Μ’ έκοψαν, με χώρισαν στα δυο
Ήταν το 1970 όταν ο Γιώργος Νταλάρας εμφανιζόταν δυναμικά στο μουσικό προσκήνιο με δημιουργίες του Σταύρου Κουγιουμτζή.
Είχαν προηγηθεί επιτυχίες του με συνθέτες όπως ο Γιώργος Μητσάκης (Στην εποχή του Πάγκαλου) και ο Απόστολος Καλδάρας (Η φαντασία, σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου) όμως η πλατιά αναγνώριση και καθιέρωση του Νταλάρα ήρθε με συνθέσεις του Κουγιουμτζή. Αιχμή του δόρατός τους το τραγούδι «Να ‘τανε το ‘21» σε στίχους Σώτιας Τσώτου που βάφτισε και το μεγάλο τους δίσκο 33 στροφών που κυκλοφόρησε μες τη χρονιά.
Σε αυτόν συμπεριλαμβάνονταν ακόμη τα: Κάπου νυχτώνει, Ο ουρανός φεύγει βαρύς, Το σακάκι μου κι αν στάζει, Αν δεις τον ύπνο σου ερημιά, Δίχως την καρδούλα σου, Έτσι είν’ οι ανθρώποι καθώς και το τραγούδι που δίνει το τίτλο στη σημερινό μας άρθρο σε στίχους του ποιητή Γιώργου Θέμελη:
Ο σακατεμένος Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να προβάλλει αντίσταση αξιώσεων στην Τούμπα και υπέκυψε απέναντι στον ΠΑΟΚ με το ταπεινωτικό 4-0. Άλλη μια μαχαιριά στην καρδιά των πρασίνων, που απαξιώνει ακόμη περισσότερο την ιστορική Αθηναϊκή ομάδα, σε μια κατηφόρα που δείχνει να μην έχει τελειωμό. Μυριάδες προβλήματα ζητούν απεγνωσμένα λύσεις που δεν φαίνεται ούτε να υπάρχουν στον ορίζοντα ενώ και οι από μηχανής Θεοί, στην τραγωδία του «τριφυλλιού», μοιάζουν εξαφανισμένοι.
Ο δικέφαλος του Βορρά ζει το μεγάλο όνειρό του με την αγκαλιά των φιλάθλων του, επιτέλους, που για μια ακόμη φορά δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον «αντιποδοσφαιρικό» τρόπο με τον οποίο συνηθίζουν να εκδηλώνουν τη χαρά τους…
Ο Λουτσέσκου με τη σειρά του, παρέταξε μια πιο ελληνική, από ότι μας είχε καλομάθει ομάδα, και μοιραία έλαμψε περίτρανα το άστρο του Πέλκα. Κάπως έτσι δικαιώθηκαν και οι πάμπολλοι παρατηρητές, κριτές αλλά και φίλοι του ποδοσφαίρου που υποστήριζαν τα παραπάνω αυτονόητα. Ο Ρουμάνος νίκησε, αλλά και εκτέθηκε ταυτόχρονα…
Χωρισμένος στα δύο παρουσιάστηκε και ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ γνωρίζοντας την ήττα από την ΑΕΚ. Το λέω αυτό για τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετωπίζουν οι ερυθρόλευκοι. Κι εδώ έχουμε αναλογίες Πέλκα τόσο από την μεριά του πάγκου, όσο και μέσα στο παρκέ…
Ο Σπανούλης είναι παίκτης με τεράστια ιστορία και εκπληκτικές ικανότητες. Μόνο που όταν τα παιχνίδια, ολοφάνερα, δεν του βγαίνουν, δεν υπάρχει λόγος να καταδικάζεις μια ολόκληρη ομάδα… για χάρη του. Ειδικά όταν προέρχεται από «ακινησία» λόγω προβλημάτων που τον κράτησαν καιρό εκτός αναμετρήσεων. Το θέμα δεν είναι αν θα χάσεις δέκα για να βάλεις ένα την… κρίσιμη στιγμή… Μπορεί και να μην χρειάζονταν να φτάσεις εκεί. Αλλά και πάλι, το ‘βαλες, και μετά κλώτσησες την καρδάρα… Τι νόημα έχει;
Ο καυτός Στρέλνιεκς την ώρα που η μπάλα έκαιγε… ούτε καν την άγγιξε. Ενδεχομένως στην μακροοικονομία του πρωταθλήματος κάποιοι να θεωρούν πως αποκομίζουν κέρδη από τέτοιες ήττες. Αν η χασούρα γίνεται με σκοπό «μαθήματος», τότε εκείνοι που την επιδιώκουν μπορεί να γνωρίζουν περισσότερα.
Πάντως άλλη μια μεγάλη νίκη για την Ένωση τη φετινή σεζόν, με νέο προπονητή αυτήν τη φορά, έναν δάσκαλο του αθλήματος.
Τα ευχάριστα για την κιτρινόμαυρη οικογένεια, λογικά θα συνεχιστούν σήμερα και με μια ακόμη ποδοσφαιρική νίκη, που θα επαναφέρει την ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας. Θαρρείς το αντίθετο απ’ τον Παναθηναϊκό που αντικρίζει με αγωνία την επόμενη ώρα…
Δεν μπορώ να ζήσω ή να πεθάνω
Μισό κορμί, μισοκομμένο όνειρο…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (11-12-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
