που δε διστάζει να επαναφέρει ή να εισάγει στα προγράμματά του τραγούδια όλης του της διαδρομής, ανάλογα με την εποχή ή τις διαθέσεις του, χωρίς να αναλογίζεται την εμπορικότητά τους ή την έλλειψή της. Κι αυτό είναι το στοιχείο που κάνει τις παραστάσεις του πραγματικά μοναδικές.
Παράλληλα, είναι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος που τοποθετείται, παίρνει θέση κι εκφράζει ανοιχτά τις απόψεις του για τα θέματα της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας, είτε στα social media, είτε σε συνεντεύξεις του, είτε στις παραστάσεις του, μέσω «ξεχασμένων» τραγουδιών που ανασύρει. Κι αυτό είναι το στοιχείο που κάνει τον καλλιτέχνη πραγματικά μοναδικό.
Η έκπληξη της Παρασκευής 5 Δεκεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου: «Μην ακούς»!
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος - Μουσική: Μιχάλης Τερζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας (Οι Μάηδες ήλιοι μου - 1978)
Μην ακούς τους άκαπνους και τους βολεμένους
τους καλούς τους έξυπνους τους προσκυνημένους
φτάνουν πια τα ψέματα και τα παραμύθια
άκου από μένανε την πικρή αλήθεια
Όσοι αξίζαν για κρεμάλα στα ψηλά και στα μεγάλα
κι οι λεβέντες και οι άντρες μ' αίμα βάψανε τις μάντρες
Οι καιροί είναι δίκοποι όπως τα μαχαίρια
κι οι καημοί ανείπωτοι στα δικά μας χέρια
τη ζωή μας παίζουνε στα χαρτιά στα ζάρια
και μας παζαρεύουνε σ' άθλια παζάρια
Όσοι αξίζαν για κρεμάλα στα ψηλά και στα μεγάλα
κι οι λεβέντες και οι άντρες μ' αίμα βάψανε τις μάντρες
Ευχαριστώ τη φίλη Σοφία Λάλου για το ανέβασμα του βίντεο!
Παράλληλα, είναι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος που τοποθετείται, παίρνει θέση κι εκφράζει ανοιχτά τις απόψεις του για τα θέματα της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας, είτε στα social media, είτε σε συνεντεύξεις του, είτε στις παραστάσεις του, μέσω «ξεχασμένων» τραγουδιών που ανασύρει. Κι αυτό είναι το στοιχείο που κάνει τον καλλιτέχνη πραγματικά μοναδικό.
Η έκπληξη της Παρασκευής 5 Δεκεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου: «Μην ακούς»!
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος - Μουσική: Μιχάλης Τερζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας (Οι Μάηδες ήλιοι μου - 1978)
Μην ακούς τους άκαπνους και τους βολεμένους
τους καλούς τους έξυπνους τους προσκυνημένους
φτάνουν πια τα ψέματα και τα παραμύθια
άκου από μένανε την πικρή αλήθεια
Όσοι αξίζαν για κρεμάλα στα ψηλά και στα μεγάλα
κι οι λεβέντες και οι άντρες μ' αίμα βάψανε τις μάντρες
Οι καιροί είναι δίκοποι όπως τα μαχαίρια
κι οι καημοί ανείπωτοι στα δικά μας χέρια
τη ζωή μας παίζουνε στα χαρτιά στα ζάρια
και μας παζαρεύουνε σ' άθλια παζάρια
Όσοι αξίζαν για κρεμάλα στα ψηλά και στα μεγάλα
κι οι λεβέντες και οι άντρες μ' αίμα βάψανε τις μάντρες
Ευχαριστώ τη φίλη Σοφία Λάλου για το ανέβασμα του βίντεο!
