Τα «αιώνια» παιδικά μας καλοκαίρια

Αν όπως λένε η μόνη πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία, τα παιδικά μας καλοκαίρια είναι σίγουρα η πρωτεύουσά της.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
08/06/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το συναίσθημα μετά από το τέλος του σχολείου, όταν κραδαίνοντας το ενδεικτικό επιστρέφαμε στο σπίτι, είναι ανεπανάληπτο. Αν μπορούσα να σκεφτώ μια διαυγή στιγμή πλήρους ευτυχίας σίγουρα θα ήταν αυτή.

Μπροστά μας έλαμπε εκτυφλωτική, λουσμένη στο διαλυτικό φως η απόλυτη αρχή του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι αντιμετώπιζε τον χρόνο με την αυτοπεποίθηση ενός ελέφαντα που βαδίζει ενάντια σε ένα στράτευμα σαλιγκαριών.

Σκαρφαλώναμε στη ράχη του κι εκείνο μας μετέφερε αργά και προστατευτικά προς τα σύνορα της ενηλικίωσης. Ο χρόνος λίμναζε στις αλάνες, λαγοκοιμόταν αντί για εμάς, όταν ο μεσημεριανός ύπνος επέβαλε τον στρατιωτικό του νόμο.

Το παιχνίδι ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής, κατακτούσε τα παιδικά μας μυαλά ως τον τελευταίο νευρώνα. Το υποδεχόμασταν σαν απελευθερωτή του λιλιπούτειου καταπιεσμένου λαού μας από την δικτατορία του χειμώνα.

Αν διατηρούσαμε την ίδια ευφευρετικότητα που είχαμε τότε στην επινόηση παιχνιδιών και κατά την ενήλικη ζωή μας, τώρα θα πηγαινοερχόμασταν στον Άρη αυθημερόν.

Τα κόμικ, τα παγωτά, η μπάλα,τα ποδήλατα και η θάλασσα ήταν απαστράπτοντες οι ιππότες του καλοκαιρινού τάγματος. Απολάμβαναν τιμές αρχηγού κράτους και σεβασμό από όλη την πιτσιρικαρία.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα μας για το ποιος θα φάει τα περισσότερα παγωτά και για το ποιος θα κάνει τα περισσότερα μπάνια ήταν ανελέητος και οι κανόνες πολλοί αυστηροί.

Τους θέταμε από την αρχή και ποτέ κανείς δεν είχε διανοηθεί να τους παραβεί.Θα μετράει το απογευματινό μπάνιο; Θα μετράει το μισό παγωτό του μικρού σου αδερφού που του έλεγες ότι θα φας μια δαγκωνιά για να δεις αν είναι δηλητηριασμένο;

Όλα αυτά ξεκαθαρίζονταν και όταν, άτιμη ώρα, επιστρέφαμε από τις διακοπές καταμετρούσαμε τα αποτελέσματα. Ο νικητής ήτανε ο ηγέτης της γειτονιάς και απολάμβανε τα εφήμερα προνόμια του.

Να παίζει πάντα στην επίθεση όταν παίζαμε ποδόσφαιρο ή να παίρνει το μεγαλύτερο κομμάτι τούρτα στα γενέθλια που μεσολαβούσαν ως την αρχή του σχολείου.

Η ανάμνηση των παιδικών καλοκαιριών είναι πια ένα κρυφό σωτήριο καταφύγιο, η όαση που καταφεύγουμε όταν νιώθουμε να τρικλίζουμε ασθμαίνοντας στην έρημο του κόσμου των μεγάλων, διψασμένοι για λίγες σταγόνες ανεμελιάς.

Η αύρα εκείνων των καλοκαιριών τρυπώνει ακόμα αδιάκριτα κάτω από τα καλοκαιρινά μας,ανοιχτά πουκάμισα και ξαναδίνει ανάσα στην εποχή που όλα ήταν ξεκάθαρα. Τότε που είχαμε δικαίωμα στην απόλυτη απραξία,την γενέτειρα των παράτολμων ονείρων.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!