Άγνωστος σχεδόν στο πλατύ κοινό μέχρι το 1967 ο Γιάννης Καλατζής ή πιο απλά ο Γιαννάκης, όπως τον αποκαλούν όσοι τον γνωρίζουν, βρήκε τον περασμένο Οκτώβριο τον δρόμο του χάρι στη συνεργασία του με τον Γιώργο Μητσάκη, καθιερώθηκε με το σουξέ «Πού ‘σαι καημένε Περικλή» και με «Τα χρυσά κλειδιά» του Θόδωρου Δερβενιώτη και Κώστα Βίρβου άνοιξε διάπλατα την χρυσή πόρτα που τον έφερε κατ’ ευθείαν στην φήμη και στην επιτυχία.
Σ.Σ.
Aυτά αναγράφονται στο οπισθόφυλλο του πρώτου μεγάλου δίσκου του Γιάννη Καλατζή, που κυκλοφόρησε από τη Minos το 1968 και μέχρι σήμερα παραμένει ανέκδοτος σε cd και ιδιαίτερα δυσεύρετος. Αν βρεθεί, ίσως χρειαστεί μια μικρή περιουσία για την απόκτησή του.
Ο δίσκος αυτός ήταν ο δεύτερος που κυκλοφόρησε με το label της Minos -με κωδικό MSM 102- μετά τον «Σταθμό» των Λοΐζου - Παπαδόπουλου και περιλαμβάνει τα τραγούδια:
1) Τα χρυσά κλειδιά (Θ. Δερβενιώτη - Κ. Βίρβου)
2) Έβαλα φτερά (Χ. Λυμπερόπουλου - Δ. Τζεφρώνη)
3) Με πήρε η νύχτα αγκαλιά (Απόστολου Καλδάρα)
4) Όνειρα δεν ξανακάνω (Κώστα Καπλάνη)*
5) Ποια μοίρα σ’ έστειλε χρυσή (Κ. Καπλάνη - Χρ. Αργυρόπουλου)*
6) Χάθηκες χαρά μου (Χ. Λυμπερόπουλου - Δ. Τζεφρώνη)
7) Αγάπη μου περαστική (Θ. Δερβενιώτη - Κ. Βίρβου)
8) Με τα χείλη φλογισμένα (Λευκά τριαντάφυλλα) (Χ. Λυμπερόπουλου - Δ. Τζεφρώνη)*
9) Η τελευταία ώρα (Κ. Καπλάνη - Κ. Κινδύνη)*
10) Δάκρυ, δάκρυ Μανωλάκη (Ποτηράκι, ποτηράκι) (Γιώργου Μητσάκη)
11) Πήρα απ’τις γειτονιές καημούς (Μπ. Μπακάλη - Δ. Γκούτη)*
12)\Φιλί, φιλί (Χ. Λυμπερόπουλου - Δ. Τζεφρώνη)*
Το 1967, μετά τη διάλυση του Τρίο Μορένο, όπου συμμετείχε ο Γιάννης Καλατζής, ξεκίνησε η συνεργασία του με τον Γιώργο Μητσάκη, που απέφερε λίγο καιρό μετά και τις πρώτες ηχογραφήσεις του σε δίσκους 45 στροφών Odeon-Parlophone, μετέπειτα Minos, εταιρεία που στήριξε και υπηρέτησε πιστά μέχρι το 1985.
Η πρώτη του ηχογράφηση ήταν το 1968, στο «Δάκρυ, δάκρυ Μανωλάκη» του Γιώργου Μητσάκη και ακολούθησαν τα, επίσης του Μητσάκη, «Στην αμυγδαλιά από κάτω», τα ανέκδοτα μέχρι σήμερα σε lp ή cd «Ένα κορίτσι κι ένα παιδί» και «Μια θέση και για μένα» και φυσικά το «Πού ’σαι καημένε Περικλή» («Αν ζούσαν οι αρχαίοι»), η επιτυχία του οποίου «βάφτισε» το κέντρο που εμφανίσθηκε ο Γιώργος Μητσάκης την επόμενη χρονιά με το όνομα «Περικλής». Με τα «Δάκρυ, δάκρυ Μανωλάκη» και «Μια θέση και για μένα» ο Καλατζής εμφανίσθηκε να τραγουδά στο πλευρό του Μητσάκη στην ταινία «Ψυχραιμία Ναπολέων».
