Ο μεγάλος Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο δε μένει πια εδώ...
Τα γραπτά του όμως εξακολουθούν να παραμένουν πολύτιμα στηρίγματα, φανοί, απάγκια και γιατρικά, στην ζόρικη καθημερινότητά μας.
«Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως» του Εδουάρδο Γκαλεάνο (εκδόσεις Πάπυρος, μετάφρασ της Ισμήνης Κανσή), σεργιανά ανάγλυφα στην ιστορία και την κουλτούρα του ποδοσφαίρου, στους μικρούς και μεγάλους Θεούς του, στις γνωστές και άγνωστες λεπτομέρειες του, στους παθιασμένους ακόλουθούς τους, στη θρησκεία που κατάντησε εμπόριο…
Γράφει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο:
«Δεν είμαι παρά ένας ζητιάνος που περιφέρεται ανά τον κόσμο, παρακαλώντας για λίγο καλό ποδόσφαιρο στα γήπεδα.
«Ένα καλό παιχνίδι, για το Θεό. Και όταν η ευχή πραγματοποιείται, πανευτυχής για το θαύμα, λίγο με νοιάζει ποια ομάδα ή ποια χώρα παίζει»
Όταν ήταν παιδί, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής, όμως έπαιζε καλά μόνο στον ύπνο του, γιατί, τα πρωινά, στις αλάνες του Μοντεβίδεο, ήταν από τους χειρότερους. Όμως με το βιβλίο αυτό, κατάφερε με την τέχνη της γραφής του να κάνει ό,τι δεν μπόρεσε να πετύχει με την μπάλα στα πόδια: να γράψει το ωραιότερο βιβλίο που έχει γραφεί για ένα άθλημα.
Πιάνει την ιστορία του ποδοσφαίρου από την αρχή, από τις ιστορικές απαρχές, μας μιλάει για τους κύριους πρωταγωνιστές του, για το γήπεδο, τους παίκτες και τους οπαδούς, για τις διοικήσεις, τις εφημερίδες και την τηλεόραση, για την εξέλιξη και την εξάπλωση του παιχνιδιού, τους κανόνες του, τις ιδιαιτερότητές του, τη χειραγώγησή του από τα οικονομικά συμφέροντα, τον εκφυλισμό του ενίοτε από τη σκοπιμότητα, το πέρασμά του από την εποχή της αθωότητας στη βιομηχανία του θεάματος.
Μιλάει για τους παίκτες-μύθους, τον Γκαρίντσα, τον Πελέ, τον Πούσκας, τον Μαραντόνα, τον Εουσέμπιο, τον Κρόιφ ή τον Πλατινί, ως και τον Ρονάλντο και τον Μέσι, περιγράφει γκολ και φάσεις που έμειναν στην ιστορία με μια παραστατικότητα που σε κάνει να νιώθεις ότι συμμετέχεις κι εσύ στο παιχνίδι, κάνει ντρίπλες ρίχνοντας ενίοτε την μπάλα στην πολιτική, ρίχνει ματιές στην ψυχολογία του ανθρώπινου μωσαϊκού του ποδοσφαιρικού σύμπαντος. Κι αυτή την ποδοσφαιρική Βίβλο τη χτίζει ψηφίδα ψηφίδα, ιστορία ιστορία, με ενδιάμεσους σταθμούς τις διοργανώσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων, με τελευταίο το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, το 2014.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Διαβάστε το, θα καταλάβετε πολλά, θα αισθανθείτε περισσότερα…
Τα γραπτά του όμως εξακολουθούν να παραμένουν πολύτιμα στηρίγματα, φανοί, απάγκια και γιατρικά, στην ζόρικη καθημερινότητά μας.
«Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως» του Εδουάρδο Γκαλεάνο (εκδόσεις Πάπυρος, μετάφρασ της Ισμήνης Κανσή), σεργιανά ανάγλυφα στην ιστορία και την κουλτούρα του ποδοσφαίρου, στους μικρούς και μεγάλους Θεούς του, στις γνωστές και άγνωστες λεπτομέρειες του, στους παθιασμένους ακόλουθούς τους, στη θρησκεία που κατάντησε εμπόριο…
Γράφει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο:
«Δεν είμαι παρά ένας ζητιάνος που περιφέρεται ανά τον κόσμο, παρακαλώντας για λίγο καλό ποδόσφαιρο στα γήπεδα.
«Ένα καλό παιχνίδι, για το Θεό. Και όταν η ευχή πραγματοποιείται, πανευτυχής για το θαύμα, λίγο με νοιάζει ποια ομάδα ή ποια χώρα παίζει»
Όταν ήταν παιδί, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής, όμως έπαιζε καλά μόνο στον ύπνο του, γιατί, τα πρωινά, στις αλάνες του Μοντεβίδεο, ήταν από τους χειρότερους. Όμως με το βιβλίο αυτό, κατάφερε με την τέχνη της γραφής του να κάνει ό,τι δεν μπόρεσε να πετύχει με την μπάλα στα πόδια: να γράψει το ωραιότερο βιβλίο που έχει γραφεί για ένα άθλημα.
Πιάνει την ιστορία του ποδοσφαίρου από την αρχή, από τις ιστορικές απαρχές, μας μιλάει για τους κύριους πρωταγωνιστές του, για το γήπεδο, τους παίκτες και τους οπαδούς, για τις διοικήσεις, τις εφημερίδες και την τηλεόραση, για την εξέλιξη και την εξάπλωση του παιχνιδιού, τους κανόνες του, τις ιδιαιτερότητές του, τη χειραγώγησή του από τα οικονομικά συμφέροντα, τον εκφυλισμό του ενίοτε από τη σκοπιμότητα, το πέρασμά του από την εποχή της αθωότητας στη βιομηχανία του θεάματος.
Μιλάει για τους παίκτες-μύθους, τον Γκαρίντσα, τον Πελέ, τον Πούσκας, τον Μαραντόνα, τον Εουσέμπιο, τον Κρόιφ ή τον Πλατινί, ως και τον Ρονάλντο και τον Μέσι, περιγράφει γκολ και φάσεις που έμειναν στην ιστορία με μια παραστατικότητα που σε κάνει να νιώθεις ότι συμμετέχεις κι εσύ στο παιχνίδι, κάνει ντρίπλες ρίχνοντας ενίοτε την μπάλα στην πολιτική, ρίχνει ματιές στην ψυχολογία του ανθρώπινου μωσαϊκού του ποδοσφαιρικού σύμπαντος. Κι αυτή την ποδοσφαιρική Βίβλο τη χτίζει ψηφίδα ψηφίδα, ιστορία ιστορία, με ενδιάμεσους σταθμούς τις διοργανώσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων, με τελευταίο το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, το 2014.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Διαβάστε το, θα καταλάβετε πολλά, θα αισθανθείτε περισσότερα…
