Ευλογημένοι όσο την χάρηκαν στο θέατρο… Για τους υπόλοιπους ευτυχώς που ο φακός αλλά και το μικρόφωνο αποτύπωσαν στιγμές του χαρίσματός της.
Η φωνή της Λαμπέτη με χαράζει βαθιά… ανάλογα με το ρόλο, με το έργο.
Αυτό το ψεύδισμα έχει μια αύρα απόκοσμη. Κάτι σαν το τρέμουλο ενός αερικού. Μια κομψότητα ανυπέρβλητη, φυσική και ανεπιτήδευτη.
Σαν νερό από πηγή…
Ακόμα κι όταν κομπάζει ή ντρέπεται, όταν πάλλεται από ευτυχία η βαθαίνει από θλίψη, κρύβει τόσα χρώματα.
Σκούρα όμως θα έλεγα… Αυτό το «μπλε» της τζαζ, αυτό το «βαθύ» μωβ του Καζαντζίδη, της Λύδια...
Το «κακό» την χτύπησε εκεί αλλά εκείνη το νίκησε με τον τρόπο της. Η σιωπή έγινε όπλο της.
Λαβωμένη αλλά περήφανη. Εύθραυστη αλλά καθάρια κρυστάλλινη. Διαμαντένια λάμψη μες τα ραγίσματά της.
Μπορώ, θέλω να βλέπω και να ξαναβλέπω τις ταινίες της μια ολάκερη ζωή.
Μια πιο πολύ ζητώ τη φωνή της…
Η φωνή της Λαμπέτη με χαράζει βαθιά… ανάλογα με το ρόλο, με το έργο.
Αυτό το ψεύδισμα έχει μια αύρα απόκοσμη. Κάτι σαν το τρέμουλο ενός αερικού. Μια κομψότητα ανυπέρβλητη, φυσική και ανεπιτήδευτη.
Σαν νερό από πηγή…
Ακόμα κι όταν κομπάζει ή ντρέπεται, όταν πάλλεται από ευτυχία η βαθαίνει από θλίψη, κρύβει τόσα χρώματα.
Σκούρα όμως θα έλεγα… Αυτό το «μπλε» της τζαζ, αυτό το «βαθύ» μωβ του Καζαντζίδη, της Λύδια...
Το «κακό» την χτύπησε εκεί αλλά εκείνη το νίκησε με τον τρόπο της. Η σιωπή έγινε όπλο της.
Λαβωμένη αλλά περήφανη. Εύθραυστη αλλά καθάρια κρυστάλλινη. Διαμαντένια λάμψη μες τα ραγίσματά της.
Μπορώ, θέλω να βλέπω και να ξαναβλέπω τις ταινίες της μια ολάκερη ζωή.
Μια πιο πολύ ζητώ τη φωνή της…
