Η γοητευτική ιστορία ενός σπουδαίου τραγουδιού, που «γέννησε» ένα άλλο εξίσου σπουδαίο, με λόγια του Άκου Δασκαλόπουλου
Το 1969 κυκλοφόρησε από τη Lyra ο μεγάλος δίσκος του Λίνου Κόκοτου «Οι ώρες» με τραγούδια σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου και Αργύρη Βεργόπουλου και ερμηνευτές τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Γιώργο Ζωγράφο, τον Μιχάλη Βιολάρη και την Ρένα Κουμιώτη. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες αυτού του κύκλου ήταν το «Γειτονάκι μου» με στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου και ερμηνευτή τον Γιάννη Πουλόπουλο, που κυκλοφόρησε παράλληλα και σε δίσκο 45 στροφών. Το δισκάκι είχε στην άλλη όψη το «Καράβι αραγμένο» των ίδιων συντελεστών. Η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Νίκου Μαμαγκάκη…
Ένα χρόνο μετά, το 1970, κυκλοφόρησε ο μεγάλος δίσκος του Σταύρου Κουγιουμτζή «Να ‘τανε το ‘21» με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. Ανάμεσα στα τραγούδια του δίσκου, που υπέγραφαν στιχουργικά ο Άκος Δασκαλόπουλος, η Σώτια Τσώτου, ο Γιώργος Θέμελης και ο ίδιος ο συνθέτης, ήταν κι ένα «δροσερό» χασάπικο με λόγια του Άκου Δασκαλόπουλου, που έλεγε «…κι αν με χτύπησε τ’ αγιάζι, το σακάκι μου κι αν στάζει, σου το λέω δεν με νοιάζει μια και είμαστε μαζί…». Το τραγούδι κυκλοφόρησε παράλληλα και σε δίσκο 45 στροφών, έχοντας από την άλλη πλευρά το θρυλικό «Κάπου νυχτώνει» του Σταύρου Κουγιουμτζή.
Πώς όμως αυτά τα δυο τραγούδια συνδέονται μεταξύ τους;
Η εξήγηση δόθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2008, όταν στο χώρο εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου «Ιανός» στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε ένα αφιέρωμα στον Άκο Δασκαλόπουλο. Συμμετείχαν τραγουδώντας, παίζοντας ή μιλώντας για τον στιχουργό ο Νότης Μαυρουδής με την Αναστασία Μουτσάτσου, ο Μιχάλης Τερζής με την Σοφία Μιχαηλίδη, ο Νίκος Ντόκας, ο Παντελής Θαλασσινός, η Ελευθερία Αρβανιτάκη που μίλησε μέσω video, ο Χρήστος Θηβαίος, η Μαρία Λούκα, ο Παντελής Θεοχαρίδης, ο Ανδρέας Λάφης, η Νόνα Βουδούρη και ο Γιώργος Νταλάρας. Η εκδήλωση έγινε με την επιμέλεια του Άγγελου Σφακιανάκη και την διοργάνωση του Μικρού Ήρωα για την 10ετή απουσία του φίλου του ποιητή και στιχουργού Άκου Δασκαλόπουλου. Την επιμέλεια της ορχήστρας είχε ο Τάκης Φραγκούς.
Ο Γιώργος Νταλάρας μίλησε με λόγια αγάπης για τον Άκο Δασκαλόπουλο, αφηγήθηκε μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τη σχέση των δυο τραγουδιών που προανέφερα και στη συνέχεια τραγούδησε το «Που ‘ναι τα χρόνια» σε μουσική του Σταύρου Κουγιουμτζή.
Στο video που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε τα λόγια του Γιώργου Νταλάρα. Οφείλουμε ιδιαίτερες ευχαριστίες στη φίλη και συνεργάτιδα Χρύσα Σωφρονά για την παραχώρηση του ηχητικού ντοκουμέντου και της φωτογραφίας από την εκδήλωση που συνοδεύει το video.
