρης Χαψιάδης)
12) Σαν το φονιά (Μανώλης Ρασούλης)
13) Στη φυλακή με κλείσανε (Ναπολέων Λαπαθιώτης)
Η ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας έγινε από τον Χρήστο Νικολόπουλο, εκτός από το «Με ιπτάμενο δίσκο» το οποίο ενορχήστρωσε ο Μάκης Μαυρόπουλος. Η παραγωγή έγινε από τον Aχιλλέα Θεοφίλου. Η ηχογράφηση έγινε από τον Μίμη Καννή στα studio της Columbia. Δυστυχώς στο οπισθόφυλλο δεν αναγράφονται τα ονόματα των μουσικών που παίζουν στην ηχογράφηση (άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλα έθιμα). Με την επιβολή του ψηφιακού ήχου οι «Νταλίκες» κυκλοφόρησαν και σε cd.
Αδικημένο θα χαρακτήριζα με μια λέξη αυτό το δίσκο. Αδικημένο, όσον αφορά την αποδοχή και την αναγνωρισιμότητά των περισσότερων τραγουδιών από το πλατύ κοινό, ενώ δεν υπολείπεται σε τίποτα από άλλες δουλειές του Νικολόπουλου που σήμερα θεωρούνται «κλασικές» και γνώρισαν εκατοντάδες χιλιάδες πωλήσεις.
Εκτός από τις «Νταλίκες» υπάρχουν κι άλλα δυο τραγούδια του Ρασούλη. Το «Σαν το φονιά», που κι αυτό προερχόταν από το «Παίξε Χρήστο επειγόντως», αλλά και το «Με ιπτάμενο δίσκο» που πρωτοτραγούδησε το 1981 ο Δημήτρης Κοντογιάννης στο δίσκο «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει». Εδώ το κομμάτι ακούγεται από τη Χάρις Αλεξίου.
Το «Φέρε να πιούμε» αφιερώνεται από τους δημιουργούς του στον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Αξίζει να σταθούμε και σε μια από τις ιδιαίτερες στιγμές αυτής της δουλειάς. Αναφερόμενοι συχνά στη σχέση του Νικολόπουλου με τη μελοποιημένη ποίηση, στεκόμαστε μόνο στην πιο πετυχημένη -κατά τη γνώμη μου- απόπειρα που έγινε μέχρι σήμερα σχετικά με τη μελοποίηση του «δύσκολου» λόγου του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη. Αυτή ήταν βεβαίως τα «Γκρίζα» που τραγούδησε η Ελευθερία Αρβανιτάκη το 1996 στον πολυσυλλεκτικό δίσκο του Νικολόπουλου «Άνθη ευλαβείας».
Δεν ήταν όμως αυτή η πρώτη φορά που ο Χρήστος Νικολόπουλος «καταπιάστηκε» με το λόγο των ποιητών. Η πρώτη από τις λίγες, ομολογουμένως, προσπάθειές που έκανε στην μεγάλη πορεία του, έγινε, αν θυμάμαι καλά, σ' αυτό το δίσκο, όταν μελοποίησε περίτεχνα το ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη «Στη φυλακή με κλείσανε»… Ένα ποίημα που στο πέρασμα των χρόνων γνώρισε τέσσερις διαφορετικές μελοποιήσεις, από ισάριθμους συνθέτες...
Πηγή: 1) Μανώλης Ρασούλης «Εδώ είναι του Ρασούλη» (Εκδόσεις «Ιανός» 2007)
«Παίξε Χρήστο επειγόντως…»
Οι «Νταλίκες» μπήκαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή στο δίσκο «Παίξε Χρήστο επειγόντως» που κυκλοφόρησε το 1982. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που σημειώνει ο Μανώλης Ρασούλης στο βιβλίο του «Εδώ είναι του Ρασούλη»:
«Για φι-χι-ψι λόγους δεν ήθελα τελικά να το συμπεριλάβω στο δίσκο. Η γυναίκα του Χρήστου (σ.σ.Νικολόπουλου) με παρακάλεσε να το βάλω γιατί της άρεσε. Της έκανα το χατήρι. Το χόρεψε ως και ο Ανδρέας Παπανδρέου». (1)
Σε αυτό το δίσκο συμμετείχαν η Ελένη Βιτάλη με 4 τραγούδια, ο Δημήτρης Κοντογιάννης με 3, ο Πασχάλης Τερζής με 2 ενώ ο Γιώργος Σαρρής κατείχε τη «μερίδα του λέοντος» με 5 τραγούδια.
