Έχει τίτλο «Εγώ οι 5-A cappella» και κυκλοφόρησε το 1999 από την Epic/Sony music με τα τραγούδια:
1) Intro - Καραγκιόζης (Διονύσης Σαββόπουλος)
2) Περασμένες μου αγάπες (Μανώλης Χιώτης - Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου)
3) Κρουαζιέρα (Βαγγέλης Γερμανός)
4) Αν μια μέρα (If we ever) (arr. Mervyn Warren - Ελληνικοί στίχοι Δ. Λιάτσος)
5) Στην Κ. (Παύλος Σιδηρόπουλος)
6) Λουλούδι του δάσους (Ινδιάνικο ποίημα - Μουσική Χάρης Κατσιμίχας)
7) Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων (Μάνος Χατζιδάκις - Άρης Δαβαράκης)
8) Ψέματα (Νίκος Πορτοκάλογλου)
9) Το φλασάκι (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Σάκης Μπουλάς)
10) Ελλάδα (Δημήτρης Λιάτσος)
11) Ερωτικό (Θάνος Μικρούτσικος - Άλκης Αλκαίος)
12) Αποχώρηση (Δημήτρης Λιάτσος)
Η διεύθυνση παραγωγής έγινε από τον Σταύρο Αραπίδη. Το σημείωμα στο ένθετο του cd είναι αρκετά κατατοπιστικό σχετικά με το περιεχόμενο του cd: Α cappella σημαίνει ότι η μουσική δεν υποστηρίζεται από μουσικά όργανα. Οι φωνές δημιουργούν το ρυθμό, τη μελωδία και την αρμονία, δηλαδή τα τρία στοιχεία που χρειάζονται για να υπάρξει μουσική. Αν και η a cappella έχει τις ρίζες της πολλούς αιώνες πριν την εποχή μας, στη μοντέρνα μουσική, έπαιξε έναν πολύ σπουδαίο ρόλο στην Αμερική στις δεκαετίες του '40 και του '50 επηρεάζοντας έτσι την Pop και την Jazz πολλά χρόνια αργότερα. Η σύγχρονη a cappella, έχει εξελιχθεί φυσικά έτσι ώστε να μη θυμίζει τον παλιό της ήχο. Στη μοντέρνα a cappella μουσική χρησιμοποιούνται με χιούμορ και απεριόριστο «θράσος», καινούργιοι ήχοι όπως για παράδειγμα απομιμήσεις κρουστών οργάνων με το στόμα (ή με το σώμα), με αποτέλεσμα να δημιουργούνται καινούργια χρώματα. Σε αυτό το album δεν έχει χρησιμοποιηθεί κανένα μουσικό όργανο, κανένα sequenser ή Drum computer. Παρ' όλα αυτά ακούγονται: 1 κτένα, 1 βούρτσα και 1 ρολόι. Όλες οι φωνές είναι τραγουδισμένες από τον Δημήτρη Λιάτσο. Όλες οι ενορχηστρώσεις (εκτός του track 4) έχουν γίνει από τον Δημήτρη Λιάτσο. Το track 4 είναι βασισμένο σε μια ενορχήστρωση του Mervyn Warren. Οι ηχογραφήσεις, το mix και το mastering, έγιναν στα soundgarden studios στο Αμβούργο, από τον Chris von Rautenkranz, ανάμεσα στον Ιούνιο του '96 και το Νοέμβριο του '98.
Από τις πληροφορίες που αντλούμε από τον «Οδηγό ελληνικής δισκογραφίας» του Πέτρου Δραγουμάνου, ο Δημήτρης Λιάτσος γεννήθηκε στη Λαμία, μεγάλωσε στην Αθήνα, έζησε και σπούδασε μουσική στο Αμβούργο (1988-98) και ήταν μέλος των «Five Live» που κυκλοφόρησαν 3 δίσκους στην Αυστρία. Από το 1999 που κυκλοφόρησε ο δίσκος «Εγώ οι 5», δεν έτυχε να ξανακούσω κάποια σχετική είδηση για τον Λιάτσο. Προσωπικά, ο μόνος χαρακτηρισμός που θα του έδινα, είναι «φαινόμενο» ή «άνθρωπος ορχήστρα». Δεν ξέρω αν υπάρχει προηγούμενο παρόμοιου δίσκου, τουλάχιστον στα ελληνικά δεδομένα. Δεν έχει πέσει τουλάχιστον στη δική μου αντίληψη. Ακούγοντας το «Περασμένες μου αγάπες» στο ηχητικό, θα καταλάβετε. Τελευταία φορά είδα αυτό το cd, πριν από κάποια χρόνια, στο Μοναστηράκι και μάλιστα σε πάρα πολύ χαμηλή τιμή… 1 euro, αν θυμάμαι καλά, κόστιζε. Αν τυχόν πέσει μπροστά σας μην διστάσετε να το αποκτήσετε…
