Οι «παρεξηγημένοι» Europe & η ιστορία τους μέσα απ’ τα μάτια δυο 45ρηδων, όπως μου τη «μετέδωσαν» οι ίδιοι.
Να μάθω με κάθε λεπτομέρεια, σε επίπεδο προηγμένου κουτσομπολιού, την ιστορία των Europe -και μάλιστα να μ’ αρέσει- ειλικρινά δεν το περίμενα.
Η πρόσφατη συνάντηση με δύο σαρανταπεντάρηδες φίλους σε τσιπουράδικο των Άνω Πετραλώνων ήταν… αποκαλυπτική. Ένοιωσα ότι είχα απέναντι μου δύο απόμαχους ναυτικούς, απ’ αυτούς που συναγωνίζονται ο ένας τον άλλο με γοητευτικές υπερβολές και ταυτόχρονα, είναι τόσο συμπαθητικοί, που οι συνεχείς τσακωμοί τους θυμίζουν τους θρυλικούς… γέρους του Muppet Show.
Απόλαυσα αυτή την ωραία τρέλα τους. Ενώ η συζήτηση ξεκίνησε από τον Μητροπάνο, τον Βασίλη, τον Μίλτο και τον Σωκράτη, είχαν - δεν είχαν, τελικά μ’ έκαναν να τους ακούω αποσβολωμένη ν’ αποθεώνουν τις μουσικές της νιότης τους. Τους Whitesnake, τους Guns n’ Roses, τους Bon Jovi, τον Malmsteen και περισσότερο τους Europe.
Προσωπικά, λίγα πράγματα ήξερα για το συγκεκριμένο ροκ (;) συγκρότημα, κυρίως το θρυλικό... τιρινινι (Final Countdown) και ότι ο τραγουδιστής τους, Joey Tempest, ήταν πολύ ωραίο παιδί στα νιάτα του. Επειδή, όμως, οι φίλοι μου τυγχάνει να είναι και άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, σκέφτηκα να ψάξω λίγο την ιστορία των Europe, μήπως έχω κάνει λάθος που δεν έχω ασχοληθεί εκτενέστερα μαζί τους.
Διαβάζοντας το επόμενο διάστημα τη βιογραφία τους, παρατήρησα ότι στη χώρα τους τη Σουηδία θεωρούνται η δεύτερη μεγαλύτερη μουσική μπάντα, μετά τους ΑΒΒΑ. Πάνω και από τους Roxette, πάνω και από τους Ace of Base. Έχουν πουλήσει περισσότερα από 30 εκατ. άλμπουμ παγκοσμίως, ενώ δισκογραφούν και περιοδεύουν με μεγάλη επιτυχία μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, τον προηγούμενο μήνα περιόδευσαν παρέα με τους Deep Purple στη Βρετανία, στην τελευταία περιοδεία των γερόλυκων του hard rock. Επίσης πρόσεξα ότι, παρά το γεγονός ότι πλησιάζουν αισίως τα 60 (!), παραμένουν… τζόβενα.
Μουσικά και μετά από κάποιες ακροάσεις παλιού και νεότερου υλικού, κατέληξα πως μου αρέσει πολύ περισσότερο η τωρινή, ώριμη και σοβαρή εκδοχή τους, παρά η εποχή που μεσουρανούσαν, δηλαδή στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80. Για να είμαι ακριβής, εντυπωσιάστηκα από το πόσο καλά άλμπουμ βγάζουν τα τελευταία 10 χρόνια. Διακρίνεις με ευκολία ότι τη δεκαετία του 80 έβγαζαν εμπορική μουσική, ενώ τώρα λειτουργούν πιο ενστικτωδώς.
Στα 80’s οι Europe έπαιζαν glam metal, αυτό το «ψευτομέταλ» για πολλούς, το οποίο είχε κατακτήσει τα charts παγκοσμίως, μέχρι να εμφανιστούν οι Nirvana και ο Cobain. Σήμερα οι Europe είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ως αποτέλεσμα, κυριολεκτικά έχω λιώσει το τελευταίο τους cd. Λέγεται Walk the earth και κυκλοφόρησε πριν 2 μήνες. Αν υπάρχει κάτι που το περιγράφει με σχετική σαφήνεια, είναι μια φράση που διάβασα στην κριτική ενός σχετικού με τη μουσική των Europe περιοδικού: «Το καλύτερο cd των Deep Purple μετά το Perfect Strangers»!
Δεν έχω κάτι να προσθέσω, εκτός από το ότι υπάρχει Ελληνικό fan club των Europe στο facebook. Ονομάζεται HELLENIC COUNTDOWN (Greek Fans Of Europetheband). Όποιος ενδιαφέρεται ας ρίξει μια ματιά. Αν μη τι άλλο, τα παιδιά που συμμετέχουν δείχνουν να έχουν εξαιρετικό χιούμορ.
Όπως γράφουν στο καλωσόρισμα, η σχέση των Europe με την Ελλάδα είναι ιδιαίτερη. Ναι μεν το «Final Countdown» τους χάρισε από καθαρή τύχη τεράστια αναγνώριση, αφού έγινε ο ύμνος του μπασκετικού έπους του 1987, ωστόσο σε μεγάλο μέρος του ροκ ακροατηρίου έχει δημιουργήσει αντίθετα αποτελέσματα. Και είναι αλήθεια πως στη χώρα μας μεγάλο κομμάτι της ροκ κοινότητας δεν έχει γνωρίσει σε βάθος τη δισκογραφία των Σουηδών.
Η συγκεκριμένη ομάδα έχει ακριβώς αυτό το σκοπό. Να φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους που γνωρίζουν και αγαπούν τους Europe και φυσικά ν’ αλλάξει προς το καλύτερο την άποψη που έχει ο κόσμος γι’ αυτούς.
Δεν ξέρω για εσάς. Εμένα πάντως με έπεισαν!
