Η υπερχείλιση του Κηφισού και του Ιλισού αποτέλεσαν τις συχνότερες αιτίες τους, καθώς και η ορμητικότητα των ξεροπόταμων (χειμάρρων) που παράσερναν ότι έβρισκαν στο διάβα τους.
Περιουσίες και άνθρωποι χάθηκαν αλλά οι πλημμύρες παρ’ όλα τα περίφημα αντιπλημμυρικά έργα και τις εξαγγελίες των πολιτικών, επιμένουν να επανέρχονται και να εκφράζουν «την οργή της φύσης που εκδικείται» σύμφωνα με το εξοργιστικό κλισέ των δημοσιογράφων.
Τον Νοέμβριο του 1896,του 1899 του 1934,του 1961,του 1977 και του 1994 σημειώθηκαν οι πιο καταστροφικές πλημμύρες στην ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου, με τεράστιες υλικές καταστροφές και εκατοντάδες ανθρώπινες απώλειες.
Η πλημμύρα που σημειώθηκε στις 22 Νοεμβρίου του 1934 θεωρείται από τις μεγαλύτερες και έπληξε σφοδρά το Περιστέρι το Μοσχάτο, την Κοκκινιά, το Φάληρο και του Ρέντη. Αυτόπτης μάρτυρας ήταν ο Μάρκος Βαμβακάρης ο οποίος και έγραψε το περίφημο τραγούδι «Η Πλημμύρα» που συγκλονίζει με την παραστατική περιγραφή της αγωνίας των ανθρώπων που παλεύουν για τη ζωή τους.
Το τραγούδι ηχογραφείται το 1934 στην Columbia και το ερμηνεύουν ο Μάρκος Βαμβακάρης και η Μαρίτσα Πανδρά
Με τη(ν) φετινή πλημμύρα, βρε
Όρη και βουνά επήρα
Είδα μάνα να φωνάζει, βρε
Και βαρειά ν’ αναστενάζει
Το μωρό, το μικρό, το παιδί μου
Σώσε μου το και πάρ’ τη ζωή μου
Έπεσα για να το σώσω, βρε
Κόντεψα να μη γλιτώσω
Με παρέσυρε το ρέμα, βρε
Μάνα μου δεν είναι ψέμα.
Μεσ’ το ρέμα κολυμπούσα, βρε
Να το σώσω δε(ν) μπορούσα
Μόλις βγήκα στη στεριά
Δυο παιδιά και μια γριά.
Σ’ ένα δέντρ’ ανεβασμένοι, βρε
Εγλυτώσαν οι καϋμένοι.
Περιστέρι και Μοσχάτο, βρε
Τα `καν’ όλα άνω κάτω.
Καμίνια και Αγιά Σωτήρα, βρε
τα `πνιξ’ όλα η πλημμύρα.
Για την ίδια πλημμύρα ο σημαντικός συνθέτης του ρεμπέτικου Σμυρνιός Σταύρος Παντελίδης (ή Λαδόπουλος) γράφει ένα επίσης εξαιρετικό τραγούδι με τίτλο «Η πλημμύρα στην Αθήνα» που ερμηνεύει ο κορυφαίος Στελλάκης Περπινιάδης.
Το τραγούδι ηχογραφείται στην Columbia το 1934 και την ίδια χρονιά ηχογραφείται εκ νέου με την φωνή του Αθανάσιου Ευγενικού.
Μες την Αθήνα βρε παιδιά αχ έγινε πλημμύρα
Που πνίγηκαν πολλές ψυχές είχαν κακή τη μοίρα
Κλαμοί πολλές και οδυρμοί το κόσμο εχαλούσαν
Βοήθεια φωνάζανε για να σωθούν ζητούσαν
Αδίκως εφωνάζανε κανείς δεν ημπορούσε
Ο Ιλισός κι ο Κηφισός τον κόσμο εχαλούσε
Την άλλη μέρα το πρωί εμάζευαν πνιγμένους
Γέρους κορίτσια αχ και παιδιά αδικοσκοτωμένους
Στο Άγιο Σάββα πνίγηκε μια δακτυλογράφος
Στο Περιστέρι και στο Φάληρο τους έκλεισε ο τάφος
Αχ τι κακό ήταν αυτό μεγάλη τρικυμία
Στους δρόμους έμειναν πολλοί κι είναι σ’ απελπισία
Περιουσίες και άνθρωποι χάθηκαν αλλά οι πλημμύρες παρ’ όλα τα περίφημα αντιπλημμυρικά έργα και τις εξαγγελίες των πολιτικών, επιμένουν να επανέρχονται και να εκφράζουν «την οργή της φύσης που εκδικείται» σύμφωνα με το εξοργιστικό κλισέ των δημοσιογράφων.
