Μα έχω άδικο, κυρίες και κύριοι. Ακόμη κι εγώ, ο Βαγγέλης ο Φάλτσος, ο δικός σας άνθρωπος αγανακτώ μερικές φορές. Είναι δυνατόν να έρχεται η Γενική Διευθύντρια της UNESCO, Ιρίνα Μπόκοβα, και να σου λέει πως επιλέξαμε της Αθήνας ως Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου για το 2018, μετά από σύσταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής του σχετικού προγράμματος.
Μας δουλεύεις μωρή Βουλγάρα; Εμάς ήρθες να περάσεις, ψιλό γαζί; Είναι δυνατόν, η Αθήνα, που στην ουσία είναι η μισή Ελλάδα να ξεφτιλίζεται με αυτόν τον τρόπο;
Καταρχάς πόσοι απ’ τα πέντε εκατομμύρια της ενοποιημένης πόλης διαβάζουν; Άσε που οι μισοί από αυτούς της μισής Ελλάδας είναι αλλοδαποί. Και δε το λέω υποτιμητικά, γιατί ο Βαγγέλης, εγώ δηλαδή, είναι ανώτερος άνθρωπος.
Οι πιο πολλοί όμως από αυτούς είναι ταλαίπωροι και ημιπαράνομοι που τρέχουν όλοι μέρα για το μεροκάματο. Πάνω κάτω σαν όλους μας δηλαδή. Τεσπα…
Φύγαμε, πάμε στους δικούς μας. Όλοι δικοί μας άλλωστε είμαστε και ο καθένας ξένος. Δεν είναι δικό μου, ο Ρασούλης το έγραψε, αλλά τον επικαλούμαι λόγω τραγουδιστικής κουλτούρας που διαθέτω. Και τις άλλες βέβαια κουλτούρες και σία τις παίζω στα δάχτυλα, και εδώ παρακαλώ, μην πάει ο νους σας στο πονηρό και υποβιβάσουμε το θέμα της συζήτησης.
Λοιπόν, από εμάς, πόσοι διαβάζουν βιβλία ρε παιδιά; Αν δεν ήταν οι εφημερίδες ούτε ράφι γι’ αυτά δεν θα ‘χαμε στο σπίτι.
Και δε λέω για μένα και για σένα, γιατί μεταξύ άλλων είμαι και διαβαστερός.
Από τους δικούς μας λοιπόν μισούς της Αθήνας, βγάλε τους μισούς, που παν αδιάβαστοι. Από αυτούς τους μισούς των μισών, καθάρισε Χρυσηίδα Δημουλίδου, Λένα Μαντά κλπ. που είναι πολύ υψηλής στάθμης συγγραφείς και δεν μετριούνται με τους υπόλοιπους θνητούς, πόσοι μείνανε.
Οι μισοί των μισών, τους μισούς και πάει λέγοντας, καταλήξαμε εγώ κι εσύ.
Θα μου πεις, ο θεσμός της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου ξεκίνησε το 2001 και η Αθήνα είναι η 18η πόλη που κατακτά τον τίτλο. Οι άλλοι δηλαδή ήταν καλύτεροι… Γιατί να μην έχουμε κι εμείς τα μεγαλεία τα παγκόσμια.
Γι’ αυτό σου λέω: «Όλα τα χει η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε».
Μας δουλεύεις μωρή Βουλγάρα; Εμάς ήρθες να περάσεις, ψιλό γαζί; Είναι δυνατόν, η Αθήνα, που στην ουσία είναι η μισή Ελλάδα να ξεφτιλίζεται με αυτόν τον τρόπο;
Καταρχάς πόσοι απ’ τα πέντε εκατομμύρια της ενοποιημένης πόλης διαβάζουν; Άσε που οι μισοί από αυτούς της μισής Ελλάδας είναι αλλοδαποί. Και δε το λέω υποτιμητικά, γιατί ο Βαγγέλης, εγώ δηλαδή, είναι ανώτερος άνθρωπος.
Οι πιο πολλοί όμως από αυτούς είναι ταλαίπωροι και ημιπαράνομοι που τρέχουν όλοι μέρα για το μεροκάματο. Πάνω κάτω σαν όλους μας δηλαδή. Τεσπα…
Φύγαμε, πάμε στους δικούς μας. Όλοι δικοί μας άλλωστε είμαστε και ο καθένας ξένος. Δεν είναι δικό μου, ο Ρασούλης το έγραψε, αλλά τον επικαλούμαι λόγω τραγουδιστικής κουλτούρας που διαθέτω. Και τις άλλες βέβαια κουλτούρες και σία τις παίζω στα δάχτυλα, και εδώ παρακαλώ, μην πάει ο νους σας στο πονηρό και υποβιβάσουμε το θέμα της συζήτησης.
Λοιπόν, από εμάς, πόσοι διαβάζουν βιβλία ρε παιδιά; Αν δεν ήταν οι εφημερίδες ούτε ράφι γι’ αυτά δεν θα ‘χαμε στο σπίτι.
Και δε λέω για μένα και για σένα, γιατί μεταξύ άλλων είμαι και διαβαστερός.
Από τους δικούς μας λοιπόν μισούς της Αθήνας, βγάλε τους μισούς, που παν αδιάβαστοι. Από αυτούς τους μισούς των μισών, καθάρισε Χρυσηίδα Δημουλίδου, Λένα Μαντά κλπ. που είναι πολύ υψηλής στάθμης συγγραφείς και δεν μετριούνται με τους υπόλοιπους θνητούς, πόσοι μείνανε.
Οι μισοί των μισών, τους μισούς και πάει λέγοντας, καταλήξαμε εγώ κι εσύ.
Θα μου πεις, ο θεσμός της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου ξεκίνησε το 2001 και η Αθήνα είναι η 18η πόλη που κατακτά τον τίτλο. Οι άλλοι δηλαδή ήταν καλύτεροι… Γιατί να μην έχουμε κι εμείς τα μεγαλεία τα παγκόσμια.
Γι’ αυτό σου λέω: «Όλα τα χει η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε».
