Η Ταϋγέτη Μπασούρη, γνωστή στην τέχνη με το πρώτο της όνομα αποχαιρετούσε τον μάταιο ετούτο κόσμο στις 28 Ιανουαρίου του 2003 σε ηλικία 89 ετών.
Δεκάδες ταινίες, ρόλοι «τραβηγμένοι», οι περισσότεροι «πλάτες» για τους μεγάλους κι επιτυχημένους της εποχής ηθοποιούς, όμως κατάφερε να ξεχωρίζει…
Άμα τη εμφανίσει, που λένε, σκορπούσε το χαμόγελο. Οι «παλιοί» όλοι την ξέρανε…
Στο θέατρο τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αφού πέρα από επιθεωρήσεις η Ταϋγέτη συμμετείχε και στη σοβαρή πλευρά του…
Δεν είναι τυχαίο ότι 10 περίπου χρόνια πριν τη φυγή της συνταξιοδοτήθηκε από το Εθνικό.
Δύσκολη διαβάζω η ζήση της, λειτούργησε σε ταραγμένους και άδικους καιρούς, ταλαιπωρήθηκε για τις αριστερές ιδέες της με «θητεία» στην πικρή Μακρόνησο και σ' άλλα κολαστήρια.
Λίγες γραμμές… έτσι σαν μικρή «λιτανεία» στους καρατερίστες που ομόρφυναν τις ζωές των ανθρώπων αυτού του τόπου…
Βλέπετε δεν μπορεί όλοι να γίνουν Παξινού ή Λαμπέτη… ή Καζαντζίδης.
Ανάγκη, «διαστροφή», πέστε το κατά πως νομίζετε, «για να μην ξεχνώ, θυμάμαι…».
Δεκάδες ταινίες, ρόλοι «τραβηγμένοι», οι περισσότεροι «πλάτες» για τους μεγάλους κι επιτυχημένους της εποχής ηθοποιούς, όμως κατάφερε να ξεχωρίζει…
Άμα τη εμφανίσει, που λένε, σκορπούσε το χαμόγελο. Οι «παλιοί» όλοι την ξέρανε…
Στο θέατρο τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αφού πέρα από επιθεωρήσεις η Ταϋγέτη συμμετείχε και στη σοβαρή πλευρά του…
Δεν είναι τυχαίο ότι 10 περίπου χρόνια πριν τη φυγή της συνταξιοδοτήθηκε από το Εθνικό.
Δύσκολη διαβάζω η ζήση της, λειτούργησε σε ταραγμένους και άδικους καιρούς, ταλαιπωρήθηκε για τις αριστερές ιδέες της με «θητεία» στην πικρή Μακρόνησο και σ' άλλα κολαστήρια.
Λίγες γραμμές… έτσι σαν μικρή «λιτανεία» στους καρατερίστες που ομόρφυναν τις ζωές των ανθρώπων αυτού του τόπου…
Βλέπετε δεν μπορεί όλοι να γίνουν Παξινού ή Λαμπέτη… ή Καζαντζίδης.
Ανάγκη, «διαστροφή», πέστε το κατά πως νομίζετε, «για να μην ξεχνώ, θυμάμαι…».
