Μίμης Πλέσσας & Λευτέρης Παπαδόπουλος «Μίλα μου για τη Λευτεριά»

(ΑΚΟΥΣΤΕ) Τον Οκτώβρη 1974, λίγους μήνες μετά την επαναφορά της δημοκρατίας στην Ελλάδα, κυκλοφόρησε από τη Lyra ένας δίσκος που, με την προηγούμενη πολιτική κατάσταση ήταν αδύνατο να κυκλοφορήσει.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Αναφέρομαι στη συνέχεια, κατά κάποιο τρόπο, του ιστορικού «Δρόμου» των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ήταν το «Μίλα μου για τη λευτεριά» των ίδιων δημιουργών, με τραγουδιστές τον Γιάννη Πουλόπουλο και την Ρένα Κουμιώτη.

Το σημείωμα του εσώφυλλου λέει πως: Τα τραγούδια αυτού του δίσκου γράφτηκαν το 1969. Δύο από αυτά, τα «Έξι άντρες» και «Μίλα μου για τη Λευτεριά», πρωτακούστηκαν στο θεατρικό έργο «Ο ΔΡΟΜΟΣ», που ανεβάστηκε τον χειμώνα του 1970 στο θέατρο «Κατίνας Παξινού, από τον Γιάννη Πουλόπουλο και την Ρένα Κουμιώτη, αλλά γρήγορα απαγορεύτηκε η εκτέλεσή τους. Ολόκληρο τον δίσκο άλλωστε απόρριψε- εκτός από ένα τραγούδι- η λογοκρισία της δικτατορίας που έτσι μόνη της ταυτιζόταν με την Γερμανική κατοχή. Σήμερα ύστερα από τόσα χρόνια παρουσιάζουμε αυτόν τον κύκλο τραγουδιών, που αποτελεί μια συνέχεια στο «ΔΡΟΜΟ», και που είναι η φωνή που υψώνουν οι ελεύθεροι άνθρωποι εναντίον κάθε Τυραννίας.

Οι τίτλοι των τραγουδιών προδίδουν, σε μεγάλο ποσοστό και το περιεχόμενό τους:

1) Αυτόν τον ουρανό - Γιάννης Πουλόπουλος
2) Οκτώβρης ήταν (Δεν θα περάσει ο φασισμός) - Ρένα Κουμιώτη
3) Η Ουρανία - Γιάννης Πουλόπουλος
4) Ο Τζαννής - Ρένα Κουμιώτη
5) Ο τζίτζικας (Στο Πήλιο) - Γιάννης Πουλόπουλος
6) Του σκοτωμένου αγοριού - Ρένα Κουμιώτη

7) Από πείνα - Γιάννης Πουλόπουλος
8) Μίλα μου για τη λευτεριά (Κι ο ήλιος θα 'ρθει πίσω) - Ρένα Κουμιώτη
9 )Η μάνα μου - Γιάννης Πουλόπουλος
10) Φεγγάρι μου φυλακισμένο - Ρένα Κουμιώτη
11) Έξι άντρες - Γιάννης Πουλόπουλος
12) Οι τελευταίες μέρες - Γιάννης Πουλόπουλος

Η ηχογράφηση έγινε στα studio της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, ενώ το εξώφυλλο είναι της Ευγενίας Φακίνου. Στο εσώφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες του πολέμου της Αλβανίας και της Κατοχής, των Κ. Μεγαλοοικονόμου, Α. Τσακιράκη, Δ. Βαρναλίδη - Γ. Σκούρα.

Στο βιβλίο του «Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους», ο Λευτέρης Παπαδόπουλος θυμάται για αυτά τα τραγούδια:

Την ίδια εποχή - δικτατορία πλέον - κόπηκαν τα τραγούδια «Ο τζίτζικας» και «Οκτώβρης ήταν», γιατί είχαν έμμεσες αναφορές στο καθεστώς (μουσική Πλέσσα)… Οι στίχοι μελοποιήθηκαν αρχικά από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και εν συνεχεία από τον Μίμη Πλέσσα. Ο Λουκιανός τους χρησιμοποίησε σε ένα θεατρικό έργο. Με τη μουσική του Πλέσσα κυκλοφόρησαν στη μεταπολίτευση. Δίσκος «Μίλα μου για τη λευτεριά». Στην ίδια σειρά ήταν και τα τραγούδια «Μίλα μου για τη λευτεριά», «Αυτόν τον ουρανό», «Φεγγάρι μου φυλακισμένο» και «Έξι άντρες» όλα σε μουσική του Μίμη Πλέσσα σε δίσκο…