Είναι αξιοσημείωτο πως, με την προτροπή της εταιρείας του, που τον πρόβαλε τότε σαν το «αντίπαλο δέος» του Σταμάτη Κόκοτα, που ήταν ήδη ένα από τα λαμπερότερα ονόματα της Columbia, ηχογράφησε σε β’ εκτέλεση και με ενορχήστρωση του νέου συνθέτη Άγγελου Σέμπου, δυο τραγούδια του Δήμου Μούτση, τα «Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα» σε στίχους Νίκου Γκάτσου και «Στου Προφήτη Ηλία» με λόγια του Γιώργου Παπαστεφάνου, αλλά και το «Όνειρο απατηλό» του Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Τη διετία 1968-69 συνεργάστηκε στις ηχογραφήσεις με τους βετεράνους λαϊκούς συνθέτες Θόδωρο Δερβενιώτη, Κώστα Καπλάνη, Μπάμπη Μπακάλη αλλά και τον Απόστολο Καλδάρα, οι οποίοι μετά την άνοδο του «έντεχνου» και την πτώση του λαϊκού τραγουδιού στη δεκαετία του ’60, επιχείρησαν μια στροφή σε πιο «έντεχνους» δρόμους. Εκτός από τα «Τα χρυσά κλειδιά» που ξεχώρισαν αμέσως, ακούστηκε αρκετά και το «Με πήρε η νύχτα αγκαλιά» του Καλδάρα…
Το 1968 κυκλοφόρησαν τα «Χρυσά κλειδιά» του Θόδωρου Δερβενιώτη σε στίχους Κώστα Βίρβου. Ο λαϊκός συνθέτης θυμάται: Το 1968 βγάζω στην Παρλοφόν «Τα χρυσά κλειδιά» σε στίχους του Κώστα Βίρβου και με αυτό το τραγούδι καθιέρωσα τον Γιάννη Καλατζή (ήταν το πρώτο τραγούδι που είπε σε πρώτη εκτέλεση). Τα «Χρυσά κλειδιά» γίνανε σουξέ, γίνανε τίτλος κέντρου, γίναν μπρελόκ που τα έβγαζε η εταιρεία κτλ, κτλ.
Θόδωρος Δερβενιώτης (1)
Όσον αφορά τον Κώστα Καπλάνη, τα δυο από τα πέντε τραγούδια του που ηχογράφησε τότε ο Γιάννης Καλατζής, «Τελευταία καληνύχτα» και «Σπουργιτάκι ορφανό» κυκλοφόρησαν μόνο σε 45άρια και δεν επανεκδόθηκαν μέχρι σήμερα σε lp ή cd. Αντίθετα με τα «Όνειρα δεν ξανακάνω», «Ποια μοίρα σ’ έστειλε χρυσή» και «Η τελευταία ώρα» που βρήκαν θέση στον πρώτο δίσκο του.
Όπως διαβάσατε και στους τίτλους, εκεί συμπεριλήφθηκε και το «Πήρα απ’ τις γειτονιές καημούς» των Μπακάλη - Γκούτη, σε αντίθεση με το «Ο κήπος της αγάπης μας», των ίδιων δημιουργών, που ήταν η άλλη όψη του μικρού δίσκο με το «Πήρα απ’ τις γειτονιές καημούς», αλλά δεν επανεκδόθηκε ποτέ σε lp ή cd… Αυτά τα τραγούδια, όπως και τα «Φιλί, φιλί» και «Με τα χείλη φλογισμένα» των Λυμπερόπουλου - Τζεφρώνη (που δεν βγήκε σε 45άρι), παρέμειναν μόνο σ’ αυτό τον πρώτο μεγάλο δίσκο του ερμηνευτή και δεν επανεκδόθηκαν σε κάποια μεταγενέστερη συλλογή.
Έχουμε δηλαδή σ’ αυτό τον δίσκο, έξι τραγούδια που υπάρχουν μόνο εδώ ή κυκλοφόρησαν παράλληλα και σε δίσκους 45 στροφών (σημειώνονται με αστερίσκο). Μήπως η «μαμά εταιρεία» να σκεφτόταν λίγο πιο σοβαρά μια ενδεχόμενη επανέκδοσή του;
- Eυχαριστώ ιδιαιτέρως το φίλο δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Σιδερή Πρίντεζη.
