Γιάννης Μαρκόπουλος - «Παιχνίδι με το χρόνο» (1988)

Επίσης να διευκρινίσω ότι τα μοτίβα, οι ρυθμοί και γενικά η μουσική ατμόσφαιρα που έχω εδώ δεν υποτάσσεται στη σημερινή αντίληψη που θέλει κάθε ηχητικό αντικείμενο να λειτουργεί μόνο με εφέ. Άλλωστε το μοντέρνο δεν μου λέει τίποτα. Αντίθετα τα τραγούδια αυτά επιστρέφουν σε σίγουρες θέσεις, διαχρονικές και συναρπαστικές. Θέσεις που βρίσκουμε διάσπαρτες σε άφθαρτα μέρη της μουσικής μας χώρας και λειτουργούν ως πρατήρια ευαισθησίας, αισθητικής, αλήθειας και στοχασμών.

 

Στα αυστηρώς καθορισμένα μέτρα του μουσικού υλικού και των χρωμάτων της ορχήστρας, οι τραγουδιστές λειτούργησαν ελεύθερα με ελάχιστες παρεμβολές εκ μέρους μου στην ερμηνεία τους.

Όλα τα τραγούδια είναι νέα εκτός από το «Πού είσαι αγάπη» από το φιλμ του Νίκου Τζίμα («Τα χρόνια της θύελλας» 1985). Κλείνοντας αυτό το σημείωμα σας δηλώνω ότι και ο δίσκος αυτός μιλάει Ελληνικά και είναι άλλη μια κατάθεση για να τονίσουμε την ιδιαιτερότητά μας μέσα στην πολιτεία.»

Γιάννης Μαρκόπουλος (σημείωμα από το οπισθόφυλλο του δίσκου)

 

Το 1988 κυκλοφόρησε από την Columbia ένας ωραίος δίσκος του Γιάννη Μαρκόπουλου με τίτλο «Παιχνίδι με το χρόνο» και στίχους των Κώστα Βίρβου, Κωστούλας Μητροπούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλου και του συνθέτη. Τραγουδούν η Βίκυ Μοσχολιού, ο Λεωνίδας Βελής, η Βασιλική Λαβίνα, ο Μιχάλης Δημητριάδης και σε ένα τραγούδι ο ίδιος ο Μαρκόπουλος. Το εξώφυλλο κοσμεί ένας πίνακας του Δημήτρη Μυταρά.

 

 

1) Το σπίτι το παραδοσιακό (στίχοι Κώστας Βίρβος)
Λεωνίδας Βελής-Ηλέκτρα

2) Ερωτικό παιχνίδι (Κωστούλα Μητροπούλου)
Βίκυ Μοσχολιού

3) Πού είσαι αγάπη (Λευτέρης Παπαδόπουλος)
Λεωνίδας Βελής

4) Ο πίνακας (Κώστας Βίρβος)
Βασιλική Λαβίνα

5) Η ώρα δύο χτύπησε (Κώστας Βίρβος)
Μιχάλης Δημητριάδης-Ηλέκτρα

6) Ο ανίκητος (Γιάννης Μαρκόπουλος)
Βίκυ Μοσχολιού

7) Η πιο μεγάλη μοναξιά (Κώστας Βίρβος)
Λεωνίδας Βελής

8) Η άσφαλτος (Γιάννης Μαρκόπουλος)
Βασιλική Λαβίνα
9) Οδός Ίωνος 5 (Κώστας Βίρβος)
Λεωνίδας Βελής

10) Η μικρή Ελένη των πόλεων (Γιάννης Μαρκόπουλος)
Γιάννης Μαρκόπουλος

Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας είναι του συνθέτη. Η παραγωγή είναι του Φίλιππου Παπαθεοδώρου ενώ η ηχοληψία έγινε από το Γιάννη Σμυρναίο στο στούντιο Polysound. Έπαιξαν οι μουσικοί: Τάκης Χαρίτος, Φαίδων Λιονουδάκης (πιάνο), Μάκης Γιαπράκας (μπάσο), Γιώργος Λαβράνος (ντραμς), Γιάννης Λογοθέτης, Στέλλα Κυπραίου (κιθάρα), Τάσος Διακογιώργης (σαντούρι), Γιάννης Μπιθικώτσης (μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά), Στέφανος Στεφανόπουλος (φλάουτο, κλαρίνο, φλογέρα), Παντελής Δεσποτίδης, Μαρία Καλιοτζή (βιολί), Κώστας Κύρου (τσέλο), Νίκος Καρδάρης, Δημήτρης Ζουμπούλης (βιόλα) και η Έφη Μηνακούλη (μεσαιωνική φλογέρα).

