Την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015 έφυγε απ’ τη ζωή η Φωτεινή Μαυράκη.
Τραγουδίστρια πλούσιων φωνητικών δυνατοτήτων με καταγωγή από την Κομοτηνή. Η Φωτεινή Μαυράκη αποτέλεσε δυνατό όνομα στα καθαρόαιμα λαϊκά μαγαζιά λίγο μετά τα μισά της δεκαετίας του '60 αλλά και σε αυτήν του '70. Στη δισκογραφία ήταν το πρώτο γυναικείο όνομα στην Polyphone του Δημήτρη Πολίτη. Μιας από τις εταιρείες που είχαν τα γραφεία τους κοντά στην πλατεία Ομονοίας -η συγκεκριμένη στον αριθμό 11 της Τρίτης Σεπτεμβρίου- και συνδέθηκαν με το λεγόμενο «Ήχος της Ομόνοιας».
Μέσα από την αυτοβιογραφία της Γιώτας Λύδια, που υπέγραψε ο διευθυντής του ogdoo.gr, συγγραφέας, στιχουργός και μουσικός παραγωγός Κώστας Μπαλαχούτης, ταξιδεύουμε σ' ένα απ’ τα τραγούδια που συνδέθηκε με τη φωνή της Μαυράκη και επανεκτέλεσε η πρώτη, μετά από προτροπή του Γιώργου Νταλάρα.
«Στα περισσότερα τραγούδια που έκανα στην Κολούμπια, μετά τη Μηλιόπουλου εποχή, παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκης. Από μικρός με μαύρα μαλλιά και μαύρο μουστακάκι μέχρι που γκριζάρισε. Ήξερε τι ήθελα και τι μου ταίριαζε. Του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Ο Μακράκης είχε καλές σχέσεις με το Γιώργο Νταλάρα και τη γυναίκα του την Άννα. Ο Νταλάρας, όπως μου είπε αργότερα είχε πάντα στο μυαλό του τη φωνή μου και την ιδέα κάποια στιγμή να συνεργαστούμε. Συμβαίνει λοιπόν να προτείνει ο Μακράκης στην Άννα μια συνεργασία που και ο ίδιος ο Γιώργος επιθυμούσε σαν τρελός. «Αμέσως τώρα» είπε στον Μακράκη ο Νταλάρας και μου τηλεφώνησε για να συναντηθούμε. Τον άκουσα ευγενικό και συγκινημένο: «Θα τραγουδήσουμε μαζί σε δίσκο παλιά τραγούδια».
Εγώ τα έχασα. Μιλάμε για το 1984 κι εγώ απ' τα τέλη του '70 έχω πάψει οριστικά να ηχογραφώ σε δίσκους ενώ ήδη απ' τις αρχές τις ίδιας δεκαετίας έχω αραιώσει την παρουσία μου και στις ζωντανές εμφανίσεις. Δώσαμε ραντεβού στο σπίτι του, στο Ψυχικό. Πήγα μαζί με το σύζυγό μου. Με το που χτυπάω το κουδούνι και ανοίγει την πόρτα βλέπω πως τον έχει πιάσει τρεμούλα. Μ' αγκάλιασε, καθίσαμε στον καναπέ και του λέει η γυναίκα του η Άννα: «Καλέ σύνελθε, τι έχεις πάθει».
Μας κάναν το τραπέζι, συζητήσαμε και άκουσα την πρότασή του να πούμε παλιά τραγούδια, και απ' το δικό μου ρεπερτόριο και άλλων καλλιτεχνών.
Του λέω: «Όχι δεν γίνεται, μετά από τόσα χρόνια... δεν θέλω».
«Δεν γίνεται κυρία μου να μην τραγουδάς. Με τέτοια φωνάρα, ένας νέος και ζωντανός άνθρωπος όπως σε βλέπω τώρα, δεν έχεις δικαίωμα να μην τραγουδάς» μου απαντά.
