Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει…
Το 1982 ο Γιώργος Μαρίνος κυκλοφόρησε στη Minos το μεγάλο του δίσκο «Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει» που σημείωσε επιτυχία. Άλλωστε ο ίδιος βρισκόταν στην απόλυτη ακμή του. Ένα χρόνο πριν είχε βγει το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ «15 Χρόνια Παράσταση» και λίγο νωρίτερα ο δίσκος του με το σουξέ «Κάνε μου λιγάκι μμμ...».
Πηγαίος καλλιτέχνης, κατηγορία από μόνος του, ο Μαρίνος χάραξε ένα ιδιαίτερο «δρόμο» στην τραγουδοποιία όπου πίσω από το χαβαλέ και το γέλιο, έκρυβε πολλή ουσία. Οι λέξεις sold out είναι μικρές για να εκφράσουν την εικοσαετία (1972-1992) που δέσποζε στα μαγαζιά της Πλάκας και όχι μόνο. Και δισκογραφικά άφησε ξεχωριστά σημάδια, όπου συχνά αποτύπωνε μέρη από τα «νούμερά» του, που άφησαν εποχή.
Στο «Ότι ανεβαίνει κατεβαίνει» υπήρχαν «σοβαρά» τραγούδια των Κατσαρού, Ιατρόπουλου, Πάριου, Τουρνά, Κουφιανάκη, Στίπα, αλλά αυτά που βγήκαν μπροστά ήταν το «Κουκουρουκουκου σουπίτσα» του Νίκου Δανίκα σε στίχους του Γιάννη Ξανθούλη, και το ομότιτλο της Δάφνης Γεωργίου και του Τάκη Καρνάτσου.
Ότι ανεβαίνει κατεβαίνει
Ότι γυρίζει σταματά…
Αυτό φαίνεται να μην ισχύει για τον Λευτέρη Πετρούνια που παραμένει σταθερά στην κορυφή της τέχνης του. Μάλιστα αφιέρωσε τον τίτλο του στην καμένη, κυριολεκτικά και μεταφορικά, Ελλάδα. Μαζί του, μια στρατιά αθλητών που ομολογουμένως με τις διακρίσεις που πετυχαίνουν μας κάνουν περήφανους, μας ανοίγουν την καρδούλα σε σφιγμένους καιρούς, μας ξεγελάνε απ’ το γκρίζο της καθημερινότητας, χαρίζοντας απλόχερα ελπίδα. Το μήνυμα, ότι ο Έλληνας τα καταφέρνει κόντρα σε ελλείψεις και χωρίς ουσιαστική συμπαράσταση από εκείνους που πρέπει, αν μη τι άλλο είναι παρήγορο.
Την ίδια ώρα, στο ποδόσφαιρο οι ομάδες μας ετοιμάζονται να ρίξουν τη δική τους ζαριά και να επιβεβαιώσουν την ανοδική τροχιά τους.
Ο ΠΑΟΚ πάει στη Μόσχα με ψηλά τον αμανέ, και έως ένα βαθμό δικαιολογείται για την πίστη του στην πρόκριση. Όμως στο πρώτο ματς παρουσίασε ανά διαστήματα βαριές αδυναμίες και στο φινάλε, παρά την υπερπροσπάθεια των παικτών του και το «θαύμα» που έκαναν, στάθηκε και τυχερός. Γι’ αυτό πρέπει να είναι σοβαρός και στα 90 λεπτά για να μην υπάρξει κατηφοριά, σε ένα μαγαζί που οι μεταπτώσεις έχουν την τιμητική τους και όπου όπως έχουν διαμορφωθεί τα «κλιματικά» δεδομένα, ένας αποκλεισμός θα θεωρηθεί αποτυχία.
Τα ίδια ισχύουν και για την ΑΕΚ που σίγουρα έχει τον πρώτο λόγο αλλά το έργο της κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Είμαι βέβαιος ότι ο Ουζουνίδης το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους και θα κινηθεί αναλόγως…
Και οι δύο Δικέφαλοι, πέρα από την ικανοποιητική ομάδα που διαθέτουν, έχουν ως καίριο όπλο τους τη φλόγα των αθλητών τους για να πάνε μπροστά. Η στάση τους αυτή καλλιεργεί και ισχυροποιεί το ομαδικό δέσιμο και το αποτέλεσμα βγαίνει στο γήπεδο.
Ο Ολυμπιακός, όπως δείχνει και η νέα εντός έδρα ήττα της Λουκέρνης στο πρωτάθλημα, έχει την πιο εύκολη αποστολή. Όμως, ακόμη και μια μέτρια εμφάνιση, με βάση και τον επόμενο δύσκολο αντίπαλο που ακολουθεί, θα φέρει γκρίνια. Και οι μεταγραφές αργούν και μοιραία η ένταξή τους θα είναι καθυστερημένη…
Χαμηλά το κεφάλι λοιπόν, σύνεση και… πράξη. Γιατί όπως αναφέρει και το σημερινό τραγούδι μας:
Γι’ αυτό παχιά μεγάλα λόγια
Ποτέ σου πια μην ξαναπείς…
*Από το οπισθόφυλλο της εφημερίδας Sportime (13-8-2018) με την χορηγία της σειράς WiseMen της Vican
Το 1982 ο Γιώργος Μαρίνος κυκλοφόρησε στη Minos το μεγάλο του δίσκο «Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει» που σημείωσε επιτυχία. Άλλωστε ο ίδιος βρισκόταν στην απόλυτη ακμή του. Ένα χρόνο πριν είχε βγει το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ «15 Χρόνια Παράσταση» και λίγο νωρίτερα ο δίσκος του με το σουξέ «Κάνε μου λιγάκι μμμ...».