«Οι νταλίκες»
Ένα χρόνο μετά, τον Νοέμβρη του 1983, οι «Νταλίκες» έδωσαν το γενικό τίτλο στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Γιώργου Σαρρή, που κυκλοφόρησε από τη Minos. Οι στίχοι στα 13 τραγούδια είναι του Μανώλη Ρασούλη, του Μάνου Ελευθερίου, του Λευτέρη Χαψιάδη, του Γιώργου Κλεφτογιώργου, του Δημήτρη Χατζηδιάκου, ενώ ο δίσκος κλείνει με ένα μελοποιημένο ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Συμμετέχει η Χάρις Αλεξίου τραγουδώντας δυο τραγούδια και κάνοντας δεύτερες φωνές τόσο στις «Νταλίκες» όσο και σε κάποια ακόμα.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Οι νταλίκες (Με τα φώτα νυσταγμένα) (Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης)
2) Φέρε να πιούμε (Λευτέρης Χαψιάδης)
3) Είναι το τσιγάρο (Δημήτρης Χατζηδιάκος)
4) Μπήκες στη σάλα (Λευτέρης Χαψιάδης)
5) Καλύτερα παράφωνος (Λευτέρης Χαψιάδης) Χάρις Αλεξίου
6) Εκεί που είπα πάει κι αυτό (Λευτέρης Χαψιάδης)
7) Ούτε φωνή κι ακρόαση (Μάνος Ελευθερίου)
8) Όταν ξεκινώ για σένα (Γιώργος Κλεφτογιώργος)
9) Μ’ ένα τρανζίστορ συντροφιά (Λευτέρης Χαψιάδης)
10) Με ιπτάμενο δίσκο (Μανώλης Ρασούλης) Χάρις Αλεξίου
11) Στην αγκαλιά σου άλλαξα (Λευτέρης Χαψιάδης)
12) Σαν το φονιά (Μανώλης Ρασούλης)
13) Στη φυλακή με κλείσανε (Ναπολέων Λαπαθιώτης)
Η ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας έγινε από τον Χρήστο Νικολόπουλο, εκτός από το «Με ιπτάμενο δίσκο» το οποίο ενορχήστρωσε ο Μάκης Μαυρόπουλος. Η παραγωγή έγινε από τον Aχιλλέα Θεοφίλου. Η ηχογράφηση έγινε από τον Μίμη Καννή στα studio της Columbia. Δυστυχώς στο οπισθόφυλλο δεν αναγράφονται τα ονόματα των μουσικών που παίζουν στην ηχογράφηση (άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλα έθιμα). Με την επιβολή του ψηφιακού ήχου οι «Νταλίκες» κυκλοφόρησαν και σε cd.
Εντυπώσεις και λεπτομέρειες
Αδικημένο θα χαρακτήριζα με μια λέξη αυτό το δίσκο. Αδικημένο, όσον αφορά την αποδοχή και την αναγνωρισιμότητά των περισσότερων τραγουδιών από το πλατύ κοινό, ενώ δεν υπολείπεται σε τίποτα από άλλες δουλειές του Νικολόπουλου που σήμερα θεωρούνται «κλασικές» και γνώρισαν εκατοντάδες χιλιάδες πωλήσεις.
Εκτός από τις «Νταλίκες» υπάρχουν κι άλλα δυο τραγούδια του Ρασούλη. Το «Σαν το φονιά», που κι αυτό προερχόταν από το «Παίξε Χρήστο επειγόντως», αλλά και το «Με ιπτάμενο δίσκο» που πρωτοτραγούδησε το 1981 ο Δημήτρης Κοντογιάννης στο δίσκο «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει». Εδώ το κομμάτι ακούγεται από τη Χάρις Αλεξίου.
Το «Φέρε να πιούμε» αφιερώνεται από τους δημιουργούς του στον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Αξίζει να σταθούμε και σε μια από τις ιδιαίτερες στιγμές αυτής της δουλειάς. Αναφερόμενοι συχνά στη σχέση του Νικολόπουλου με τη μελοποιημένη ποίηση, στεκόμαστε μόνο στην πιο πετυχημένη -κατά τη γνώμη μου- απόπειρα που έγινε μέχρι σήμερα σχετικά με τη μελοποίηση του «δύσκολου» λόγου του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη. Αυτή ήταν βεβαίως τα «Γκρίζα» που τραγούδησε η Ελευθερία Αρβανιτάκη το 1996 στον πολυσυλλεκτικό δίσκο του Νικολόπουλου «Άνθη ευλαβείας».
Δεν ήταν όμως αυτή η πρώτη φορά που ο Χρήστος Νικολόπουλος «καταπιάστηκε» με το λόγο των ποιητών. Η πρώτη από τις λίγες, ομολογουμένως, προσπάθειές που έκανε στην μεγάλη πορεία του, έγινε, αν θυμάμαι καλά, σ' αυτό το δίσκο, όταν μελοποίησε περίτεχνα το ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη «Στη φυλακή με κλείσανε»… Ένα ποίημα που στο πέρασμα των χρόνων γνώρισε τέσσερις διαφορετικές μελοποιήσεις, από ισάριθμους συνθέτες...
Πηγή: 1) Μανώλης Ρασούλης «Εδώ είναι του Ρασούλη» (Εκδόσεις «Ιανός» 2007)
