«Άγριες νύχτες» σε ποίηση Σκούρτη και μουσική Ζουγανέλη με τη Μαρία Κατινάρη

Οι Άγριες Νύχτες σε ποίηση Γιώργου Σκούρτη και μουσική Γιάννη Ζουγανέλη ηχογραφήθηκαν κατά τα άλλα σε ήμερους καιρούς...
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
01/05/2013

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Μαρία Κατινάρη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στις πιο όμορφες και ελπιδοφόρες μέρες μιας εποχής κατά τα φαινόμενα πολλά υποσχόμενης. Αντιφατικό κι οξύμωρο σχήμα σαν θέμα εν έτη 1986 οι ροκ μπαλάντες με κραυγές, μηνύματα αγωνίας για τον έρωτα και την μοναξιά. Δυο θέματα πληθωρικά σε υποστάσεις και πολυμορφία με την δύναμη και τις διαστάσεις της πένας του πάντοτε διορατικού Γιώργου Σκούρτη και το μουσικό στίγμα κι εύρος μελοποίησης του Γιάννη Ζουγανέλη. Ήταν το απόσταγμα μιας θεατρικής συνεργασίας που συμμετείχα, από την παράσταση που είχαν γράψει οι Γιώργος Σκούρτης, Μήτσος Ευθυμιάδης, Μπάμπης Τσικληρόπουλος σε σκηνοθεσία του Σκούρτη στο Θέατρο Ακρόαμα της Ιουλιανού το 1983. Μια παράσταση που ενώ είχε όλη την δυναμική των τριών συγγραφέων ο Γιώργος Σκούρτης ομολογεί πως ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία του, λόγω κακών συγκυριών. Το συμβόλαιο για την παράσταση αυτή κλείστηκε πρωταπριλιά... λέει ο Σκούρτης δίνοντας έμφαση στο δέσιμο της συμφωνίας στη ημέρα του ψέματος.

Ίσως όμως είναι υποκειμενική η επιτυχία και η αποτυχία του καθενός, και διαφέρει από πρόσωπο σε πρόσωπο, ακόμα και κάτω από την στέγη κοινού έργου. Γιατί πάνω στην αποτυχία του σπονδυλωτού έργου των τριών, εγώ ανακάλυψα κι αναγνώρισα εσωτερικά ανοίγματα σε άγνωστες πτυχές του εαυτού μου που στην μετέπειτα πορεία μου έγιναν πολύτιμα εφόδια και κλειδιά κι αυτό το θεωρώ μεγάλο κέρδος κι επιτυχία! Αυτός ο δίσκος βινυλίου που ήταν και ο πρώτος μου, γεννήθηκε σαν παιδί του θεατρικού έργου κι είχε την πεμπτουσία της παράστασης αλλά αρχικά και την ίδια τύχη. Όσο περνούσε ο καιρός όμως, τόσο περισσότερη απήχηση έβρισκε, με αντίστροφη δράση κι αναγνώριση και δεν αναφέρομαι σε πωλήσεις αλλά σε επίμονες προτιμήσεις. Το παράδοξο εξηγείται εύκολα.

