Το 1969 κυκλοφορούσε από την εταιρεία Lyra «Ο Δρόμος» σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου με τον Γιάννη Πουλόπουλο, την Ρένα Κουμιώτη και την Πόπη Αστεριάδη.
Ένα άλμπουμ σταθμός στην ελληνική δισκογραφία και κατά πολλούς ο πιο εμπορικός δίσκος όλων των εποχών.
Η Lyra υπό την αιγίδα του Αλέξανδρου Πατσιφά ήταν μια εναλλακτική πρόταση ανάμεσα στις κυρίαρχες Columbia του Τάκη Β. Λαμπρόπουλου και Minos του Μάκη Μάτσα. Είναι η εταιρεία που ανέδειξε το «Νέο Κύμα».
Στο «Δρόμο» μπουζούκι έπαιξε ο δεξιοτέχνης Στέλιος Ζαφειρίου και ηχολήπτης ήταν ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Το πανέμορφο εικαστικό εξώφυλλο είναι έργο του Σπύρου Βασιλείου.
Σε αυτό το όνομα του Πουλόπουλου φιγουράρει με μεγαλύτερα γράμματα κι απ’ τις άλλες δύο ερμηνεύτριες αλλά και απ’ τους δημιουργούς. Βλέπετε επρόκειτο για έναν ανερχόμενο αστέρα. Ο συνθέτης και ο στιχουργός ήταν καταξιωμένοι στο χώρο τους, η Αστεριάδη είχε δώσει πετυχημένα δείγματα γραφής, αλλά η Κουμιώτη εμφανιζόταν στη δισκογραφία για πρώτη φορά. Κι έτσι με το καλημέρα, η γεννημένη στη Νέα Ιωνία της Αθήνας από πρόσφυγες γονείς ερμηνεύτρια, έβρισκε το στόχο της τραγουδώντας τα διάσημα πια: «Δώσε μου το στόμα σου» και «Πρώτη φορά».
Έγινε ο κόσμος μια σταλιά
Και πια δε με χωράει…
Κάπως έτσι αισθάνεται η Γερμανία, οι ποδοσφαιριστές, οι συντελεστές της ομάδας αλλά και οι υποστηρικτές της, μετά τον αποκλεισμό της, για πρώτη φορά τόσο νωρίς, από ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Κι αλήθεια είναι πως, αυτό ήταν κάτι που μόνο ένα διεστραμμένο μυαλό θα μπορούσε να φανταστεί, αφού και όμιλος δεν ήταν τόσο «τρομακτικός», για τα κυβικά της πάντα.
Όμως «όλα κάποτε αρχίζουν και τελειώνουν» όπως λέει και ένα άλλο άσμα. Κι η ομάδα αυτή, απ’ το καλημέρα της στην διοργάνωση, έδειξε πως έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της. Ακόμη και η μοναδική νίκη που πέτυχε ήρθε σαν αντίδραση ενός πληγωμένου θηρίου. Καρδιά είχε η Γερμανία, ήθελε, τα πόδια όμως δεν βοηθούσαν… ούτε και η τύχη.
Το φετινό Μουντιάλ, με τις αρχικές απουσίες της Ιταλίας και της Ολλανδίας, και την αποχώρηση τώρα της Γερμανίας, υπογραμμίζει τις αλλαγές που έχουν συντελεσθεί στον πλανήτη του ποδοσφαίρου.
Οι διαφορές των εθνικών ομάδων έχουν μειωθεί αισθητά. Οι παραδοσιακά μεγάλοι πρέπει να ματώσουν πολύ περισσότερο για να αποδείξουν στο χορτάρι την θεωρητική ανωτερότητά τους. Τα ατού τους εξουδετερώνονται πολύ πιο εύκολα από την οργάνωση που πλέον διαθέτουν όλοι. Ξένοι τεχνικοί αλλά και ντόπιοι που έχουν σπουδάσει τις σύγχρονες δομές του αθλήματος, στήνουν ενδεκάδες που ξέρουν να αμύνονται οργανωμένα και να κλείνουν χώρους, να παίζουν οφσάιντ και καλό ένα δύο και να βγαίνουν δυναμικά στην κόντρα. Τα τρεχαντήρια είναι στα καλύτερά τους ενώ οι δαντελένιοι στα ζόρικα… Άσε που οι φινετσάτοι σταρ φτάνουν ξεζουμισμένοι από τα απαιτητικά πρωταθλήματά τους.
Την ίδια ώρα οι δικοί μας παίκτες δεν έχουν τέτοια διλήμματα, αφού ασχολούνται μόνο με τους συλλόγους τους.
Στην προετοιμασία όλα είναι ωραία, οι παχιές δηλώσεις πέφτουνε βροχή, το περιβάλλον σχολιάζει τις εξαιρετικές ιδέες του προπονητή και άλλα τέτοια παρεμφερή. Μόλις ξεκινήσουν τα προκριματικά και το πρωτάθλημα τότε θα έρθει για πολλούς, βαριά και «μαζεμένα», η «Πρώτη φορά» που λέγαμε παραπάνω…
Ένα άλμπουμ σταθμός στην ελληνική δισκογραφία και κατά πολλούς ο πιο εμπορικός δίσκος όλων των εποχών.
