Τίτλος του ήταν «Στην άκρη τ’ ουρανού» και περιλάμβανε ποιήματα του Κύπριου αγωνιστή Ευαγόρα Παλληκαρίδη, πάνω σε μουσική του επίσης Κύπριου Σωτήρη Καραγιώργη. Τραγουδούν δυο Κύπριοι, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και ο Δώρος Δημοσθένους κι ένας Ελλαδίτης, ο Γιάννης Κότσιρας. Τρία κομμάτια ερμηνεύει ο Σωτήρης Καραγιώργης.
1) Στην Κύπρο – Γιάννης Κότσιρας
2) Όποιον πάρει – Γιάννης Κότσιρας
3) Ήταν μια νύχτα – Αλκίνοος Ιωαννίδης
4) Σε μια γωνούλα της καρδιάς – Δώρος Δημοσθένους
5) Ειρήνη-λευτεριά (Έλα εσύ) – Σωτήρης Καραγιώργης
6) Μη γυρίσεις πίσω – Δώρος Δημοσθένους
7) Στην Κύπρο σαν θα πάμε – Γιάννης Κότσιρας
8) Γυρισμός – Αλκίνοος Ιωαννίδης
9) Διώξε κάθε πόνο – Δώρος Δημοσθένους
10) Ζηλεύω – Σωτήρης Καραγιώργης
11) Στο φεγγάρι – Αλκίνοος Ιωαννίδης
12) Μη μ’αρνηθείς – Δώρος Δημοσθένους
13) Λευτεριά – Σωτήρης Καραγιώργης
14) Όλα ζητούν τη λευτεριά – Γιάννης Κότσιρας
15) Η μέρα της νίκης – Γιάννης Κότσιρας
Συμμετέχει η Συμφωνική Ορχήστρα 21ου αιώνα Μόσχας υπό τη διεύθυνση του Pavel Ovsianikov και η χορωδία του Μουσικού ομίλου Πάφου υπό τη διεύθυνση του Σωτήρη Καραγιώργη. Οι ενορχηστρώσεις έγιναν από το Θανάση Βήχο, τον Ανδρέα Γεωργαλλή, που είχε και την ευθύνη της παραγωγής και τον διευθυντή της ορχήστρας Pavel Ovsianikov. Έπαιξαν οι μουσικοί: Ανδρέας Γεωργαλλής & Θανάσης Βήχος (πιάνο), Χρήστος Περτσινίδης (κιθάρες), Γιάννης Μπιθικώτσης (μπουζούκι, μαντολίνο, μπαγλαμάς, τζουράς), Άλφρεντ Στούνι (βιολί), Νίκος Ζέρβας (ακορντεόν), Χακάν (ούτι), Μανώλης Λούτας (ακουστικό μπάσο), Γιώργος Τζιβελέκης (ηλεκτρικό μπάσο), Αρσένης Νάσης (κρουστά, τύμπανα) και Ανδρέας Μουζάκης (τύμπανα). Η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν στα Sofita studios στην Αθήνα και στην Κύπρο, από τους Λευτέρη Νερομυλιώτη και Θοδωρή Οικονόμου. Η ηχογράφηση της ορχήστρας έγινε στη Μόσχα, στο studio του Κολλεγίου Χορωδιών Μόσχας.
Δυστυχώς η μοίρα αυτών των «ειδικών» εργασιών είναι ανέκαθεν να μη γίνονται ευρύτερα γνωστές… Κι αυτό είναι κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ. Σίγουρα οι στίχοι, γραμμένοι σε συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, δεν είναι αυτοί που τραγουδιούνται παντού και πάντα Αυτό όμως, κατά τη γνώμη μου, δε λέει τίποτα όσον αφορά την αποδοχή ενός έργου. Οι γεμάτες λυρικότητα μελωδίες του Καραγιώργη, πότε ενορχηστρωμένες με συμφωνικό, άλλοτε με πιο «έντεχνο» ήχο, σε συνδυασμό με την φρεσκάδα των ερμηνειών των τραγουδιστών, συνθέτουν μια άρτια καλλιτεχνικά, δισκογραφική δουλειά…
Στο ένθετο του cd ο συνθέτης γράφει:
Θυμάμαι τον Ευαγόρα από τα παιδικά μου χρόνια, όταν έφηβος στο χωριό τα καλοκαίρια, μας έφτιαχνε χαρταετούς. Όταν το 1953 έγινε ο μεγάλος σεισμός, έτρεξε να βοηθήσει όλους, τη γιαγιά, τη θεία, τα παιδιά. Κάτω στο Κτήμα τον έβλεπα να ρίχνει σφαίρα στην αυλή του σπιτιού του και να γυμνάζεται, να ακούει από το γραμμόφωνο Πολυμέρη, Γούναρη, Βέμπο, Μαρούδα. Σαν αντάρτη λίγο αργότερα στο σπίτι μας, να κρατά στην αγκαλιά του τη μικρή μας αδελφούλα (αργότερα βαφτιστικιά του), να κάνει γυμναστική τα βράδια 25 μέτρα από το φυλάκιο των Άγγλων, θέλοντας να τους πει: «ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ». Πόσο μας αγαπούσε και τον αγαπούσαμε;