Λέω, «Χριστέ μου τι να κάνω τώρα». Είναι μια περίοδος που ο Νταλάρας μεσουρανεί, και δικαιολογημένα, αφού και οι δυνατότητές του και οι πολύ προσεκτικές επιλογές του τον έχουν φέρει στην κορυφή. Εκτιμούσα αυτά που έκανε και τον τρόπο που κινούνταν στον χώρο και τελικά βλέποντας ότι ήθελε πολύ αυτή την συνεργασία, δέχθηκα. Και μπορώ να πω ότι πέρασα πολύ όμορφα τόσο στην προετοιμασία αυτής της δουλειάς όσο και τη συνέχεια που κυκλοφόρησε, και με την ζεστασιά που μας αγκάλιασε ο κόσμος. Ο Γιώργος διάλεγε το ρεπερτόριο και με ρώταγε αν συμφωνώ με ποια κομμάτια έπρεπε να συμπεριλάβουμε και ποια όχι. Σκοπός του ήταν να υπάρχουν κομμάτια που δεν είχαν ξαναειπωθεί μετά τις πρώτες εκτελέσεις: "Ανεβαίνω σκαλοπάτια", "Ρίχτε στο γυαλί φαρμάκι", "Κάψε κάψε", "Ή εμένα ή την άλλη"... Αυτό το κομμάτι του Σούκα ο Γιώργος ήθελε να το τραγουδήσω πάση θυσία. Του θύμισα ότι το έχω ξαναπεί. Τίποτα εκείνος, εκεί. Μου έλεγε: «Δε με νοιάζει τι έχεις κάνει. Αν δε το πεις, θα βάλω περούκα και θα κάνω τη Γιώτα και θα το τραγουδήσω εγώ». Μου άρεσε σαν τραγούδι και το 'πα όπως έπρεπε. Όποιος από εσάς έχει ακούσει το δίσκο καταλαβαίνει τι εννοώ».
Στο video που ακολουθεί ακούστε το «Ή εμένα ή την άλλη» με την Γιώτα Λύδια
Ακολουθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού από τη Φωτεινής Μαυράκη
Τραγουδίστρια πλούσιων φωνητικών δυνατοτήτων με καταγωγή από την Κομοτηνή. Η Φωτεινή Μαυράκη αποτέλεσε δυνατό όνομα στα καθαρόαιμα λαϊκά μαγαζιά λίγο μετά τα μισά της δεκαετίας του '60 αλλά και σε αυτήν του '70. Στη δισκογραφία ήταν το πρώτο γυναικείο όνομα στην Polyphone του Δημήτρη Πολίτη. Μιας από τις εταιρείες που είχαν τα γραφεία τους κοντά στην πλατεία Ομονοίας -η συγκεκριμένη στον αριθμό 11 της Τρίτης Σεπτεμβρίου- και συνδέθηκαν με το λεγόμενο «Ήχος της Ομόνοιας».
«Η εμένα ή την άλλη» του Τάκη Σούκα και του Ηρακλή Παπασιδέρη
Μέσα από την αυτοβιογραφία της Γιώτας Λύδια, που υπέγραψε ο διευθυντής του ogdoo.gr, συγγραφέας, στιχουργός και μουσικός παραγωγός Κώστας Μπαλαχούτης, ταξιδεύουμε σ' ένα απ’ τα τραγούδια που συνδέθηκε με τη φωνή της Μαυράκη και επανεκτέλεσε η πρώτη, μετά από προτροπή του Γιώργου Νταλάρα.
«Στα περισσότερα τραγούδια που έκανα στην Κολούμπια, μετά τη Μηλιόπουλου εποχή, παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκης. Από μικρός με μαύρα μαλλιά και μαύρο μουστακάκι μέχρι που γκριζάρισε. Ήξερε τι ήθελα και τι μου ταίριαζε. Του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Ο Μακράκης είχε καλές σχέσεις με το Γιώργο Νταλάρα και τη γυναίκα του την Άννα. Ο Νταλάρας, όπως μου είπε αργότερα είχε πάντα στο μυαλό του τη φωνή μου και την ιδέα κάποια στιγμή να συνεργαστούμε. Συμβαίνει λοιπόν να προτείνει ο Μακράκης στην Άννα μια συνεργασία που και ο ίδιος ο Γιώργος επιθυμούσε σαν τρελός. «Αμέσως τώρα» είπε στον Μακράκη ο Νταλάρας και μου τηλεφώνησε για να συναντηθούμε. Τον άκουσα ευγενικό και συγκινημένο: «Θα τραγουδήσουμε μαζί σε δίσκο παλιά τραγούδια».
