Κανείς δεν έχει άδικο!
Αυτός ήταν ο τίτλος ενός τραγουδιού που συμπεριλαμβανόταν το 1985 στο δίσκο του Στράτου Διονυσίου «Ο Σαλονικιός». Στο άλμπουμ που σημείωσε πωλήσεις άνω των 100 χιλιάδων αντιτύπων, τη μουσική υπογράφει ο σπουδαίος λαϊκός μουσικοσυνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος και τους στίχους, ο τρανός Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Το τραγούδι, ένα όμορφο, αρρενωπό χασάπικο, σκεπάστηκε από την τρανταχτή επιτυχία του Σαλονικιού, του Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα, του Ζητώ ακρόαση Θεού.
Ήταν η εποχή που ο ανεπανάληπτος Στράτος δέσποζε στην αναγεννημένη δεύτερη καριέρα του στις πίστες και στη δισκογραφία.
Κανείς δεν έχει άδικο, δίκιο έχουμε όλοι
Γι’ αυτό και με τρελάδικο μοιάζει ετούτη η πόλη…
Δεν έχει άδικο ο ΠΑΟΚ να παραπονιέται, όταν όλα ήταν στρωμένα για να πανηγυρίσει μια ενδεχόμενη επιτυχία που θα οδηγούσε σε έναν μεγάλο τίτλο μετά από τρεις και πλέον δεκαετίες.
Εδώ που τα λέμε κοινό μυστικό είναι πώς αν ο Γκαρθία και οι ερυθρόλευκοι ήθελαν να συνεχίσουν θα μπορούσαν… Το έχουν κάνει και ο Αναστασίου αλλά και ο Σίλβα. Δεν το έχει κάνει όμως ο Ίβιτς!
Όμως αν ξεκινάμε με τα ρολά χαρτάκια των ταμειακών και τα μηχανάκια στις κερκίδες πριν καν αρχίσει ο αγώνας, μήπως είναι πολύ επικίνδυνο το που και πως θα καταλήξουμε;
Τα δίκια και τα άδικα του Δικεφάλου του Βορρά αλλά και του Ολυμπιακού με τον τρόπο με τον οποίο διεκδικούνται και τα στοιχεία που προβάλλει η κάθε πλευρά εκθέτουν ανεπανόρθωτα, για πολλοστή πλέον φορά, τους μηχανισμούς λειτουργίας του ποδοσφαίρου μας. Γεγονός τραγικό αν σκεφτεί κανείς το «ανύπαρκτο» θέαμα.
Το δις τραγικό είναι ότι ο καθένας στη θέση του άλλου θα έκανε ακριβώς τα ίδια. Επί της ουσίας οι κερδισμένοι και οι χαμένοι, παλιοί και καινούργιοι, το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι το χαλιφάτο ανεξαρτήτων όρων και ήθους… Το θρόνο και τα κέρδη, με οποιοδήποτε τρόπο, εδώ και τώρα, έστω και χωρίς αύριο ακόμα και επί πτωμάτων…
Η ΑΕΚ απέναντι στον Ατρόμητο δεν μπορούσε παραπάνω κι αυτό λέει πολλά. Επαναλαμβάνω αν η Ένωση, με τόσα δώρα, και με την καλή απόδοσή της σε αρκετούς αγώνες, καταφέρει να χάσει αυτό το πρωτάθλημα, τότε θα μιλάμε… για αποτυχία που δύσκολα καλύπτονται οι πληγές της.
Την ίδια ώρα στον ΠΑΟΚ τρίβουν τα μάτια τους με τον Ουάρντα που βγάζει μάτια στον Απόλλωνα. Για τον Αιγύπτιο που πραγματικά ξεχωρίζει με την απόδοσή του οι Θεσσαλονικείς θα έχουν δίκιο αν προτάξουν τον δύσκολο χαρακτήρα του. Όμως αν δεν μπορείς να αξιοποιήσεις τους «διαφορετικούς» και να τους «εντάξεις» στο δικό σου στρατό τότε κοίτα λίγο τα δικά σου άδικα… και όχι όλα καλά, μονά ζυγά και δίκαια. Τέλος πάντων μέτρα τι χάνεις, τι κερδίζεις και βγάλε ρεζουμέ…
Πάντως έτσι που το πάνε, λίγο έλειψε για ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, να το χάριζαν ξανά στον χειρότερο Θρύλο των τελευταίων πολλών καιρών.
Το πρωτάθλημα «περνάει» από δικαστήρια που μετρούν το γράμμα -και την γραμμή- του νόμου και λιγότερο το πνεύμα και την ουσία του.
Δίκιο έχει ο αστυνόμος, μα κι ο κλέφτης δίκιο έχει
Δίκιο δυο φορές κι ο νόμος κι ο κοσμάκης που αντέχει…
