Ο Ντιέγκο Μαραντόνα στον αγώνα μεταξύ της Αργεντινής και της Αγγλίας για τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου στο Μεξικό έκανε πράγματα και θαύματα.
Το «χέρι του Θεού» και το «γκολ του αιώνα» και άλλα ασύλληπτα και μαγικά του, οδήγησαν την Αργεντινή στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ευτυχώς τότε δεν υπήρχε το ψυχρό VAR, το ποδόσφαιρο ήταν αλλιώς, και η δουλειά των «μάγων» του διαφορετική.
Ο Μαραντόνα που έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης χώρας, των αδικημένων που νικάνε το θηρίο, τραγουδήθηκε από πολλούς αλλά και από τον «δικό» μας Manu Chao.
Σε διαφορετικές στράτες αλλά με κοινό παρανομαστή τη μεγάλη κλάση του Αργεντινού ποδοσφαιριστή-καλλιτέχνη, ο Βαγγέλης Δημητριάδης, το 1988, τραγουδούσε στην αγαπημένη του:
Σήμερα παίζει ο Μαραντόνα
Άσε να δούμε τον αγώνα…
Το «χέρι του Θεού» και το «γκολ του αιώνα» και άλλα ασύλληπτα και μαγικά του, οδήγησαν την Αργεντινή στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ευτυχώς τότε δεν υπήρχε το ψυχρό VAR, το ποδόσφαιρο ήταν αλλιώς, και η δουλειά των «μάγων» του διαφορετική.
Ο Μαραντόνα που έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης χώρας, των αδικημένων που νικάνε το θηρίο, τραγουδήθηκε από πολλούς αλλά και από τον «δικό» μας Manu Chao.
Σε διαφορετικές στράτες αλλά με κοινό παρανομαστή τη μεγάλη κλάση του Αργεντινού ποδοσφαιριστή-καλλιτέχνη, ο Βαγγέλης Δημητριάδης, το 1988, τραγουδούσε στην αγαπημένη του:
Σήμερα παίζει ο Μαραντόνα
Άσε να δούμε τον αγώνα…
