Xύθηκε πολύ «μελάνι» ανακατεμένο με την απαραίτητη δόση δηλητηρίου για την «Στάλα».
Το νέο τραγούδι της Μonika που αποτελεί προπομπό του νέου δίσκου της με ελληνικά τραγούδια.
Όταν άκουσα το τραγούδι, μου ήρθε στο νου -τι σου είναι αυτοί οι συνειρμοί!- ένα πλάσμα παράξενο, ο ορνιθόρυγχος. Για την ακρίβεια η ιστορία της ανακαλυψής του. Όταν τον πρωτοείδαν οι φυσιοδίφες του 18ου αιώνα τον θεώρησαν μία περίτεχνη απάτη. Νόμιζαν ότι κάποιος είχε συρράψει μέλη από τρία διαφορετικά είδη ζώων για να εμφανίσουν ένα καινούργιο. Μάταια όμως έψαξαν για ραφές. Ο ορνιθόρυγχος (πλατύποδας) είχε παράδοξη μορφή αλλά ήταν αληθινός.
Ακούγοντας την «Στάλα» με ακολούθησε αρχικά η ανέμελη διάθεση του «Αμαξά», των Χατζιδάκι - Σακελλάριου («όλα είναι εντάξει και η αγάπη μου είναι πλάι»), στην συνέχεια η μουσική άρχισε να «γέρνει» προς τον Σουγιούλ και το θρυλικό «Άρχισαν τα όργανα», αλλά κάπου εκεί ξεπήδησε και το «Καλοκαιράκι» του Σπήλιου Μεντή («καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου και η αγάπη μου καλοκαιράκι»). Στην φωνή αναγνώρισα την ηχώ της Γιοββάνας της Ζωίτσας Κουρούκλη και της Τζένης Βάνου.
Η «Στάλα» είναι ένα τραγούδι καλής διάθεσης που ενδεχομένως δεν μπορεί κανείς να το αποθεώσει ούτε και να το απορρίψει με ευκολία. Η Monika είχε το θάρρος να εκτεθεί μαζί του, να πει την αλήθεια της. Στην προσπάθειά της να χωρέσει σε τέσσερα λεπτά τα παιδικά της ακούσματα, δημιούργησε ένα τραγούδι «ορνιθόρυγχο» που με το πρώτο άκουσμα φαίνεται σαν εξελικτικό ατύχημα, διατηρεί ωστόσο τα χαρακτηριστικά των αρχέγονων προγόνων του, την μελωδική γραμμή και το σκέρτσο μιάς εποχής που αρκούσε μια αγάπη να ανεμίζει στο πρόσωπο σου για να είσαι ανέμελος.
Το τραγούδι το έψαξα, ραφές δεν βρήκα. Δεν είναι απάτη, δεν φτιάχτηκε για να παραπλανήσει κανέναν. Δεν νομίζω ότι φτιάχτηκε για να αποτελέσει σημείο αναφοράς, αλλά για να παίξει με τις αναμνήσεις των αγαπημένων τραγουδιών. Προτείνω ως τέτοιο να κριθεί, σαν μια ματιά καλλιτεχνική που είναι αν μη τι άλλο καθαρή και ας προκαλεί διαμάχες και αφορισμούς.
Παρεμπιπτόντως το να γράφεις ελληνικό στίχο είναι εγχείρημα από μόνα του δύσκολο. Πρέπει να κονταροχτυπηθείς με την μουσική που οι λέξεις περιέχουν. Είναι όμως μια ωραία μάχη αυτή!
Το νέο τραγούδι της Μonika που αποτελεί προπομπό του νέου δίσκου της με ελληνικά τραγούδια.
Όταν άκουσα το τραγούδι, μου ήρθε στο νου -τι σου είναι αυτοί οι συνειρμοί!- ένα πλάσμα παράξενο, ο ορνιθόρυγχος. Για την ακρίβεια η ιστορία της ανακαλυψής του. Όταν τον πρωτοείδαν οι φυσιοδίφες του 18ου αιώνα τον θεώρησαν μία περίτεχνη απάτη. Νόμιζαν ότι κάποιος είχε συρράψει μέλη από τρία διαφορετικά είδη ζώων για να εμφανίσουν ένα καινούργιο. Μάταια όμως έψαξαν για ραφές. Ο ορνιθόρυγχος (πλατύποδας) είχε παράδοξη μορφή αλλά ήταν αληθινός.
Ακούγοντας την «Στάλα» με ακολούθησε αρχικά η ανέμελη διάθεση του «Αμαξά», των Χατζιδάκι - Σακελλάριου («όλα είναι εντάξει και η αγάπη μου είναι πλάι»), στην συνέχεια η μουσική άρχισε να «γέρνει» προς τον Σουγιούλ και το θρυλικό «Άρχισαν τα όργανα», αλλά κάπου εκεί ξεπήδησε και το «Καλοκαιράκι» του Σπήλιου Μεντή («καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου και η αγάπη μου καλοκαιράκι»). Στην φωνή αναγνώρισα την ηχώ της Γιοββάνας της Ζωίτσας Κουρούκλη και της Τζένης Βάνου.
Η «Στάλα» είναι ένα τραγούδι καλής διάθεσης που ενδεχομένως δεν μπορεί κανείς να το αποθεώσει ούτε και να το απορρίψει με ευκολία. Η Monika είχε το θάρρος να εκτεθεί μαζί του, να πει την αλήθεια της. Στην προσπάθειά της να χωρέσει σε τέσσερα λεπτά τα παιδικά της ακούσματα, δημιούργησε ένα τραγούδι «ορνιθόρυγχο» που με το πρώτο άκουσμα φαίνεται σαν εξελικτικό ατύχημα, διατηρεί ωστόσο τα χαρακτηριστικά των αρχέγονων προγόνων του, την μελωδική γραμμή και το σκέρτσο μιάς εποχής που αρκούσε μια αγάπη να ανεμίζει στο πρόσωπο σου για να είσαι ανέμελος.
Το τραγούδι το έψαξα, ραφές δεν βρήκα. Δεν είναι απάτη, δεν φτιάχτηκε για να παραπλανήσει κανέναν. Δεν νομίζω ότι φτιάχτηκε για να αποτελέσει σημείο αναφοράς, αλλά για να παίξει με τις αναμνήσεις των αγαπημένων τραγουδιών. Προτείνω ως τέτοιο να κριθεί, σαν μια ματιά καλλιτεχνική που είναι αν μη τι άλλο καθαρή και ας προκαλεί διαμάχες και αφορισμούς.
Παρεμπιπτόντως το να γράφεις ελληνικό στίχο είναι εγχείρημα από μόνα του δύσκολο. Πρέπει να κονταροχτυπηθείς με την μουσική που οι λέξεις περιέχουν. Είναι όμως μια ωραία μάχη αυτή!
