Με τον Δερβενιώτη με συνέδεαν δεσμοί φιλίας και εκτίμησης. Θα τολμήσω να πως αισθανόμασταν, ο ένας τον άλλον, κάτι σαν «συγγενείς». Στην νοοτροπία, στην αντίληψη της ζωής, στη φιλοσοφία του τραγουδιού αλλά και στις καθαρές, ντόμπρες εξηγήσεις.
Η πρωτοβουλία μου για μια συναυλία τιμής στο έργο και την προσωπικότητά του, αγκαλιάστηκε από το Μιχάλη Κουμπιό κι έτσι στα μέσα του Ιούλη, οι ακροατές που γέμισαν ασφυκτικά το ανοικτό αττικό θέατρο, γεύτηκαν τις πηγαίες μελωδίες του «δάσκαλου» πάνω στους μεστούς, ρωμαλέους, γοητευτικούς, τεχνικούς και καλοζυγισμένους από τις αντάρες της ζωής στίχους του Βίρβου, της Ευτυχίας, του Κολοκοτρώνη, του Μάνεση και άλλων μαστόρων.
Μιλήσαμε πολύ τότε με τον κύριο Κώστα για θέματα και ζητήματα του λαϊκού τραγουδιού. Είχα πάει και στο σπίτι μερικές φορές, γεύτηκα τις χαρακτηριστικές διηγήσεις του, τις αναπολήσεις και τις αλήθειές του. Κρατήσαμε μια επαφή. Τα είπαμε κάμποσες φορές και στο τηλέφωνο. Όταν μου δόθηκε η δυνατότητα να επιμεληθώ ορισμένες εκδόσεις στη Minos – EMI , εγκαινίασα τη σειρά «Εν αρχή ην ο λόγος» με μια τετραπλή κασετίνα της Παπαγιαννοπούλου και αμέσως μετά με μια αντίστοιχη για τον Βίρβο. Πέρασαν λίγες μέρες και το τηλέφωνο χτύπησε. Ο Βίρβος με ευχαριστούσε για το «Πορτραίτο» που σκιαγράφησα για εκείνον με λόγια ακριβά…
Δέκα χρόνια πριν, όταν δόθηκε η συναυλία στο Λυκαβηττό για το Δερβενιώτη, υπό την «αιγίδα» του Διφώνου, ήμουν υπεύθυνος ύλης στο περιοδικό και ο Μιχάλης Κουμπιός διευθυντής του.
Όταν σύστησα στο Μιχάλη τον κύριο Κώστα, μετά τα τυπικά, ο Βίρβος γύρισε προς τον Κουμπιό, και σύμφωνα με το σχέδιο που είχαμε καταστρώσει του είπε: «Έχω μιλήσει με τον Κώστα… Πρέπει να κάνετε μια τέτοια συναυλία και για μένα...»
Μια πλατιά εκδήλωση τότε για λαϊκούς δημιουργούς δεν ήταν απλή υπόθεση. Να φανταστείτε ότι για το Δερβενιώτη είχαμε συναντήσει αρκετές αντιδράσεις και πολλοί στοιχημάτιζαν στην αποτυχία της. Απογοητεύτηκαν οικτρά.
Όταν άρχισα να γράφω στο Δίφωνο, μετά από 70 περίπου τεύχη παρουσίας του περιοδικού, πρωτοξεκίνησα με πολύ κόπο και «ζόρια», εκτενή αφιερώματα στον Πυθαγόρα, τον Τσάντα, το Μητσάκη, τον Δερβενιώτη, τον Τατασσόπουλο, τον Καραπατάκη, τον Καραμπεσίνη τον Καρανικόλα, την Γκίκα και δεκάδες ακόμη λαϊκούς ήρωες.
Σε αυτήν την προσπάθεια είχα τη στήριξη του Μιχάλη.
Δέκα χρόνια μετά ο Κουμπιός έρχεται να υλοποιήσει της επιθυμία του Κώστα Βίρβου. Δεν ξέρω τι θα κάνετε εσείς, εγώ πάντως οφείλω και θέλω να είμαι εκεί!
Φωτογραφία: Λυκαβηττός, 15/7/2002. Από αριστερά: Κώστας Βίρβος, Κώστας Μπαλαχούτης, Θόδωρος Δερβενιώτης