Τον Νοέμβριο του 1896,του 1899 του 1934,του 1961,του 1977 και του 1994 σημειώθηκαν οι πιο καταστροφικές πλημμύρες στην ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου, με τεράστιες υλικές καταστροφές και εκατοντάδες ανθρώπινες απώλειες.
Η πλημμύρα που σημειώθηκε στις 22 Νοεμβρίου του 1934 θεωρείται από τις μεγαλύτερες και έπληξε σφοδρά το Περιστέρι το Μοσχάτο, την Κοκκινιά, το Φάληρο και του Ρέντη. Αυτόπτης μάρτυρας ήταν ο Μάρκος Βαμβακάρης ο οποίος και έγραψε το περίφημο τραγούδι «Η Πλημμύρα» που συγκλονίζει με την παραστατική περιγραφή της αγωνίας των ανθρώπων που παλεύουν για τη ζωή τους.
Το τραγούδι ηχογραφείται το 1934 στην Columbia και το ερμηνεύουν ο Μάρκος Βαμβακάρης και η Μαρίτσα Πανδρά
Με τη(ν) φετινή πλημμύρα, βρε
Όρη και βουνά επήρα
Είδα μάνα να φωνάζει, βρε
Και βαρειά ν’ αναστενάζει
Το μωρό, το μικρό, το παιδί μου
Σώσε μου το και πάρ’ τη ζωή μου
Έπεσα για να το σώσω, βρε
Κόντεψα να μη γλιτώσω
Με παρέσυρε το ρέμα, βρε
Μάνα μου δεν είναι ψέμα.
Μεσ’ το ρέμα κολυμπούσα, βρε
Να το σώσω δε(ν) μπορούσα
Μόλις βγήκα στη στεριά
Δυο παιδιά και μια γριά.
Σ’ ένα δέντρ’ ανεβασμένοι, βρε
Εγλυτώσαν οι καϋμένοι.
Περιστέρι και Μοσχάτο, βρε
Τα `καν’ όλα άνω κάτω.
Καμίνια και Αγιά Σωτήρα, βρε
τα `πνιξ’ όλα η πλημμύρα.
Για την ίδια πλημμύρα ο σημαντικός συνθέτης του ρεμπέτικου Σμυρνιός Σταύρος Παντελίδης (ή Λαδόπουλος) γράφει ένα επίσης εξαιρετικό τραγούδι με τίτλο «Η πλημμύρα στην Αθήνα» που ερμηνεύει ο κορυφαίος Στελλάκης Περπινιάδης.
Το τραγούδι ηχογραφείται στην Columbia το 1934 και την ίδια χρονιά ηχογραφείται εκ νέου με την φωνή του Αθανάσιου Ευγενικού.
Μες την Αθήνα βρε παιδιά αχ έγινε πλημμύρα
Που πνίγηκαν πολλές ψυχές είχαν κακή τη μοίρα
Κλαμοί πολλές και οδυρμοί το κόσμο εχαλούσαν
Βοήθεια φωνάζανε για να σωθούν ζητούσαν
Αδίκως εφωνάζανε κανείς δεν ημπορούσε
Ο Ιλισός κι ο Κηφισός τον κόσμο εχαλούσε
Την άλλη μέρα το πρωί εμάζευαν πνιγμένους
Γέρους κορίτσια αχ και παιδιά αδικοσκοτωμένους
Στο Άγιο Σάββα πνίγηκε μια δακτυλογράφος
Στο Περιστέρι και στο Φάληρο τους έκλεισε ο τάφος
Αχ τι κακό ήταν αυτό μεγάλη τρικυμία
Στους δρόμους έμειναν πολλοί κι είναι σ’ απελπισία
