Τι είναι (το) ραδιόφωνο;

Αναζητώ ανατριχίλες κύριοι και κυρίες ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών. Και αποδεικνύεστε κατώτεροι των προσδοκιών.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Φίλε αναγνώστη, επίτρεψέ μου να σου περιγράψω μια στιγμή σου (και μου και μας) και μετά θα σου εξηγήσω: βρίσκεσαι στο σπίτι και ακούς μουσική. Το αγαπημένο σου συγκρότημα. Αυτό που αγάπησες μικρός και ποτέ δεν εγκατέλειψες μεγαλώνοντας. Αυτό που πάντοτε αναζητάς όταν είσαι στα πάνω σου, αλλά και όταν είσαι στα κάτω σου. Τώρα είσαι στα πάνω σου και το συγκρότημα είναι οι Bon Jovi (παραδείγματος χάριν). Βάζεις στη σειρά τα: Dead or Alive, I ‘ll be there for you, Bad medicine και It’s my life. Μια στιγμή. Αυτό το It’s my life δεν σου «φτάνει». Το βάζεις ξανά. Και ξανά. Και μετά προχωράς στο επόμενο. Ερώτηση: είναι αυτή μια οικεία εμπειρία; Είναι κάτι που σου έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν και θα σου συμβεί κι άλλες τόσες στο μέλλον (καλά να είσαι!); Στη θέση των Bon Jovi, βάλε ό,τι θες. Από Μικρούτσικο μέχρι Black Sabbath. Σωστός είμαι; Καταλαβαίνεις τώρα γιατί ΔΕΝ υπάρχει ραδιόφωνο; Σε κανένα ραδιόφωνο δεν θα ακούσεις τρία - τέσσερα απανωτά τραγούδια από τον ίδιο καλλιτέχνη. Και σίγουρα, σε κανένα ραδιόφωνο δεν θα ακούσεις δύο φορές «κολλητά» το ίδιο τραγούδι. Κι άλλη ερώτηση: είναι ωραίο αυτό; Ή, τέλος πάντων, είναι αληθινό;

Πώς μου ήρθε όλο αυτό, θα αναρωτιέσαι; Εδώ και λίγο καιρό, ο παιδικός μου αγαπημένος φίλος ο Γιάννης με «τσίγκλαγε»:

- Βάλε να ακούσεις XFM 94,3 το μεσημέρι 12.00 - 16.00. Θα πάθεις πλάκα, υποσχόταν.
- Τι παίζει ρε Γιάννη; Άσε με, δεν ακούω ραδιόφωνο πια. Όλο τα ίδια και τα ίδια.
- Βάλε ρε, και θα με θυμηθείς.

Με το Γιάννη ακούμε μουσικές από παιδιά και η προτροπή του είναι λόγος εγρήγορσης. Κάπως έτσι -και αφού μου το επεσήμανε κάμποσες φορές- την Τρίτη που μας πέρασε συντονίστηκα στον XFM για να ακούσω για πρώτη φορά το «Rock House» την εκπομπή του Δημήτρη Μπαρμπούτη. Και έπαθα πλάκα. Κυρίως γιατί στην πρώτη μου επαφή με τη φωνή του, τον άκουσα να λέει: «ρε μάγκες, σήμερα θέλω να ακούσω Black Sabbath». Περίμενα ένα, το Paranoid ας πούμε, και άκουσα πέντε. Στη σειρά. Και ενδιαμέσως, απλές κουβέντες προς τους ακροατές, αφιερώσεις και χαιρετισμούς χωρίς πολλά - πολλά και με μόνιμη επωδό τη φράση: «φίλε ακροατή να είσαι πάντα καλά με χαμόγελο». Γήινο, αληθινό ραδιόφωνο ρε γαμώτο. Σαν αυτό που «παριστάνουμε» όλοι πως κάνουμε στα σπίτια μας. Σαν αυτό που ακουγόταν κάποτε σε ετούτη τη χώρα. Γιατί μια γνήσια (original ρε παιδάκι μου) εκπομπή έχει χαρακτήρα. Αποκτά προσωπικότητα που μοιάζει με εκείνη του παραγωγού της.

Από την Τρίτη, λοιπόν, μέχρι σήμερα ήμουν συντονισμένος. Άκουγα τη βραχνή φωνή του Δημήτρη Μπαρμπούτη να καλημερίζει και να χαμογελά ανάμεσα σε σπουδαία (γνωστά και άγνωστα) τραγούδια της ροκ και της μέταλ σκηνής. Δεν ήθελα να βγω από το αυτοκίνητο. Πήγαινα στον προορισμό μου από το μεγάλο δρόμο και όχι το σύντομο. Έφτανα στο ραντεβού μου και έμενα δέκα λεπτά στο τιμόνι για να ακούσω κι αυτό το τραγούδι και μετά και το επόμενο και το επόμενο. Doors, Deep Purple, Pink Floyd, Black Sabbath (φυσικά), Blue Oyster Cult, Neil Young, Foreigner, David Coverdale και τόσα άλλα αγαπημένα. Είχα βρει την υγειά μου. Έμπαινα στο αυτοκίνητο με λαχτάρα. Οδηγούσα χαμογελώντας και με εξαιρετική διάθεση. Τραγουδούσα.

Όλα αυτά, μέχρι σήμερα Παρασκευή. Σήμερα, το όνειρο ολοκληρώθηκε. Άργησα. Σήμερα -λέει- ήταν η τελευταία μέρα του Δημήτρη στον XFM. Ο ίδιος, ντόμπρος και παντελονάτος, δεν θέλησε να αποκαλύψει από μικροφώνου τους λόγους της αποχώρησής του. Φοβάμαι ότι τους ξέρω. «Χωριό που φαίνεται». Δεν είναι εποχή για αισθηματίες Δημήτρη μου (επίτρεψέ μου τον ενικό, αλλά εσύ «φταις» για αυτή την οικειότητα, εσύ, οι μουσικάρες που μας έπαιζες και η αγαθή σου προαίρεση που έκανε «μπαμ»).

Ζούμε σε κωλοεποχή. Τέλος. Βαρβαρότητα την χαρακτηρίζουν κάποιοι. Να βράσω τους χαρακτηρισμούς, τις αναλύσεις και τις καλές προθέσεις. Αναζητώ ανατριχίλες κύριοι και κυρίες ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών. Και αποδεικνύεστε κατώτεροι των προσδοκιών. Αν έχετε αντίθετη άποψη, αναζητείστε το Δημήτρη και δώστε του μια εκπομπή. Ακόμα και βραδινή. Προσωπικά, θα ξενυχτούσα κάθε μέρα 12.00 - 4.00 για να τον ακούω να μετατρέπει την ψυχολογία και τα αισθήματά του σε τραγούδια.

Όχι άλλο κάρβουνο.

Για την υπογραφή,
Γιώργος από Χαλάνδρι

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!