Εξαιρετικά νέο άκουσμα. Πιο φρέσκο ακόμη και από εκείνο του «Επιτάφιου» και των λαϊκών τραγουδιών της πρώτης του δισκογραφικής περιόδου. Με μια ιδιαίτερη εσωτερικότητα, λυρικότητα, αν και όπως μαρτυρεί ο συνθέτης, ήθελε πολύ τη μουσική του να την χορεύουν τα νεαρά ζευγάρια στα πολύ ρομαντικά κέντρα της εποχής. Κάτι τέτοιο φανταζόταν όταν προσπάθησε να βγάλει στην επιφάνεια της ενορχήστρωσης τα κρουστά, δίνοντας όσο γίνεται περισσότερο χορευτικό ρυθμό στο έργο. Δεν ξέρω αν αυτή είναι η αίσθηση που αποκομίζει κανείς, σήμερα, από την πραγματικά εντυπωσιακή για τα χρόνια εκείνα ενορχηστρωτική ματιά του Μίκη, με τα κρουστά και τις κιθάρες (Δημήτρης Φάμπας) και λιγότερο, ίσως, τώρα πια, θα τολμούσα να πω, με το μπουζούκι του Χιώτη, αν και στην εποχή τους ήταν άλλη η αίσθηση.
Οι «Λιποτάκτες» αποτελούνται από τέσσερα τραγούδια. «Θα γίνεις δικιά μου» («Όμορφη Πόλις»), «Αυγή αφράτη» («Σκέπασε ατμός τον έρωτά μας»), «Δακρυσμένα μάτια», «Χάθηκα». Ηχογραφήθηκαν το 1960 και ερμηνεύτηκαν από τον ίδιο.
Αυτή η κίνηση του Μίκη Θεοδωράκη να ερμηνεύσει ο ίδιος τα συγκεκριμένα τραγούδια, αναδεικνύει, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, και την εκφραστική αδυναμία και αμηχανία των σπουδαίων κατά τ’ άλλα ερμηνευτών της εποχής να αποδώσουν το συναίσθημα και το όραμα των συγκεκριμένων τραγουδιών που ο Μίκης θεωρούσε πολύ προσωπικά, αφού δεν πίστευε, τότε, πως πέρα από εκείνον, τη σύζυγό του Μυρτώ και δυο-τρεις φίλους θα μπορούσαν να αφορούν ποτέ ένα ευρύτερο κοινό.
Αργότερα, ηχογραφήθηκαν και με ερμηνευτή τον Κώστα Χατζή, στο πνεύμα της πρώτης ερμηνείας του Μίκη Θεοδωράκη, την εποχή που συνεργαζόντουσαν στενά, σε συναυλίες που δίνανε κάθε πρωί σε κινηματογράφους των συνοικιών της Αθήνας,.