Πηγή: 1) Νέαρχος Γεωργιάδης - Τάνια Ραχματούλινα «Ο Θόδωρος Δερβενιώτης και το μετεμφυλιακό τραγούδι» (Σύγχρονη εποχή - 2003)
Σ.Σ.
Aυτά αναγράφονται στο οπισθόφυλλο του πρώτου μεγάλου δίσκου του Γιάννη Καλατζή, που κυκλοφόρησε από τη Minos το 1968 και μέχρι σήμερα παραμένει ανέκδοτος σε cd και ιδιαίτερα δυσεύρετος. Αν βρεθεί, ίσως χρειαστεί μια μικρή περιουσία για την απόκτησή του.
Ο δίσκος αυτός ήταν ο δεύτερος που κυκλοφόρησε με το label της Minos -με κωδικό MSM 102- μετά τον «Σταθμό» των Λοΐζου - Παπαδόπουλου και περιλαμβάνει τα τραγούδια:
1) Τα χρυσά κλειδιά (Θ. Δερβενιώτη - Κ. Βίρβου)
2) Έβαλα φτερά (Χ. Λυμπερόπουλου - Δ. Τζεφρώνη)
3) Με πήρε η νύχτα αγκαλιά (Απόστολου Καλδάρα)
4) Όνειρα δεν ξανακάνω (Κώστα Καπλάνη)*
5) Ποια μοίρα σ’ έστειλε χρυσή (Κ. Καπλάνη - Χρ. Αργυρόπουλου)*
6) Χάθηκες χαρά μου (Χ. Λυμπερόπουλου - Δ. Τζεφρώνη)
7) Αγάπη μου περαστική (Θ. Δερβενιώτη - Κ. Βίρβου)
8) Με τα χείλη φλογισμένα (Λευκά τριαντάφυλλα) (Χ. Λυμπερόπουλου - Δ. Τζεφρώνη)*
9) Η τελευταία ώρα (Κ. Καπλάνη - Κ. Κινδύνη)*
10) Δάκρυ, δάκρυ Μανωλάκη (Ποτηράκι, ποτηράκι) (Γιώργου Μητσάκη)
11) Πήρα απ’τις γειτονιές καημούς (Μπ. Μπακάλη - Δ. Γκούτη)*
12)\Φιλί, φιλί (Χ. Λυμπερόπουλου - Δ. Τζεφρώνη)*
Το 1967, μετά τη διάλυση του Τρίο Μορένο, όπου συμμετείχε ο Γιάννης Καλατζής, ξεκίνησε η συνεργασία του με τον Γιώργο Μητσάκη, που απέφερε λίγο καιρό μετά και τις πρώτες ηχογραφήσεις του σε δίσκους 45 στροφών Odeon-Parlophone, μετέπειτα Minos, εταιρεία που στήριξε και υπηρέτησε πιστά μέχρι το 1985.
Η πρώτη του ηχογράφηση ήταν το 1968, στο «Δάκρυ, δάκρυ Μανωλάκη» του Γιώργου Μητσάκη και ακολούθησαν τα, επίσης του Μητσάκη, «Στην αμυγδαλιά από κάτω», τα ανέκδοτα μέχρι σήμερα σε lp ή cd «Ένα κορίτσι κι ένα παιδί» και «Μια θέση και για μένα» και φυσικά το «Πού ’σαι καημένε Περικλή» («Αν ζούσαν οι αρχαίοι»), η επιτυχία του οποίου «βάφτισε» το κέντρο που εμφανίσθηκε ο Γιώργος Μητσάκης την επόμενη χρονιά με το όνομα «Περικλής». Με τα «Δάκρυ, δάκρυ Μανωλάκη» και «Μια θέση και για μένα» ο Καλατζής εμφανίσθηκε να τραγουδά στο πλευρό του Μητσάκη στην ταινία «Ψυχραιμία Ναπολέων».
