Ήταν 4 Ιουνίου του 2001 όταν ο Αλεξανδρινός και «Ευρωπαίος» Ντίνος Ηλιόπουλος άφηνε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 88 ετών. Ηθοποιός «μπροστά» από την εποχή του με δική του «έκφραση», κατηγορία από μόνος του.
Με έντονη θητεία στο σανίδι και στην μεγάλη οθόνη και πλατιά γκάμα με «δραματικές» αποχρώσεις… από «Δράκο» μέχρι «Επίδαυρο» με το Εθνικό.
Μορφή ανεπανάληπτη! Τον πρόλαβα στο θέατρο, με θεωρώ ευλογημένο!
Ήταν 4 Ιουνίου 2007 όταν ο Κυπριακής φλέβας Σωτήρης Μουστάκας μας αποχαιρετούσε, μόλις στα 67 του.
Ότι αναφέρθηκε για τον Ηλιόπουλο ισχύουν, σε κάπως μικρότερη ένταση, και για εκείνον. Βλέπετε γεννήθηκε σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα… και ίσως αυτό να εξηγεί και το απλόχερο ξόδεψα του ταλέντου του σε παραγωγές των οποίων ο ίδιος έστεκε πολύ… παραπάνω…
Αυτό δε σημαίνει πως είναι εύκολο να ξαναϋπάρξει καλλιτέχνης τέτοιου μεγέθους. Άλλωστε ο Μουστάκας σαν παικταράς είχε το χάρισμα, με τον τρόπο του, να σώνει πάντα την παρτίδα.
Τον χάρηκα κι εκείνον… Είχε μια βαθιά τραγικότητα μες την «τρέλα» του. Ακόμα και στη «μανιέρα» του, έκρυβε πολύτιμα… Το γέλιο του είχε και ραγίσματα… Παρακολουθώντας πάντα «έπαιρνες» πράγματα, έβγαινες… κερδισμένος!
Τυχεροί όσοι τους χάρηκαν μαζί!
Με έντονη θητεία στο σανίδι και στην μεγάλη οθόνη και πλατιά γκάμα με «δραματικές» αποχρώσεις… από «Δράκο» μέχρι «Επίδαυρο» με το Εθνικό.
Μορφή ανεπανάληπτη! Τον πρόλαβα στο θέατρο, με θεωρώ ευλογημένο!
Ήταν 4 Ιουνίου 2007 όταν ο Κυπριακής φλέβας Σωτήρης Μουστάκας μας αποχαιρετούσε, μόλις στα 67 του.
Ότι αναφέρθηκε για τον Ηλιόπουλο ισχύουν, σε κάπως μικρότερη ένταση, και για εκείνον. Βλέπετε γεννήθηκε σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα… και ίσως αυτό να εξηγεί και το απλόχερο ξόδεψα του ταλέντου του σε παραγωγές των οποίων ο ίδιος έστεκε πολύ… παραπάνω…
Αυτό δε σημαίνει πως είναι εύκολο να ξαναϋπάρξει καλλιτέχνης τέτοιου μεγέθους. Άλλωστε ο Μουστάκας σαν παικταράς είχε το χάρισμα, με τον τρόπο του, να σώνει πάντα την παρτίδα.
Τον χάρηκα κι εκείνον… Είχε μια βαθιά τραγικότητα μες την «τρέλα» του. Ακόμα και στη «μανιέρα» του, έκρυβε πολύτιμα… Το γέλιο του είχε και ραγίσματα… Παρακολουθώντας πάντα «έπαιρνες» πράγματα, έβγαινες… κερδισμένος!
Τυχεροί όσοι τους χάρηκαν μαζί!