Κι όταν η αγχόνη έκοψε το νήμα της ζωής του, η μητέρα μας, που από μικρή βοηθούσε την αδελφή της και τον είχε μεγαλώσει, πόσο πόνεσε, όπως και όλοι μας. Θυμάμαι στα μνημόσυνα, τη χορωδία του Ελληνικού Γυμνασίου Πάφου να ψάλλει το εγερτήριο του σάλπισμα και όταν γυρνούσαμε στο σπίτι, μαζευόντουσαν οι συναγωνιστές του και λέγανε διάφορα περιστατικά από τη ζωή τους με τον Ευαγόρα στο αντάρτικο. Το τελευταίο του ποίημα το έγραψε για τη βαφτιστικιά του στο κελί των μελλοθανάτων. Εκεί μαζί με τον αδελφό μου τον είδαμε για τελευταία φορά.
Αργότερα όταν διάβασα τα ποιήματά του, στο βιβλίο που εκδόθηκε για τη ζωή και το έργο του, είδα με το ίδιο φλογερό πάθος, τον ίδιο έρωτα έγραφε για την αγαπημένη και την πατρίδα του. Όταν πριν 8 χρόνια μελοποίησα τα ποιήματά του «Μη γυρίσεις πίσω» και «Όποιον πάρει» και πριν από ένα χρόνο άρχισα να μελοποιώ και τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου, η ψυχή μου ήταν πλημμυρισμένη από τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα των παιδικών μου χρόνων. Προσπάθησα με απλές μελωδικές γραμμές να περιγράψω τον έντονο συναισθηματικό κόσμο του Ευαγόρα και να δώσω λίγο χρώμα απ’ τα παλιά, ιδιαίτερα στα ερωτικά τραγούδια, έχοντας υπόψη μου αυτά που άκουγε εκείνος.
Μελοποιώντας τα ποιήματά του πιστεύω ότι είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω τιμώντας τη μνήμη του. Θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά του που μου τα εμπιστεύθηκε.
Σωτήρης Καραγιώργης
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 18 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.
1) Στην Κύπρο – Γιάννης Κότσιρας
2) Όποιον πάρει – Γιάννης Κότσιρας
3) Ήταν μια νύχτα – Αλκίνοος Ιωαννίδης
4) Σε μια γωνούλα της καρδιάς – Δώρος Δημοσθένους
5) Ειρήνη-λευτεριά (Έλα εσύ) – Σωτήρης Καραγιώργης
6) Μη γυρίσεις πίσω – Δώρος Δημοσθένους
7) Στην Κύπρο σαν θα πάμε – Γιάννης Κότσιρας
8) Γυρισμός – Αλκίνοος Ιωαννίδης
9) Διώξε κάθε πόνο – Δώρος Δημοσθένους
10) Ζηλεύω – Σωτήρης Καραγιώργης
11) Στο φεγγάρι – Αλκίνοος Ιωαννίδης
12) Μη μ’αρνηθείς – Δώρος Δημοσθένους
13) Λευτεριά – Σωτήρης Καραγιώργης
14) Όλα ζητούν τη λευτεριά – Γιάννης Κότσιρας
15) Η μέρα της νίκης – Γιάννης Κότσιρας
Συμμετέχει η Συμφωνική Ορχήστρα 21ου αιώνα Μόσχας υπό τη διεύθυνση του Pavel Ovsianikov και η χορωδία του Μουσικού ομίλου Πάφου υπό τη διεύθυνση του Σωτήρη Καραγιώργη. Οι ενορχηστρώσεις έγιναν από το Θανάση Βήχο, τον Ανδρέα Γεωργαλλή, που είχε και την ευθύνη της παραγωγής και τον διευθυντή της ορχήστρας Pavel Ovsianikov. Έπαιξαν οι μουσικοί: Ανδρέας Γεωργαλλής & Θανάσης Βήχος (πιάνο), Χρήστος Περτσινίδης (κιθάρες), Γιάννης Μπιθικώτσης (μπουζούκι, μαντολίνο, μπαγλαμάς, τζουράς), Άλφρεντ Στούνι (βιολί), Νίκος Ζέρβας (ακορντεόν), Χακάν (ούτι), Μανώλης Λούτας (ακουστικό μπάσο), Γιώργος Τζιβελέκης (ηλεκτρικό μπάσο), Αρσένης Νάσης (κρουστά, τύμπανα) και Ανδρέας Μουζάκης (τύμπανα). Η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν στα Sofita studios στην Αθήνα και στην Κύπρο, από τους Λευτέρη Νερομυλιώτη και Θοδωρή Οικονόμου. Η ηχογράφηση της ορχήστρας έγινε στη Μόσχα, στο studio του Κολλεγίου Χορωδιών Μόσχας.