Εγώ τα έχασα. Μιλάμε για το 1984 κι εγώ απ' τα τέλη του '70 έχω πάψει οριστικά να ηχογραφώ σε δίσκους ενώ ήδη απ' τις αρχές τις ίδιας δεκαετίας έχω αραιώσει την παρουσία μου και στις ζωντανές εμφανίσεις. Δώσαμε ραντεβού στο σπίτι του, στο Ψυχικό. Πήγα μαζί με το σύζυγό μου. Με το που χτυπάω το κουδούνι και ανοίγει την πόρτα βλέπω πως τον έχει πιάσει τρεμούλα. Μ' αγκάλιασε, καθίσαμε στον καναπέ και του λέει η γυναίκα του η Άννα: «Καλέ σύνελθε, τι έχεις πάθει».
Μας κάναν το τραπέζι, συζητήσαμε και άκουσα την πρότασή του να πούμε παλιά τραγούδια, και απ' το δικό μου ρεπερτόριο και άλλων καλλιτεχνών.
Του λέω: «Όχι δεν γίνεται, μετά από τόσα χρόνια... δεν θέλω».
«Δεν γίνεται κυρία μου να μην τραγουδάς. Με τέτοια φωνάρα, ένας νέος και ζωντανός άνθρωπος όπως σε βλέπω τώρα, δεν έχεις δικαίωμα να μην τραγουδάς» μου απαντά.
Λέω, «Χριστέ μου τι να κάνω τώρα». Είναι μια περίοδος που ο Νταλάρας μεσουρανεί, και δικαιολογημένα, αφού και οι δυνατότητές του και οι πολύ προσεκτικές επιλογές του τον έχουν φέρει στην κορυφή. Εκτιμούσα αυτά που έκανε και τον τρόπο που κινούνταν στον χώρο και τελικά βλέποντας ότι ήθελε πολύ αυτή την συνεργασία, δέχθηκα. Και μπορώ να πω ότι πέρασα πολύ όμορφα τόσο στην προετοιμασία αυτής της δουλειάς όσο και τη συνέχεια που κυκλοφόρησε, και με την ζεστασιά που μας αγκάλιασε ο κόσμος. Ο Γιώργος διάλεγε το ρεπερτόριο και με ρώταγε αν συμφωνώ με ποια κομμάτια έπρεπε να συμπεριλάβουμε και ποια όχι. Σκοπός του ήταν να υπάρχουν κομμάτια που δεν είχαν ξαναειπωθεί μετά τις πρώτες εκτελέσεις: "Ανεβαίνω σκαλοπάτια", "Ρίχτε στο γυαλί φαρμάκι", "Κάψε κάψε", "Ή εμένα ή την άλλη"... Αυτό το κομμάτι του Σούκα ο Γιώργος ήθελε να το τραγουδήσω πάση θυσία. Του θύμισα ότι το έχω ξαναπεί. Τίποτα εκείνος, εκεί. Μου έλεγε: «Δε με νοιάζει τι έχεις κάνει. Αν δε το πεις, θα βάλω περούκα και θα κάνω τη Γιώτα και θα το τραγουδήσω εγώ». Μου άρεσε σαν τραγούδι και το 'πα όπως έπρεπε. Όποιος από εσάς έχει ακούσει το δίσκο καταλαβαίνει τι εννοώ».
Στο video που ακολουθεί ακούστε το «Ή εμένα ή την άλλη» με την Γιώτα Λύδια
Ακολουθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού από τη Φωτεινής Μαυράκη
