Ολοι διέκριναν την ομοιότητα στο βλέμμα, κανείς την μοναξιά

Αν ο 93χρονος άνθρωπος δεν είχε γάτα, ή είχε γάτα με λάθος βλέμμα κανένας δεν θα έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί μαζί του.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 

Το γύρο του διαδυκτίου έκανε τον προηγούμενο μήνα η εικόνα του ηλικιωμένου άνδρα που κρατά στην αγκαλιά τη γάτα του.Ο λόγος όπως αναφέρουν όλοι είναι ή ομοιότητα που έχουν τα βλέμματα των δύο πλασμάτων.


Διαβάζω και σας μεταφέρω:

«Τη φωτογραφία τράβηξε η ερασιτέχνης φωτογράφος Βικτωρία Άλεξ τα ξημερώματα μιας ημέρας του Μαρτίου στη στάση ενός μεταμεσονύκτιου λεωφορείου.

Η ομοιότητά τους είναι τόσο αξιοσημείωτη που, εκτός του ότι η φωτογραφία έγινε viral στο Facebook, το στιγμιότυπο έφτασε μέχρι και την ηλεκτρονική έκδοση της ιταλικής Vogue.»

Άρα ο μόνος λόγος που η εικόνα του ηλικιωμένου κυρίου έφτασε ως τη Vogue είναι αυτή η στιγμιαία ομοιότητα που καθήλωσε ο φακός.

Αν ο 93χρονος άνθρωπος δεν είχε γάτα, ή είχε γάτα με λάθος βλέμμα κανένας δεν θα έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί μαζί του.

Η αναπαραγωγή της εικόνας έγινε γιατί η ομοιότητα εντάχθηκε στη σφαίρα του αξιοπερίεργου.

Όπως ας πούμε ένας παπαγάλος που τραγουδάει τσάμικα ή ένας σκύλος που ζωγραφίζει κόκκαλα με την ουρά του.

Άλλωστε οι μεγάλοι άνθρωποι είναι για την κοινωνία της εικόνας αόρατοι, εκτός αν έχουν φάει ξύλο στη διάρκεια μιας συγκέντρωσης, διαμαρτυρόμενοι για τις πενιχρές τους συντάξεις  ή τους κακοποίησαν αδυσώπητοι ληστές.

Κανείς δεν είναι περίεργος για τις ιστορίες τους, κανείς δεν προσπαθεί να επωφεληθεί από την περιφρονημένη εμπειρία τους και τέλος και κυρίως κανείς δεν νοιάζεται για την ΜΟΝΑΞΙΑ τους.

Την μονάξια όπως έλεγε ο παππούς μου ο Δημήτρης για να  ξεχωρίσει την μοναξιά που σου επιβάλλεται από τη μοναξιά που επιδιώκεις.

Οι γέροι είναι βάρος, έχουν εμμονές, ξεχνούν, είναι άρρωστοι.

Είναι η εικόνα που τρέμουμε, γιατί σε κάποια χρόνια θα την αντικρύσουμε στον καθρέφτη.

Είναι η υπενθύμιση της φθοράς που καραδοκεί να μας κυριεύσει.

Δεν αναρωτηθηκε κανείς τι έκανε ένας άνθρωπος 93 ετών 3.30 τα ξημερώματα στο βραδινό λεωφορείο. Που πήγαινε, από πού ερχόταν, τον περίμενε κανείς όταν θα γύριζε, τον αναζητούσε, τον αγαπούσε;

Αυτά είναι ψιλά γράμματα θα μου πείτε, το ακανθώδες ερώτημα είναι αν υιοθέτησε εκείνος το βλέμμα της γάτας η εκείνη το δικό του

«…Μ' έφαγε, όπως τις καρένες των καϊκιών ο αρμόβουρκος, η μοναξιά. Και τα χρόνια περνούν…».

Οδυσσέας Ελύτης
«Τα ελεγεία της οξώπετρας»

Ένα  όμορφο τραγούδι του Παύλου Παυλίδη που το έχει γράψει για τον παππού του.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!