Νίκος Αναγνωστάκης

Το 2020 θα γραφτεί στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία σαν μια από τις χειρότερες και πιο θανατηφόρες χρονιές για τον παγκόσμιο πληθυσμό.
Δεν μπορείς να αγκαλιάσεις, να φιλήσεις και να φιληθείς, να σφίξεις ένα χέρι, απλά το προτάσσεις σαν να είσαι μποξέρ.
Δεν είναι κάτι παρωχημένο και αναχρονιστικό αλλά μοιάζει τρομακτικά επίκαιρο. 
Ο άνθρωπος αντικείμενο, γίνεται άνθρωπος παλλόμενος με σάρκα, οστά και ζεστό αίμα και το πρόβλημα γίνεται εικόνα, που μπορεί να δημιουργήσει ζητήματα όσα και οι θεατές.
Με τον θάνατό του δάκρυσε ακόμα και ο δαφνοστεφανομένος έφηβος...
Ξορκίζει τα φαντάσματα της μουσικής κακογουστιάς που σουλατσάρουν δίπλα μας
«Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας Μες απ' την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας. Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας. Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές...».
Μια σκληρή αλλά συναισθηματική ταινία με εξαιρετικό ρυθμό και αφήγηση

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!