Δυστυχώς η μοίρα αυτών των «ειδικών» εργασιών είναι ανέκαθεν να μη γίνονται ευρύτερα γνωστές… Κι αυτό είναι κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ. Σίγουρα οι στίχοι, γραμμένοι σε συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, δεν είναι αυτοί που τραγουδιούνται παντού και πάντα Αυτό όμως, κατά τη γνώμη μου, δε λέει τίποτα όσον αφορά την αποδοχή ενός έργου. Οι γεμάτες λυρικότητα μελωδίες του Καραγιώργη, πότε ενορχηστρωμένες με συμφωνικό, άλλοτε με πιο «έντεχνο» ήχο, σε συνδυασμό με την φρεσκάδα των ερμηνειών των τραγουδιστών, συνθέτουν μια άρτια καλλιτεχνικά, δισκογραφική δουλειά…
Στο ένθετο του cd ο συνθέτης γράφει:
Θυμάμαι τον Ευαγόρα από τα παιδικά μου χρόνια, όταν έφηβος στο χωριό τα καλοκαίρια, μας έφτιαχνε χαρταετούς. Όταν το 1953 έγινε ο μεγάλος σεισμός, έτρεξε να βοηθήσει όλους, τη γιαγιά, τη θεία, τα παιδιά. Κάτω στο Κτήμα τον έβλεπα να ρίχνει σφαίρα στην αυλή του σπιτιού του και να γυμνάζεται, να ακούει από το γραμμόφωνο Πολυμέρη, Γούναρη, Βέμπο, Μαρούδα. Σαν αντάρτη λίγο αργότερα στο σπίτι μας, να κρατά στην αγκαλιά του τη μικρή μας αδελφούλα (αργότερα βαφτιστικιά του), να κάνει γυμναστική τα βράδια 25 μέτρα από το φυλάκιο των Άγγλων, θέλοντας να τους πει: «ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ». Πόσο μας αγαπούσε και τον αγαπούσαμε;
Κι όταν η αγχόνη έκοψε το νήμα της ζωής του, η μητέρα μας, που από μικρή βοηθούσε την αδελφή της και τον είχε μεγαλώσει, πόσο πόνεσε, όπως και όλοι μας. Θυμάμαι στα μνημόσυνα, τη χορωδία του Ελληνικού Γυμνασίου Πάφου να ψάλλει το εγερτήριο του σάλπισμα και όταν γυρνούσαμε στο σπίτι, μαζευόντουσαν οι συναγωνιστές του και λέγανε διάφορα περιστατικά από τη ζωή τους με τον Ευαγόρα στο αντάρτικο. Το τελευταίο του ποίημα το έγραψε για τη βαφτιστικιά του στο κελί των μελλοθανάτων. Εκεί μαζί με τον αδελφό μου τον είδαμε για τελευταία φορά.
Αργότερα όταν διάβασα τα ποιήματά του, στο βιβλίο που εκδόθηκε για τη ζωή και το έργο του, είδα με το ίδιο φλογερό πάθος, τον ίδιο έρωτα έγραφε για την αγαπημένη και την πατρίδα του. Όταν πριν 8 χρόνια μελοποίησα τα ποιήματά του «Μη γυρίσεις πίσω» και «Όποιον πάρει» και πριν από ένα χρόνο άρχισα να μελοποιώ και τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου, η ψυχή μου ήταν πλημμυρισμένη από τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα των παιδικών μου χρόνων. Προσπάθησα με απλές μελωδικές γραμμές να περιγράψω τον έντονο συναισθηματικό κόσμο του Ευαγόρα και να δώσω λίγο χρώμα απ’ τα παλιά, ιδιαίτερα στα ερωτικά τραγούδια, έχοντας υπόψη μου αυτά που άκουγε εκείνος.
Μελοποιώντας τα ποιήματά του πιστεύω ότι είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω τιμώντας τη μνήμη του. Θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά του που μου τα εμπιστεύθηκε.
Σωτήρης Καραγιώργης
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 18 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.