Είναι αξιοσημείωτο πως, με την προτροπή της εταιρείας του, που τον πρόβαλε τότε σαν το «αντίπαλο δέος» του Σταμάτη Κόκοτα, που ήταν ήδη ένα από τα λαμπερότερα ονόματα της Columbia, ηχογράφησε σε β’ εκτέλεση και με ενορχήστρωση του νέου συνθέτη Άγγελου Σέμπου, δυο τραγούδια του Δήμου Μούτση, τα «Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα» σε στίχους Νίκου Γκάτσου και «Στου Προφήτη Ηλία» με λόγια του Γιώργου Παπαστεφάνου, αλλά και το «Όνειρο απατηλό» του Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Τη διετία 1968-69 συνεργάστηκε στις ηχογραφήσεις με τους βετεράνους λαϊκούς συνθέτες Θόδωρο Δερβενιώτη, Κώστα Καπλάνη, Μπάμπη Μπακάλη αλλά και τον Απόστολο Καλδάρα, οι οποίοι μετά την άνοδο του «έντεχνου» και την πτώση του λαϊκού τραγουδιού στη δεκαετία του ’60, επιχείρησαν μια στροφή σε πιο «έντεχνους» δρόμους. Εκτός από τα «Τα χρυσά κλειδιά» που ξεχώρισαν αμέσως, ακούστηκε αρκετά και το «Με πήρε η νύχτα αγκαλιά» του Καλδάρα…
Το 1968 κυκλοφόρησαν τα «Χρυσά κλειδιά» του Θόδωρου Δερβενιώτη σε στίχους Κώστα Βίρβου. Ο λαϊκός συνθέτης θυμάται: Το 1968 βγάζω στην Παρλοφόν «Τα χρυσά κλειδιά» σε στίχους του Κώστα Βίρβου και με αυτό το τραγούδι καθιέρωσα τον Γιάννη Καλατζή (ήταν το πρώτο τραγούδι που είπε σε πρώτη εκτέλεση). Τα «Χρυσά κλειδιά» γίνανε σουξέ, γίνανε τίτλος κέντρου, γίναν μπρελόκ που τα έβγαζε η εταιρεία κτλ, κτλ.
Θόδωρος Δερβενιώτης (1)
Όσον αφορά τον Κώστα Καπλάνη, τα δυο από τα πέντε τραγούδια του που ηχογράφησε τότε ο Γιάννης Καλατζής, «Τελευταία καληνύχτα» και «Σπουργιτάκι ορφανό» κυκλοφόρησαν μόνο σε 45άρια και δεν επανεκδόθηκαν μέχρι σήμερα σε lp ή cd. Αντίθετα με τα «Όνειρα δεν ξανακάνω», «Ποια μοίρα σ’ έστειλε χρυσή» και «Η τελευταία ώρα» που βρήκαν θέση στον πρώτο δίσκο του.
Όπως διαβάσατε και στους τίτλους, εκεί συμπεριλήφθηκε και το «Πήρα απ’ τις γειτονιές καημούς» των Μπακάλη - Γκούτη, σε αντίθεση με το «Ο κήπος της αγάπης μας», των ίδιων δημιουργών, που ήταν η άλλη όψη του μικρού δίσκο με το «Πήρα απ’ τις γειτονιές καημούς», αλλά δεν επανεκδόθηκε ποτέ σε lp ή cd… Αυτά τα τραγούδια, όπως και τα «Φιλί, φιλί» και «Με τα χείλη φλογισμένα» των Λυμπερόπουλου - Τζεφρώνη (που δεν βγήκε σε 45άρι), παρέμειναν μόνο σ’ αυτό τον πρώτο μεγάλο δίσκο του ερμηνευτή και δεν επανεκδόθηκαν σε κάποια μεταγενέστερη συλλογή.
Έχουμε δηλαδή σ’ αυτό τον δίσκο, έξι τραγούδια που υπάρχουν μόνο εδώ ή κυκλοφόρησαν παράλληλα και σε δίσκους 45 στροφών (σημειώνονται με αστερίσκο). Μήπως η «μαμά εταιρεία» να σκεφτόταν λίγο πιο σοβαρά μια ενδεχόμενη επανέκδοσή του;
- Eυχαριστώ ιδιαιτέρως το φίλο δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Σιδερή Πρίντεζη.
Πηγή: 1) Νέαρχος Γεωργιάδης - Τάνια Ραχματούλινα «Ο Θόδωρος Δερβενιώτης και το μετεμφυλιακό τραγούδι» (Σύγχρονη εποχή - 2003)
