Έχω ακούσει, κάποιες φορές σε παρέες, να λένε, δε μου αρέσει π.χ. η Γαλάνη ή η Βιτάλη ή η Αλεξίου ή κι Μοσχολιού και η Γκρέυ ακόμη.
Όταν ως «αρμόδιος» παραθέτω πως θα ήταν το τραγούδι μας χωρίς αυτές τις ερμηνεύτριες, η «ζυγαριά» των σκέψεων πετάγεται απότομα ψηλά απ’ τη μια μεριά.
Και σιγά σιγά, οι ίδιοι που είχαν εκφράσει την παραπάνω άποψη, πέρα από την παραδοχή της «αναγκαιότητας» αρχίζουν να «ψάχνονται» και να βρίσκουν τραγούδια που αγάπησαν με τη «φωνή» που δεν τους αρέσει… και που τελικά καταλήγει να είναι σημαντική στη ζωή τους.
Αυτός που δεν του άρεσε π.χ. η Μοσχολιού, αποφαίνεται ότι μιλούσε για ένα μέρος της διαδρομής της και αναφέροντάς του τίτλους, φτάνουμε στο ρεζουμέ να έχει 20 τόσες ερμηνείες της στην καρδιά του.
Η Μποφίλιου έφερε φως στο νεότερο τραγούδι. Και με τον τρόπο της που έχει ρίζα και αρτιότητα και με τις επιλογές της και με τις δηλώσεις της ακόμη και τη γενικότερη στάση της.
Υπάρχει πολύ μετά ακόμη για να καθορίσουμε το ειδικό της βάρος.
Το «ζύγισμα» πάντως, μέχρι στιγμής είναι μεστό και το «ζύγιασμα» καλοκεντραρισμένο.
Όταν ως «αρμόδιος» παραθέτω πως θα ήταν το τραγούδι μας χωρίς αυτές τις ερμηνεύτριες, η «ζυγαριά» των σκέψεων πετάγεται απότομα ψηλά απ’ τη μια μεριά.
Και σιγά σιγά, οι ίδιοι που είχαν εκφράσει την παραπάνω άποψη, πέρα από την παραδοχή της «αναγκαιότητας» αρχίζουν να «ψάχνονται» και να βρίσκουν τραγούδια που αγάπησαν με τη «φωνή» που δεν τους αρέσει… και που τελικά καταλήγει να είναι σημαντική στη ζωή τους.
Αυτός που δεν του άρεσε π.χ. η Μοσχολιού, αποφαίνεται ότι μιλούσε για ένα μέρος της διαδρομής της και αναφέροντάς του τίτλους, φτάνουμε στο ρεζουμέ να έχει 20 τόσες ερμηνείες της στην καρδιά του.
Η Μποφίλιου έφερε φως στο νεότερο τραγούδι. Και με τον τρόπο της που έχει ρίζα και αρτιότητα και με τις επιλογές της και με τις δηλώσεις της ακόμη και τη γενικότερη στάση της.
Υπάρχει πολύ μετά ακόμη για να καθορίσουμε το ειδικό της βάρος.
Το «ζύγισμα» πάντως, μέχρι στιγμής είναι μεστό και το «ζύγιασμα» καλοκεντραρισμένο.