Πηγαίος καλλιτέχνης, κατηγορία από μόνος του, ο Μαρίνος χάραξε ένα ιδιαίτερο «δρόμο» στην τραγουδοποιία όπου πίσω από το χαβαλέ και το γέλιο, έκρυβε πολλή ουσία. Οι λέξεις sold out είναι μικρές για να εκφράσουν την εικοσαετία (1972-1992) που δέσποζε στα μαγαζιά της Πλάκας και όχι μόνο. Και δισκογραφικά άφησε ξεχωριστά σημάδια, όπου συχνά αποτύπωνε μέρη από τα «νούμερά» του, που άφησαν εποχή.
Στο «Ότι ανεβαίνει κατεβαίνει» υπήρχαν «σοβαρά» τραγούδια των Κατσαρού, Ιατρόπουλου, Πάριου, Τουρνά, Κουφιανάκη, Στίπα, αλλά αυτά που βγήκαν μπροστά ήταν το «Κουκουρουκουκου σουπίτσα» του Νίκου Δανίκα σε στίχους του Γιάννη Ξανθούλη, και το ομότιτλο της Δάφνης Γεωργίου και του Τάκη Καρνάτσου.
Ότι ανεβαίνει κατεβαίνει
Ότι γυρίζει σταματά…
Αυτό φαίνεται να μην ισχύει για τον Λευτέρη Πετρούνια που παραμένει σταθερά στην κορυφή της τέχνης του. Μάλιστα αφιέρωσε τον τίτλο του στην καμένη, κυριολεκτικά και μεταφορικά, Ελλάδα. Μαζί του, μια στρατιά αθλητών που ομολογουμένως με τις διακρίσεις που πετυχαίνουν μας κάνουν περήφανους, μας ανοίγουν την καρδούλα σε σφιγμένους καιρούς, μας ξεγελάνε απ’ το γκρίζο της καθημερινότητας, χαρίζοντας απλόχερα ελπίδα. Το μήνυμα, ότι ο Έλληνας τα καταφέρνει κόντρα σε ελλείψεις και χωρίς ουσιαστική συμπαράσταση από εκείνους που πρέπει, αν μη τι άλλο είναι παρήγορο.
Την ίδια ώρα, στο ποδόσφαιρο οι ομάδες μας ετοιμάζονται να ρίξουν τη δική τους ζαριά και να επιβεβαιώσουν την ανοδική τροχιά τους.
Ο ΠΑΟΚ πάει στη Μόσχα με ψηλά τον αμανέ, και έως ένα βαθμό δικαιολογείται για την πίστη του στην πρόκριση. Όμως στο πρώτο ματς παρουσίασε ανά διαστήματα βαριές αδυναμίες και στο φινάλε, παρά την υπερπροσπάθεια των παικτών του και το «θαύμα» που έκαναν, στάθηκε και τυχερός. Γι’ αυτό πρέπει να είναι σοβαρός και στα 90 λεπτά για να μην υπάρξει κατηφοριά, σε ένα μαγαζί που οι μεταπτώσεις έχουν την τιμητική τους και όπου όπως έχουν διαμορφωθεί τα «κλιματικά» δεδομένα, ένας αποκλεισμός θα θεωρηθεί αποτυχία.
Τα ίδια ισχύουν και για την ΑΕΚ που σίγουρα έχει τον πρώτο λόγο αλλά το έργο της κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Είμαι βέβαιος ότι ο Ουζουνίδης το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους και θα κινηθεί αναλόγως…
Και οι δύο Δικέφαλοι, πέρα από την ικανοποιητική ομάδα που διαθέτουν, έχουν ως καίριο όπλο τους τη φλόγα των αθλητών τους για να πάνε μπροστά. Η στάση τους αυτή καλλιεργεί και ισχυροποιεί το ομαδικό δέσιμο και το αποτέλεσμα βγαίνει στο γήπεδο.
Ο Ολυμπιακός, όπως δείχνει και η νέα εντός έδρα ήττα της Λουκέρνης στο πρωτάθλημα, έχει την πιο εύκολη αποστολή. Όμως, ακόμη και μια μέτρια εμφάνιση, με βάση και τον επόμενο δύσκολο αντίπαλο που ακολουθεί, θα φέρει γκρίνια. Και οι μεταγραφές αργούν και μοιραία η ένταξή τους θα είναι καθυστερημένη…
Χαμηλά το κεφάλι λοιπόν, σύνεση και… πράξη. Γιατί όπως αναφέρει και το σημερινό τραγούδι μας:
Γι’ αυτό παχιά μεγάλα λόγια
Ποτέ σου πια μην ξαναπείς…
*Από το οπισθόφυλλο της εφημερίδας Sportime (13-8-2018) με την χορηγία της σειράς WiseMen της Vican