Η Lyra υπό την αιγίδα του Αλέξανδρου Πατσιφά ήταν μια εναλλακτική πρόταση ανάμεσα στις κυρίαρχες Columbia του Τάκη Β. Λαμπρόπουλου και Minos του Μάκη Μάτσα. Είναι η εταιρεία που ανέδειξε το «Νέο Κύμα».
Στο «Δρόμο» μπουζούκι έπαιξε ο δεξιοτέχνης Στέλιος Ζαφειρίου και ηχολήπτης ήταν ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Το πανέμορφο εικαστικό εξώφυλλο είναι έργο του Σπύρου Βασιλείου.
Σε αυτό το όνομα του Πουλόπουλου φιγουράρει με μεγαλύτερα γράμματα κι απ’ τις άλλες δύο ερμηνεύτριες αλλά και απ’ τους δημιουργούς. Βλέπετε επρόκειτο για έναν ανερχόμενο αστέρα. Ο συνθέτης και ο στιχουργός ήταν καταξιωμένοι στο χώρο τους, η Αστεριάδη είχε δώσει πετυχημένα δείγματα γραφής, αλλά η Κουμιώτη εμφανιζόταν στη δισκογραφία για πρώτη φορά. Κι έτσι με το καλημέρα, η γεννημένη στη Νέα Ιωνία της Αθήνας από πρόσφυγες γονείς ερμηνεύτρια, έβρισκε το στόχο της τραγουδώντας τα διάσημα πια: «Δώσε μου το στόμα σου» και «Πρώτη φορά».
Έγινε ο κόσμος μια σταλιά
Και πια δε με χωράει…
Κάπως έτσι αισθάνεται η Γερμανία, οι ποδοσφαιριστές, οι συντελεστές της ομάδας αλλά και οι υποστηρικτές της, μετά τον αποκλεισμό της, για πρώτη φορά τόσο νωρίς, από ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Κι αλήθεια είναι πως, αυτό ήταν κάτι που μόνο ένα διεστραμμένο μυαλό θα μπορούσε να φανταστεί, αφού και όμιλος δεν ήταν τόσο «τρομακτικός», για τα κυβικά της πάντα.
Όμως «όλα κάποτε αρχίζουν και τελειώνουν» όπως λέει και ένα άλλο άσμα. Κι η ομάδα αυτή, απ’ το καλημέρα της στην διοργάνωση, έδειξε πως έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της. Ακόμη και η μοναδική νίκη που πέτυχε ήρθε σαν αντίδραση ενός πληγωμένου θηρίου. Καρδιά είχε η Γερμανία, ήθελε, τα πόδια όμως δεν βοηθούσαν… ούτε και η τύχη.
Το φετινό Μουντιάλ, με τις αρχικές απουσίες της Ιταλίας και της Ολλανδίας, και την αποχώρηση τώρα της Γερμανίας, υπογραμμίζει τις αλλαγές που έχουν συντελεσθεί στον πλανήτη του ποδοσφαίρου.
Οι διαφορές των εθνικών ομάδων έχουν μειωθεί αισθητά. Οι παραδοσιακά μεγάλοι πρέπει να ματώσουν πολύ περισσότερο για να αποδείξουν στο χορτάρι την θεωρητική ανωτερότητά τους. Τα ατού τους εξουδετερώνονται πολύ πιο εύκολα από την οργάνωση που πλέον διαθέτουν όλοι. Ξένοι τεχνικοί αλλά και ντόπιοι που έχουν σπουδάσει τις σύγχρονες δομές του αθλήματος, στήνουν ενδεκάδες που ξέρουν να αμύνονται οργανωμένα και να κλείνουν χώρους, να παίζουν οφσάιντ και καλό ένα δύο και να βγαίνουν δυναμικά στην κόντρα. Τα τρεχαντήρια είναι στα καλύτερά τους ενώ οι δαντελένιοι στα ζόρικα… Άσε που οι φινετσάτοι σταρ φτάνουν ξεζουμισμένοι από τα απαιτητικά πρωταθλήματά τους.
Την ίδια ώρα οι δικοί μας παίκτες δεν έχουν τέτοια διλήμματα, αφού ασχολούνται μόνο με τους συλλόγους τους.
Στην προετοιμασία όλα είναι ωραία, οι παχιές δηλώσεις πέφτουνε βροχή, το περιβάλλον σχολιάζει τις εξαιρετικές ιδέες του προπονητή και άλλα τέτοια παρεμφερή. Μόλις ξεκινήσουν τα προκριματικά και το πρωτάθλημα τότε θα έρθει για πολλούς, βαριά και «μαζεμένα», η «Πρώτη φορά» που λέγαμε παραπάνω…