Υ.Γ: Για να προλάβω οποιαδήποτε σχόλια σχετικά με τον τίτλο του κειμένου, νιώθω την ανάγκη να διευκρινίσω για ακόμη μια φορά το αυτονόητο. Ότι τα τραγούδια ανήκουν βεβαίως στους δημιουργούς και πως τα ονόματα χρησιμοποιήθηκαν έτσι «ποιητική αδεία»…
«Γειτονάκι μου»
Το 1969 κυκλοφόρησε από τη Lyra ο μεγάλος δίσκος του Λίνου Κόκοτου «Οι ώρες» με τραγούδια σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου και Αργύρη Βεργόπουλου και ερμηνευτές τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Γιώργο Ζωγράφο, τον Μιχάλη Βιολάρη και την Ρένα Κουμιώτη. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες αυτού του κύκλου ήταν το «Γειτονάκι μου» με στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου και ερμηνευτή τον Γιάννη Πουλόπουλο, που κυκλοφόρησε παράλληλα και σε δίσκο 45 στροφών. Το δισκάκι είχε στην άλλη όψη το «Καράβι αραγμένο» των ίδιων συντελεστών. Η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Νίκου Μαμαγκάκη…
«To σακάκι μου κι αν στάζει»
Ένα χρόνο μετά, το 1970, κυκλοφόρησε ο μεγάλος δίσκος του Σταύρου Κουγιουμτζή «Να ‘τανε το ‘21» με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. Ανάμεσα στα τραγούδια του δίσκου, που υπέγραφαν στιχουργικά ο Άκος Δασκαλόπουλος, η Σώτια Τσώτου, ο Γιώργος Θέμελης και ο ίδιος ο συνθέτης, ήταν κι ένα «δροσερό» χασάπικο με λόγια του Άκου Δασκαλόπουλου, που έλεγε «…κι αν με χτύπησε τ’ αγιάζι, το σακάκι μου κι αν στάζει, σου το λέω δεν με νοιάζει μια και είμαστε μαζί…». Το τραγούδι κυκλοφόρησε παράλληλα και σε δίσκο 45 στροφών, έχοντας από την άλλη πλευρά το θρυλικό «Κάπου νυχτώνει» του Σταύρου Κουγιουμτζή.
Και μια άγνωστη ιστορία…
Πώς όμως αυτά τα δυο τραγούδια συνδέονται μεταξύ τους;
Η εξήγηση δόθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2008, όταν στο χώρο εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου «Ιανός» στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε ένα αφιέρωμα στον Άκο Δασκαλόπουλο. Συμμετείχαν τραγουδώντας, παίζοντας ή μιλώντας για τον στιχουργό ο Νότης Μαυρουδής με την Αναστασία Μουτσάτσου, ο Μιχάλης Τερζής με την Σοφία Μιχαηλίδη, ο Νίκος Ντόκας, ο Παντελής Θαλασσινός, η Ελευθερία Αρβανιτάκη που μίλησε μέσω video, ο Χρήστος Θηβαίος, η Μαρία Λούκα, ο Παντελής Θεοχαρίδης, ο Ανδρέας Λάφης, η Νόνα Βουδούρη και ο Γιώργος Νταλάρας. Η εκδήλωση έγινε με την επιμέλεια του Άγγελου Σφακιανάκη και την διοργάνωση του Μικρού Ήρωα για την 10ετή απουσία του φίλου του ποιητή και στιχουργού Άκου Δασκαλόπουλου. Την επιμέλεια της ορχήστρας είχε ο Τάκης Φραγκούς.
Ο Γιώργος Νταλάρας μίλησε με λόγια αγάπης για τον Άκο Δασκαλόπουλο, αφηγήθηκε μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τη σχέση των δυο τραγουδιών που προανέφερα και στη συνέχεια τραγούδησε το «Που ‘ναι τα χρόνια» σε μουσική του Σταύρου Κουγιουμτζή.
Στο video που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε τα λόγια του Γιώργου Νταλάρα. Οφείλουμε ιδιαίτερες ευχαριστίες στη φίλη και συνεργάτιδα Χρύσα Σωφρονά για την παραχώρηση του ηχητικού ντοκουμέντου και της φωτογραφίας από την εκδήλωση που συνοδεύει το video.
Υ.Γ: Για να προλάβω οποιαδήποτε σχόλια σχετικά με τον τίτλο του κειμένου, νιώθω την ανάγκη να διευκρινίσω για ακόμη μια φορά το αυτονόητο. Ότι τα τραγούδια ανήκουν βεβαίως στους δημιουργούς και πως τα ονόματα χρησιμοποιήθηκαν έτσι «ποιητική αδεία»…