…Θυμηθείτε Παναγούλη, ΕΑΤ-ΕΣΑ κλπ. Και το κλίμα της εποχής, για να αντιληφθείτε απολύτως και πόσο αληθινά ήταν τότε τα τραγούδια, αλλά και πόσο επικίνδυνα για τους δημιουργούς τους. Με το που θα κυκλοφορούσαν σε δίσκο, πράγμα αδύνατο, σίγουρα ο Πλέσσας κι εγώ θα περνούσαμε του λιναριού τα πάθη. Το περίεργο είναι ότι απ’ αυτά τα τέσσερα τραγούδια που κόπηκαν από τη λογοκρισία τα δύο, τα πιο αιχμηρά για το καθεστώς («Μίλα μου για τη λευτεριά» και «Έξι άντρες»), ακούγονταν κανονικά στην αίθουσα του «Σινεάκ», όπου παιζόταν το θεατρικό έργο «Ο δρόμος», με κείμενα δικά μου, μουσική του Πλέσσα και τραγουδιστές, επί σκηνής, τον Πουλόπουλο και την Κουμιώτη (Σκηνοθεσία Πέτρου Λύκα, χορογραφίες Γιάννη Φλερύ).

Όπως αναφέρει στο ίδιο βιβλίο ο Λευτέρης Παπαδόπουλος πολλά προβλήματα αντιμετώπισε και η Μαίρη Χρονοπούλου, όταν σε διάφορες μουσικές παραστάσεις εκείνης της εποχής τραγουδούσε το «Έξι άντρες». Κάποιο βράδυ, εκπρόσωπος του συνταγματάρχη Ασλανίδη της είπε, ότι αν δεν κόψει το τραγούδι από το πρόγραμμά της, το καθεστώς θα της κόψει τα μαλλιά…

Ενώ για το τραγούδι «Η μάνα μου» ο κορυφαίος στιχουργός σημειώνει: Τραγούδι ζωγραφιά της μάνας μου. Μια γυναίκα της βιοπάλης, που φορούσε τσεμπέρι και δούλευε νύχτα-μέρα για την οικογένεια. Άδικο έχω που την εξομοιώνω με την Παναγία; (1)

Αν και, όπως έγραψα παραπάνω, ο δίσκος αυτός συνδέεται άμεσα με το «Δρόμο», δεν γνώρισε ανάλογη επιτυχία. Και είναι αξιοπερίεργο αυτό, αφού το κλίμα της εποχής στην οποία βγήκε, ευνοούσε τέτοιου είδους δουλειές. Τότε βέβαια, όλη η Ελλάδα άκουγε Μίκη Θεοδωράκη και ήταν πολύ λίγες οι περιπτώσεις που «περπατούσαν» τραγούδια με περιεχόμενο παρόμοιο με τα αγωνιστικά ή πατριωτικά τραγούδια του Μίκη, όπως τα «Τραγούδια του δρόμου» του Μάνου Λοΐζου… Έχω την αίσθηση επίσης, πως οι μελωδίες του Πλέσσα, σε αυτή τη δουλειά, δεν είναι τόσο «κανταδόρικες», όσο του «Δρόμου» και δεν αφομοιώνονται τόσο εύκολα, ώστε να τραγουδηθούν από τον κόσμο. Παρόλα αυτά υπάρχουν εξαιρετικά κομμάτια, με έννοιες που, δυστυχώς, είναι και σήμερα επίκαιρες… «Αυτόν τον ουρανό», «Οκτώβρης ήταν (Δεν θα περάσει ο φασισμός)», «Η μάνα μου» , «Οι τελευταίες μέρες», «Φεγγάρι μου φυλακισμένο» κλπ…

Πολλά χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε και σε cd.

Πηγή: 1) Λευτέρης Παπαδόπουλος «Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους» (Εκδόσεις «Ιανός» 2006)

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!