12 λαϊκά τραγούδια που σας αρέσουν…
Βρισκόμαστε στα 1966 και η ανοδική τάση που σημειώνει η πορεία της εταιρείας «Μίνως Μάτσας & Υιός» από τα πρώτα χρόνια του ’60, κυρίως στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού, συνεχίζεται με αδιάκοπες ηχογραφήσεις τραγουδιών που κυκλοφορούν σε δίσκους 45 στροφών, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία.
Μέσα σε αυτό το κλίμα το 1966 κυκλοφορεί άλλη μια συλλογή με δώδεκα λαϊκά τραγούδια που είχαν ήδη κυκλοφορήσει σε 45άρια, τραγουδισμένα από καθιερωμένους ερμηνευτές του δυναμικού της εταιρείας, όπως είναι ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, η Καίτη Γκρέυ, ο Βαγγέλης Περπινιάδης, ο Σπύρος Ζαγοραίος, ο Πέτρος Αναγνωστάκης, ο Μπάμπης Τσετίνης και νεαρότατη Λίτσα Διαμάντη, που με τις περίφημες «Συννεφιές» του Γιώργου Μητσάκη, βάζει γερά τα θεμέλια για μια λαμπρή πορεία.
Τίτλος του δίσκου «Λαϊκά τραγούδια που σας αρέσουν», υπότιτλος «…με τους πιο αγαπημένους σας τραγουδιστάς» και κωδικός του δίσκου που κυκλοφόρησε με το label της Odeon, ΟΜCG 34.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Ότι αρχίζει ωραίο (Σπύρου Σκορδίλη – Λένας Ντάινα) Μπάμπης Τσετίνης – Λίτσα Διαμάντη
2) Παιδί μου να προσέχεις (Θόδωρου Δερβενιώτη – Κώστα Βίρβου) Καίτη Γκρέυ
3) Μόνος μου περιπλανιέμαι (Κ. Κάξου – Τ. Βουλγαρίδη) Βαγγέλης Περπινιάδης
4) Όπου πατώ το πόδι μου (Πρόδρομου Τσαουσάκη – Λεονάρδου Μπουρνέλλη) Πρόδρομος Τσαουσάκης
5) Αμφιβολία (Μπάμπη Μπακάλη – Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου) Μπάμπης Τσετίνης
6) Συννεφιές (Γιώργου Μητσάκη) Λίτσα Διαμάντη – Σωτήρη Χατζηαντωνίου
7) Στο παλιό το μονοπάτι (Στέφανου Βαρτάνη) Μπάμπης Τσετίνης
8) Είχα ένα μεράκι (Γιώργου Μητσάκη) Καίτη Γκρέυ
9) Θα τραβήξω τα ποτήρια (Πρόδρομου Τσαουσάκη – Λεονάρδου Μπουρνέλλη) Πρόδρομος Τσαουσάκης – Λίτσα Διαμάντη
10) Πίνω νερό στ’ όνομά σου (Βασίλη Βασιλειάδη – Πυθαγόρα) Πέτρος Αναγνωστάκης – Μάριος
11) Σάπιο σανίδι πάτησα (Γεράσιμου Κλουβάτου) Σπύρος Ζαγοραίος
12) Να ‘ξερα ποιος πήρε τη χαρά μου (Βαγγέλη Περπινιάδη – Δημήτρη Γκούτη) Βαγγέλης Περπινιάδης – Ρία Νόρμα
Ο χρυσός αιώνας του λαϊκού τραγουδιού
Το ελληνικό λαϊκό τραγούδι συνεχίζει την θριαμβευτική του πορεία. Η χρυσή εποχή του που άρχισε πριν από πολλά χρόνια δεν σταμάτησε. Αντίθετα τείνει να γίνει ολόκληρος αιώνας! Πολλοί είπαν, ότι το είδος τούτο της μουσικής θα σβήσει σιγά, σιγά, μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο. Διαψεύσθηκαν όμως. Βλέπετε το λαϊκό τραγούδι με τον κρυστάλλινο ήχο του μπουζουκιού βγήκε από την ίδια τη ζωή, από τις χαρές, τις λύπες, τους έρωτες, τους καημούς των απλών ανθρώπων. Έτσι μπορούμε να πούμε, ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει και το λαϊκό τραγούδι.
Σήμερα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη εποχή, το λαϊκό τραγούδι με όλες του τις παραλλαγές έχει αχώριστος σύντροφός μας. Ξεκινώντας από τα παλιά και φθάνοντας στα καινούργια, βλέπουμε χιλιάδες μελωδικές δημιουργίες που κάθε μια έχει τη δική της χάρη, τη δική της γοητεία, τη δική της ιστορία.
Σε τούτο το μεγάλο δίσκο της ΟDEON βάλαμε δώδεκα από τις μεγαλύτερες λαϊκές επιτυχίες, που βγήκαν πρόσφατα και αρέσουν ΣΗΜΕΡΑ. Σας δίνουμε μια ποικιλία συνθετών και ερμηνευτών που κατόρθωσαν με τα τραγούδια τους να μιλήσουν στις καρδιές μας.
Μ. ΣΚΟΥΝ
(Το σημείωμα στο οπισθόφυλλο του δίσκου)
Λίγα λόγια για το δίσκο
Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που, πενήντα και πλέον χρόνια μετά την κυκλοφορία του, πέφτει στα χέρια μου για πρώτη φορά ένας από τους εξαιρετικά δυσεύρετους δίσκους αυτής της εποχής, ακόμη κι αν δεν έχει το «προνόμιο» της συμπερίληψης κάποιου τραγουδιού που δεν υπάρχει σε άλλο δίσκο ή cd, νιώθω πως ανακάλυψα κάτι πολύ σπουδαίο.
Όπως έχω γράψει κι άλλη φορά, οι συλλογές αυτές αποτελούν περισσότερο αντικείμενο μελέτης, για τα κριτήρια της επιλογής του συγκεκριμένου υλικού και για το ποια ήταν η απήχηση αυτών των τραγουδιών - πολλά από τα οποία σήμερα είναι παντελώς ξεχασμένα - εκείνη την εποχή… Και για να λέμε την αλήθεια, αρκετά από αυτά δικαίως ξεχάστηκαν, αφού δεν είναι ότι καλύτερο είχαν παρουσιάσει οι συγκεκριμένοι δημιουργοί και ερμηνευτές εκείνα τα χρόνια. Δεν ξέρω δηλαδή αν το «Παιδί μου να προσέχεις» ή το «Είχα ένα μεράκι», για να αναφέρω τα δυο τραγούδια με την Καίτη Γκρέυ, είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα τραγουδιού των Δερβενιώτη - Βίρβου ή του Γιώργου Μητσάκη αντίστοιχα.
Ίσως όμως οι ακροατές εκείνης της εποχής να είχαν άλλη άποψη… Άλλωστε «περί ορέξεως ουδείς λόγος…»