Οι Άγριες Νύχτες σε κάθε εποχή επικεντρώνονται στην πιο άγρια εσωτερική διαμάχη με τον εαυτό μας, εκεί όπου ο καθένας είναι πάντα μόνος κι ανυπεράσπιστος απέναντι στους δαίμονες του. Τότε, στα ήρεμα πλην όμως ψεύτικα χρόνια κανείς δεν ήθελε να ακούει το επαναστατικό παιδί με τις κραυγές της αλήθειας. Ίσως η λήθη της παραφορτωμένης γκλάμουρ εποχής δεν επέτρεπε τέτοιου είδους αφύπνιση. Σήμερα που όλα τα ψέματα απογυμνώθηκαν, μέσα στις άγριες μέρες που βιώνουμε, οι Άγριες Νύχτες ενηλικιώθηκαν, και τολμώ να πω δυστυχώς δικαιώθηκαν. Σε συζητήσεις με γνωστούς κι άγνωστους για αυτό το lp (που δεν σταμάτησαν ποτέ μέσα στα χρόνια που πέρασαν) συνήθιζα να λέω ότι προηγείτο της εποχής του… Σήμερα μπορώ να πω, ότι ήταν προφητικό προμήνυμα της εποχής μας. Ο Γιώργος Σκούρτης σ’ αυτή την ενότητα των ποιημάτων του, απελευθερώνει, ξεγυμνώνει κι αποκαλύπτει σε πρώτο πλάνο τις δεύτερες σκέψεις (αυτές που κρύβονται και συνθλίβονται πίσω απ’ τα λόγια και τις πράξεις μας) στο πίσω μέρος του μυαλού, προβάλλοντας τις σιωπηλές κραυγές και τα αφώτιστα σημεία των παθών μας. Σκληρός και τρυφερός μαζί, δυνατός μέσα στις αδυναμίες του, πανανθρώπινος σ ένα κόσμο απάνθρωπο… Μ’ ένα πάθος υπερβατικό για το συναίσθημα του πόνου, της θλίψης, της μοναξιάς, του έρωτα... προσεγγίζει με ευλάβεια και δέος την αληθινή αγάπη και την κάνει Θεό... Λυτρωτική, κι απελευθερωτική η άναρχη Θεά Αγάπη του Σκούρτη, και πάνω απ όλα αφοπλιστικά αληθινή όπως και η γραφή του.

"Μ' ένα μικρό καΐκι χαρτονένιο απ το δωδεκάφυλλο τετράδιο της ζωής μου" ταξίδεψα στον θυμό και στον έρωτα των λέξεων και των βαθύτερων νοημάτων του Γιώργου, διαβάζοντας τα σημάδια στα κύματα που είχε αφήσει κάποια γοργόνα που αναζητούσε απαντήσεις όπως κι εγώ. Εκεί κάπου διαπίστωσα πως οι χαμένοι θησαυροί μου ήτανε πάντα μέσα μου. Τους αγάπησα, τους φόρεσα σαν φυλαχτό κι ακόμα ταξιδεύω μαζί τους σε άχρονο χρόνο.

Την εποχή που ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε το lp δεν ζούσα μόνιμα στην Ελλάδα όποτε και δεν είχα την δυνατότητα να το υποστηρίξω. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν αγάπησα αυτά τα ροκ τραγούδια και δεν εκφράστηκα απόλυτα μέσα από αυτά, αφού με τον ίδιο ενθουσιασμό θα τα ξανατραγουδούσα και σήμερα. Γιατί το ροκ για μένα πέρα από το ότι ήτανε το ξεκίνημα μου, είναι επίσης αστικό λαϊκό τραγούδι συγγενικό ίσως και αδερφικό με τα ρεμπέτικα που τραγουδάω χρόνια στα πάλκα… Τώρα, αν κάποιοι δεν δέχονται την συγγένεια εξ αίματος και την κοινή ρίζα, τουλάχιστον θα πρέπει να αποδεχτούν την μεταξύ τους αγάπη και βαθιά συμπάθεια, με κοινό παρανομαστή τα βιώματα του λαού, καθρέφτισμα στην εκάστοτε εποχή και κοινωνία... Αυτό ήταν η μόνιμη διαφωνία με τον πατέρα μου που σαν λαϊκός συνθέτης και δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, ήταν άλλων αντιλήψεων κι έβαζε διαχωριστικά διαφωνώντας κάθετα με τις επιλογές και τις ιδέες μου. Γι' αυτό και στις Άγριες Νύχτες πρωτοεμφανίζομαι δισκογραφικά σαν Μαρία, σκέτο... θρασύτατα! Πάντα θα θυμάμαι στο στούντιο την ένταση και τη συγκίνηση τις ώρες της ηχογράφησης. Έναν συγκλονιστικό κι ευρηματικό Ζουγανέλη να δημιουργεί, τα εξαιρετικά παιξίματα από σπουδαίους μουσικούς του χώρου, Στέφανος Κορκολής, Τουρκογιώργης, Μάνος Νεόφυτος, Γιάννης Μπιθικώτσης, κι εγώ σε μόνιμη έκσταση μουδιασμένη να τραγουδάω και να καταγράφω στην ταινία αλλά προπαντός στη ψυχή μου, στιγμές του δρόμου μορφές του κόσμου... σε Άγριες Νύχτες βάρβαρες, εκεί όπου ο καθένας είναι πάντα μόνος...

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!