 

Το ηχητικό κλίμα του δίσκου κινείται γύρω από το λαϊκό τραγούδι, αλλά στολισμένο με τις με χαρακτηριστικές παραδοσιακές πινελιές του Μαρκόπουλου. Δυστυχώς πρόκειται για μια ακόμα δουλειά , η οποία καταδικάστηκε στην αφάνεια. Δεν έχει βγει καν σε cd. Αυτή την εποχή μάλιστα, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να επανεκδοθεί μαζί με τα έργα του συνθέτη, που διανέμονται με μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα. Έμεινε όμως εκτός.

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος είχε συνεργαστεί και παλιότερα με επιτυχία με τη Βίκυ Μοσχολιού. Άλλωστε, όταν η τραγουδίστρια έφυγε από τη ζωή, ο συνθέτης δήλωνε πως η Μοσχολιού ήταν η μεγαλύτερη τραγουδίστρια που γέννησε η Ελλάδα.

Με εξαίρεση λοιπόν αυτή τη σταθερή αξία, πολύ καλοί είναι και οι υπόλοιποι ερμηνευτές, οι οποίοι προέρχονται από μια γενιά τραγουδιστών, που ενώ ξεκίνησαν επιτυχημένα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 περίπου, στη συνέχεια σχεδόν χάθηκαν από το προσκήνιο. Μόνο ο Μιχάλης Δημητριάδης είχε μια αραιή δισκογραφική παρουσία ενώ μέχρι σήμερα συνεχίζει και εμφανίζεται ζωντανά. Ο δε Βελής, εκείνη την περίοδο «έσκιζε» με τα τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου. Με την επιστροφή του Καζαντζίδη όμως και χωρίς ανάλογο ρεπερτόριο στη συνέχεια, πέρασε στο περιθώριο. Όσο για τη Βασιλική Λαβίνα με την εξαιρετική φωνή, δεν ξέρω αν ήταν επιλογή της, αλλά θεωρώ πως «εγκλωβίστηκε» κατά κάποιον τρόπο στο έργο του Μαρκόπουλου. Πιστεύω γενικά πως και οι τρεις είχαν να δώσουν πολλά περισσότερα στο Ελληνικό τραγούδι.

Όπως αναφέρει και ο συνθέτης στο σημείωμά του, το μόνο παλιότερο τραγούδι είναι το ξεχωριστό ζεϊμπέκικο «Πού είσαι αγάπη», το οποίο με τίτλο «Καλύτερα ο θάνατος» συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ταινίας «Τα χρόνια της θύελλας» του Νίκου Τζίμα, τραγουδισμένο από τον Ηλία Κλωναρίδη. Και το 1965 όμως, ακουγόταν με άλλα λόγια του Ερρίκου Θαλασσινού, τραγουδιστή τον Πάνο Τζανετή και τίτλο «Χτύπα καμπάνα» στην ταινία «Το φυλακτό της μάνας» του Θαλασσινού αλλά και σε δίσκο 45 στροφών. Το τραγούδι «Ο ανίκητος» αργότερα μπήκε και στη συλλογή του Μαρκόπουλου «Κύκλοι».

 

Κλείνοντας θα πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία και στο ζεϊμπέκικο «Οδός Ίωνος 5», εκεί όπου βρίσκονταν το πασίγνωστο μπαράκι του Μάριου (Δαλέζιου), στέκι όλων των λαϊκών μουσικών στις δεκαετίες του '40 και του '50, τους οποίους μνημονεύει εδώ ο Βίρβος. Σε πρόσφατη αναφορά μας στο περιοδικό παρουσιάσαμε αυτό το ξεχωριστό τραγούδι. (“Γιάννης Μαρκόπουλος – Κώστας Βίρβος: Η «Παλιά γενιά» στην «Οδό Ίωνος 5»).

2. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος σε παλαιότερη συνεργασία του με τη Βίκυ Μοσχολιού σε συναυλία στο Παλαί Ντε Σπορ της Θεσσαλονίκης στις 27-1-1985. Μαζί τους ο Λάκης Χαλκιάς, η Λιζέτα Νικολάου και ο Παύλος Σιδηρόπουλος
3. Βασιλική Λαβίνα
4. Λεωνίδας Βελής
5. Μιχάλης Δημητριάδης