Στη χώρα που ζούμε πολύ εύκολα ξορκίζουμε το κακό αλλά πολύ δύσκολα προσπαθούμε να το διορθώσουμε.
Θα πρέπει να γίνουν εκατοντάδες διαμαρτυρίες, να χυθούν τόνοι από μελάνι ή (για να προσαρμοστούμε στο σημερινό γίγνεσθαι) να πάρουν φωτιά τα πληκτρολόγια και οι οθόνες των υπολογιστών για να αλλάξει κάτι και να γίνει το προφανές και αυτονόητο, πράξη.
Όλα αυτά τα γράφω για το ιστορικό κτίριο της διασταύρωσης Αχαρνών και Χέυδεν στην Πλατεία Βικτωρίας όπου πάνω από δύο δεκαετίες ήταν χώρος κατάληψης αντιεξουσιαστών και τοξικομανών και είχε την «επωνυμία» Βίλα Αμαλία.
Από τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου θα στεγάζεται το 2ο Γενικό Λύκειο Αθηνών.
Θα ξαναγίνει πάλι σχολείο, τόπος μάθησης και πολιτισμού και μάλιστα με την επωνυμία «Θεόδωρος Αγγελόπουλος» γιατί ήταν ένας από τους αποφοίτους του θρυλικού 2ου Γυμνασίου το οποίο στεγαζόταν εκεί για πολλές δεκαετίες.
Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί το συγκεκριμένο γυμνάσιο ως μία κοιτίδα πολιτισμού γιατί αποφοίτησαν από εκεί σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο συγγραφέας Χρήστος Γιανναράς και πολλοί άλλοι.
Στο βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου «Οι παλιοί συμμαθητές», αναφέρονται πολλές ιστορίες που διαδραματίστηκαν στο 2ο Γυμνάσιο Αρένων Αθηνών κάτω από την εποπτεία του αυστηρού γυμνασιάρχη Πάνου Πάτρα όπου αναβιώνει με ιδιαίτερη αφηγηματική και συγκινησιακή δεξιότητα το κλίμα της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Το συγκεκριμένο κτίριο κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα με προσχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ, ήταν η κατοικία του πρεσβευτή Περικλή Αργυρόπουλου και στην πίσω πλευρά του ήταν η κατοικία του πρωθυπουργού της κατοχικής κυβέρνησης Ιωάννου Ράλλη.
Υπάρχουν δεκάδες εξαιρετικά νεοκλασικά κτίρια στην Αθήνα που ρημάζουν κάτω από την αδιαφορία των εκάστοτε κυβερνώντων.
Κτίρια που φιλοξενούν την ιστορική μνήμη αυτού του τόπου που δεν της επιτρέπει η άγνοια και η αδιαφορία των πολιτικών να την ξυπνήσουν και να την κάνουν δώρο στις γενιές που έρχονται.
Ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε ότι με απαρχή το γεγονός της λειτουργίας του 2ου Γενικού Λυκείου «Θεόδωρος Αγγελόπουλος» θα υπάρξει και συνέχεια.
Αν και τις ευχές στη χώρα μας, λες και τις καταδιώκει κάποια κατάρα και σπάνια υλοποιούνται.
Θα πρέπει να γίνουν εκατοντάδες διαμαρτυρίες, να χυθούν τόνοι από μελάνι ή (για να προσαρμοστούμε στο σημερινό γίγνεσθαι) να πάρουν φωτιά τα πληκτρολόγια και οι οθόνες των υπολογιστών για να αλλάξει κάτι και να γίνει το προφανές και αυτονόητο, πράξη.
Όλα αυτά τα γράφω για το ιστορικό κτίριο της διασταύρωσης Αχαρνών και Χέυδεν στην Πλατεία Βικτωρίας όπου πάνω από δύο δεκαετίες ήταν χώρος κατάληψης αντιεξουσιαστών και τοξικομανών και είχε την «επωνυμία» Βίλα Αμαλία.
Από τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου θα στεγάζεται το 2ο Γενικό Λύκειο Αθηνών.
Θα ξαναγίνει πάλι σχολείο, τόπος μάθησης και πολιτισμού και μάλιστα με την επωνυμία «Θεόδωρος Αγγελόπουλος» γιατί ήταν ένας από τους αποφοίτους του θρυλικού 2ου Γυμνασίου το οποίο στεγαζόταν εκεί για πολλές δεκαετίες.
Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί το συγκεκριμένο γυμνάσιο ως μία κοιτίδα πολιτισμού γιατί αποφοίτησαν από εκεί σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ο συγγραφέας Χρήστος Γιανναράς και πολλοί άλλοι.
Στο βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου «Οι παλιοί συμμαθητές», αναφέρονται πολλές ιστορίες που διαδραματίστηκαν στο 2ο Γυμνάσιο Αρένων Αθηνών κάτω από την εποπτεία του αυστηρού γυμνασιάρχη Πάνου Πάτρα όπου αναβιώνει με ιδιαίτερη αφηγηματική και συγκινησιακή δεξιότητα το κλίμα της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Το συγκεκριμένο κτίριο κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα με προσχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ, ήταν η κατοικία του πρεσβευτή Περικλή Αργυρόπουλου και στην πίσω πλευρά του ήταν η κατοικία του πρωθυπουργού της κατοχικής κυβέρνησης Ιωάννου Ράλλη.
Υπάρχουν δεκάδες εξαιρετικά νεοκλασικά κτίρια στην Αθήνα που ρημάζουν κάτω από την αδιαφορία των εκάστοτε κυβερνώντων.
Κτίρια που φιλοξενούν την ιστορική μνήμη αυτού του τόπου που δεν της επιτρέπει η άγνοια και η αδιαφορία των πολιτικών να την ξυπνήσουν και να την κάνουν δώρο στις γενιές που έρχονται.
Ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε ότι με απαρχή το γεγονός της λειτουργίας του 2ου Γενικού Λυκείου «Θεόδωρος Αγγελόπουλος» θα υπάρξει και συνέχεια.
Αν και τις ευχές στη χώρα μας, λες και τις καταδιώκει κάποια κατάρα και σπάνια υλοποιούνται.
