φεύγω». Παίρνω δηλαδή, εγώ ο «συγκροτηματάρχης» (οργανωτής, τραγουδιστής και ορχήστρα), όσα λεφτά μπορώ περισσότερα και τρέχω κατόπιν για άλλη «πιάτσα».
Οι αναρίθμητες αυτές συναυλίες, τα τελευταία τριάντα χρόνια, είχαν και έχουν αφετηρία τους, την διάθεση των τοπικών αρχών, πρωτίστως «να προσφέρουν καλλιτεχνικά γεγονότα» στους δημότες τους, για να αυξήσουν τη δημοτικότητα τους, το κύρος τους και να εξασφαλίσουν έτσι μπόλικα «ψηφουλάκια» στις εκλογές.
Πελατειακό σύστημα πλήρες με άλλα λόγια.
Κερδισμένοι από αυτές τις συναυλίες, εκτός από τους δημοτικούς άρχοντες και τους διάφορους «φορείς» ήταν και είναι οι τραγουδιστές. Αλλά και ο κόσμος σε τελευταία ανάλυση. Χιλιάδες άνθρωποι που χωρίς λεφτά έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν την τέχνη των αγαπημένων τους καλλιτεχνών ή και αγνώστων ακόμη ερμηνευτών και να μη περάσουν ένα πληκτικό, συνήθως ,επαρχιώτικο βράδυ.
Τις συναυλίες αυτές τις άρχισε το 1982 η Μελίνα Μερκούρη, ως Υπουργός Πολιτισμού. Είχε συστήσει τότε ειδική υπηρεσία προικίζοντας την με ένα σοβαρό -δεκάδες εκατομμύρια- ποσό και η υπηρεσία αυτή με επικεφαλής ένα κομματικό στέλεχος, μοίραζε συναυλίες σε καλλιτέχνες που ήταν προσκείμενοι στο κόμμα. (Τα πράγματα τα γνωρίζω από πρώτο χέρι). Το ίδιο έκανε αργότερα και η Νέα Δημοκρατία.
Με αυτό τον τρόπο, οι ψηφοφόροι είχαν την ψυχαγωγία τους, το κόμμα ψήφους και οι τραγουδιστές και μουσικοί, ένα επιπλέον έσοδο.
Οι Δήμοι χρωστάνε σήμερα 2 δισεκατομμύρια ευρώ στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Πολλά από απ’ αυτά τα χρήματα δόθηκαν για συναυλίες και Δημόσιες Σχέσεις.
Εκτός όμως από τους Δήμους, λεφτά πλήρωσαν σε τραγουδιστές, βασικά για συναυλίες, εκατοντάδες σύλλογοι, σωματεία κλπ. Τα ποσά αυτά μπήκαν σε τσέπες τραγουδιστών και μουσικών. Και έτσι εξηγείται και το φαινόμενο, δεκάδες γνωστοί τραγουδιστές, να έχουν στις μέρες μας μεγάλες –ή και τεράστιες- περιουσίες. Γιατί, θα πρέπει εδώ να τονίσω ότι τα πιο πολλά απ’ αυτά τα χρήματα κατά κανόνα ήταν «μαύρα». Ο υπαλληλάκος δηλαδή πλήρωνε ότι του ζητούσε η Εφορία, αλλά η «καλλιτεχνάρα» την έβγαζε καθαρή.
Τώρα βέβαια η κατάσταση, με την Ελλάδα σε βαθειά οικονομική κρίση, έχει αλλάξει. Τα «μαύρα» έσοδα των καλλιτεχνών έχουν περιοριστεί αισθητά. Η Εφορία είναι παρούσα παντού, (μάλλον), κι αυτό είναι δίκαιο. Νομίζω ότι θα συμφωνήσουν με την άποψή μου και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. Και θα μειωθούν φυσικά και οι «αρπαχτές».
